اَلْمِنَّةُ لِلَّه که درِ میکده، باز است

بنام قدرت مطلق الله
چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند. مصداق این جمله، بزرگوارانی هستند که در کنگره۶۰ در حال خدمت‌گزاری می‌باشند و همین‌طور من که به عنوان یک رود کوچک جوش و خروش را در خودم احساس می‌کنم و هر روز در مسیر انسانیت قدم برمی‌دارم.

وقتی به اول مسیر نگاه می‌کنم و حال خراب خودم رو یادآور می‌شوم ابتدا می‌گویم احسنت به نیروهای منفی، چون واقعاً آنها بودند که برای رسیدن به کمال انسانی نیروی مکمل تلقی می‌شدند و من آنها را با تک تک سلول‌های بدنم حس کردم تا به این حال خوب رسیدم و این دقیقاً همان انرژی پتانسیل مورد نیاز برای جوشش من بود.

این تغییر در فهم و آگاهی کاملاً مشهود است، تغییری که با را‌هکارهای جناب مهندس دژاکام مسیرش برای من آسان گردید.

یلدای امسال عمیقاً فال حافظ را درک کردم، تا همین پارسال در پایان فال حافظ به یک نتیجه می‌رسیدم : یا خوب است یا بد!

اما امسال در تک تک اشعار حافظ پند و راهی که نشان داد را، به خوبی احساس کردم که چگونه انسان را به وصل معشوق فرا می‌خواند.

“ اَلْمِنَّةُ لِلَّه که درِ میکده، باز است
زان رو که مرا بر در او، رویِ نیاز است
خُم‌ها، همه در جوش و خُروش‌اند ز مَسْتی
وان می که در آن‌جاست، حقیقت، نه مَجاز است”

اول به باز بودن درهای رحمت و عشق به روی انسان می‌گوید که نور امید را در دل انسان روشن می‌کند، چیزی که همه ما برای حرکت به آن احتیاج داریم.
بعد از جوشش و تلاطم از خُم‌ها صحبت می‌کند که سرمستی را به ارمغان می‌آورد و این دقیقاً حالتی است که تک‌تک اعضای کنگره۶۰ آن را به خوبی درک می‌کنند و بعد می‌گوید این واقعیت است نه توهم! بله به راستی این یک حقیقت شیرین است.

نویسنده: همسفر حدیث رهجوی راهنما همسفر سلیمه(لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سلیمه(لژیون اول)
همسفران نمایندگی رفسنجان