درون هر انسان، جدای از کالبد فیزیکیاش، عقاب سفیدی به عنوان سمبل قدرت، تیزبینی و تفکر درنظرگرفته شده است؛ زیرا در عقاب صفات والایی جمع شده که در حیوانات دیگر اينگونه نیست؛ زیرا او بسیار متفکر، قدرتمند و تیزبین است و لانهاش را در بالاترین و مرتفعترین کوهها میسازد تا بتواند بر آن تسلط و نظارت داشته باشد؛ بهطوری که هیچ حیوانی نتواند بر آن دست یابد، پس انسان از این حیوان یاد میگیرد که جایگاه خود را به آسانی در دست دیگران نسپارد و مثل عقاب، آگاهی و علم درون خود را آنقدر بالا میبرد تا بال پروازی برای عروج کالبد درون خود پیدا نماید.
گفته شده است، (تکیه بر جای بزرگان نتوان زد بهگزاف، مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی) پس اگر کسی میخواهد بزرگی، زیبندهاش باشد؛ باید ابزار و وسایلش را فراهم کند. اگر انسان در بعضی از سطوح، جایگاه خویش را بالاتر از آنچه هست، ببیند، آنجا هست که میگویند، او دچار منیت شده است.
برای بهوجود آمدن منیت لازم است، شخص در هنر یا سخنوری و یا در علوم خاصی، استعداد ویژهای داشته باشد و بعد با قیاس کردن ذهنی که من نسبت به فلان شخص در رشته خاصی برتر هستم، از همینجا منیت یا خودبرتربینی او شروع میشود؛ زیرا اگر دانایی ما که همان ظرفیت وجودی ما است، کم باشد، منیت را بهوجود میآورد. انسان در اینجا به خودش میگوید: تو در این رشته تخصص بیشتری داری و بهتر متوجه میشوی و بهطور کلی به خودش میقبولاند که ساختار وجودیاش بالاتر و رفیعتر از بقیه افراد است و نتیجه میگیرد، ماهیت او با دیگران متفاوت است. وقتی از این قیاسها این نتایج استخراج شد، منیت، تولید میشود.
اگر دانایی ما کافی باشد، هرگز این نتیجه بهدست نخواهد آمد؛ چون میداند، انسان دارای جهات و صور پنهان بیشماری است که با مقایسه یک پارامتر آن هم در یک زمان کوتاه، رسیدن به چنین نتایجی، صحیح نمیباشد؛ وگرنه با قیاس دو یا چند، پارامتر و با دانایی کم خویش، یک باور ذهنی، ساختار و اعتقاداتی برای ما بهوجود میآورد که مسیر زندگی ما را تحت تأثیر مستقیم قرار میدهد. بهدین صورت که جایگاه خود را در هستی، گم میکنیم و سپس اتفاقات زیادی در پی گم کردن جایگاه خود به دنبال خواهیم داشت؛ مثلاً اگر مدرک علمی ما سیکل باشد؛ اما توقع احترام دکتری را داشته باشیم، هرگز به اندازه یک دکتر به ما احترام گذارده نخواهد شد؛ زیرا دیگران که در درون ما نیستند؛ بلکه از آنچه در ظاهر ما بهوجود میآید را بررسی میکنند و بهدلیل متفاوت بودن جایگاهها هست که دیگران به آن اندازه احترام نمیگذراند؛ بنابراین در درون کسی که دچار منیت شده است، حس تنفر، کینه، مکر و حیله، خشم، حسادت و بههم ریختگی ایجاد خواهد شد.
با وجود منیت، ما امکان ارتباط صحیح یا تبادل انرژی را از دست میدهیم؛ چون بهخاطر دریافت حالتهای ناخوشایند، یک حصار و دیواری دور خود میکشیم تا کسی نتواند آسیبی به ما برساند؛ در نتیجه آن انوار و انرژیهایی که از هستی به ما تابانده میشود را بهخاطر حصار خودمان، دریافت نمیکنیم و از آنها محروم میشویم و همه اينها در صور پنهان ما صورت میگیرد، پس کسی که دچار منیت شده است، از دریافت عواطف و احساسات، محروم شده و برای بهدست آوردن ماهیت خود، به خودش اجازه میدهد، وارد حریم دیگران شود. منیت، یک اندیشه غالب است که باید آن را شناخت و از آن عبور کرد.
منبع: سیدی منیت
نویسنده: همسفر مهری رهجوی راهنما همسفر سحر (لژیون هشتم)
ویرایش و ارسال: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی امام قلی خان
- تعداد بازدید از این مطلب :
69