شناخت قوانین مسیر، اولین قدم برای یادگیری است

با راهنما همسفر سمیه که به‌تازگی شال راهنمایی را از دستان پر مهر آقای مهندس دریافت کرده‌اند، گفت‌و‌گویی ترتیب داده‌ایم که شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم.

از حس‌ و حال خود در زمانی دریافت شال راهنمایی و تشکیل لژیون بفرمایید؟

زمان گرفتن شال راهنمایی از دستان پر مهر آقای مهندس، برای من لحظه‌ای بسیار ارزشمند و ماندگار بود. در آن زمان علاوه بر حس خوشحالی و شکرگزاری، عمق مسئولیتی را که بر عهده‌ام قرار گرفته بود به‌‌خوبی احساس می‌کردم. جایگاه راهنمایی پیش از آن‌که یک موقعیت باشد یک تعهد آموزشی است، تعهدی که نیازمند حرکت دقیق در چارچوب قوانین و اصول کنگره۶۰ است تا بتوانم آموزش‌ها را به‌ درستی منتقل کرده و زمینه رسیدن اعضاء به حال خوب را فراهم کنم.

در زمان تشکیل لژیون، با وجود خوشحالی از حضور در این جایگاه، نگرانی انجام صحیح وظایف و مسئولیت‌های راهنمایی همراهم بود. این دغدغه از اهمیت آموزش و اثرگذاری آن بر مسیر درمان و رشد اعضاء نشأت می‌گرفت و برای من بسیار جدی و ارزشمند بود. امروز بیش از هر زمان دیگری باور دارم که آموزش صحیح، ستون اصلی حرکت در این مسیر است. لازم می‌دانم از راهنمای خودم صمیمانه تشکر کنم؛ چرا‌که همواره با حمایت‌ها، راهنمایی‌ها و دلگرمی‌های ایشان توانستم با آرامش و اطمینان بیشتری قدم بردارم. حضور و پشتیبانی راهنمای خوب، نقش مهمی در پذیرش این مسئولیت و استمرار حرکت در مسیر صحیح برای من داشته است.

تفاوت ایستادن در مسیر و حرکت در مسیر، از نگاه وادی یازدهم چیست؟

ایستادن در مسیر یعنی آگاهی داریم اما عمل نمی‌کنیم، مسیر را می‌شناسیم؛ ولی تغییری اتفاق نمی‌افتد. حرکت در مسیر یعنی به‌صورت فعالانه عمل می‌کنیم، آموزش‌ها را به کار می‌بریم و رشد واقعی ایجاد می‌شود. در واقع ایستادن، تنها آگاهی را به ارمغان می‌آورد.

وادی یازدهم چه تغییری در نگرش شما نسبت به مشکلات ایجاد کرده است؟

وادی یازدهم نگرش من را نسبت به مشکلات تغییر داد. با کار‌ کردن روی این وادی فهمیدم که مشکلات هیچ‌ وقت تمام نمی‌شوند؛ اما می‌توانم نوع برخورد خود را با مشکلات عوض کنم. یاد گرفتم به‌‌جای حذف آن‌ها، مسیر درست را انتخاب کنم و قدم‌‌ به‌‌ قدم به سمت هدف‌هایم حرکت کنم. اکنون مشکلات را مانعی برای توقف نمی‌دانم؛ بلکه آن‌ها را چالش‌هایی می‌بینم که باعث می‌شوند با تجربه‌تر و آگاه‌تر شوم.

چه عواملی  باعث می‌شود انسان در مسیر درست باشد؛ اما حرکت نکند؟

طبق وادی یازدهم، انسان گاهی مسیر درست را می‌شناسد؛ اما حرکت نمی‌کند؛ چون از سختی راه می‌ترسد، منتظر تغییر شرایط می‌ماند یا قدم‌های عملی و کوچک برای خودش مشخص نکرده است. عجله برای نتیجه و درگیری با گذشته باعث می‌شود درجا بزند. این وادی به من یاد می‌دهد که حتی حرکت آرام بهتر از ایستادن است و فقط با عمل‌کردن می‌شود در مسیر ماند.

نقش خدمت در تبدیل به چشمه جوشان و رود خروشان شدن چیست؟

از نگاه من، خدمت نقش مهمی در مسیر وادی یازدهم و تبدیل شدن به یک چشمه جوشان و رود خروشان دارد. خدمت کردن باعث شده آموزش‌ پذیرتر شوم، نقاط ضعفم را بهتر ببینم و به‌‌جای تمرکز بر دیگران، بیشتر روی رشد و اصلاح خود تمرکز کنم. حرکت در مسیر ارزش‌ها به‌ تدریج نگاه و انرژی درونی و بیرونی مرا تغییر داد و این تغییر، مرا به سمت آگاهی و دانایی بیشتر سوق می‌دهد. خدمت برای من فقط انجام یک وظیفه نیست؛ بلکه فرصتی برای یادگیری، افزایش آگاهی و رشد در مسیر دانایی است.

استاد امین می‌فرمایند: اولین چیزی که جهان‌بینی به انسان می‌دهد، امید است. چه‌طور می‌توانیم این حس امیدواری را در خود بیدار کنیم؟

از نگاه استاد امین، امید نتیجه داشتن یک جهان‌بینی روشن و واقعی است. یعنی دیدن مسیر زندگی و ارزش‌ها به شکل واضح و سازنده، به عبارت دیگر امید یعنی احساس این‌که می‌توانم تأثیر بگذارم، حرکت کنم و آینده‌ای بهتر بسازم، بدون این‌که در گذشته یا حسرت‌های از دست رفته گیر کنم. برای بیدار کردن این حس امید در خود می‌توانید چند کار انجام دهید. تمرکز بر حال و آینده نه گذشته، وقتی مدام گذشته را مرور می‌کنید، احساس ناتوانی و افسوس ایجاد می‌شود. به‌جای آن از خود بپرسید، اکنون چه کاری می‌توانم انجام دهم که فردایی بهتر داشته باشم؟

تعیین هدف‌های کوچک و بزرگ باعث می‌شود ذهن شما مسیر حرکت را ببیند و حس پیشرفت و کنترل داشته باشد؛ حتی یک قدم کوچک به سمت هدف، احساس امید و توانمندی ایجاد می‌کند و حرکت خودش امید به‌وجود می‌آوررد. تمرین سپاسگزاری و توجه به داشته‌ها، وقتی به چیزهای خوب زندگی توجه می‌کنید احساس امید و انگیزه افزایش می‌یابد.

منظور از حرکت صحیح در مسیر وادی یازدهم چیست؟

در وادی یازدهم وقتی از حرکت صحیح در مسیر صحبت می‌شود، منظور فقط حرکت کردن نیست؛ بلکه چگونه حرکت کردن است. وادی یازدهم می‌گوید: حرکت، آن چیزی است که مسیر را مشخص می‌کند. یعنی گرچه هدف مهم است؛ اما رسیدن یا نرسیدن ما به هدف وابسته به نوع حرکت ماست.

حرکت صحیح یعنی: شناخت قوانین مسیر، اولین قدم یادگیری قوانین است. کسی که می‌خواهد به هدف برسد؛ باید خودش را با مسیر هماهنگ کند. حرکت جهشی و هیجانی ارزش ندارد؛ بلکه حرکت باید آرام، پیوسته، بدون توقف باشد. اگر در مسیر راه اشتباه کردم توقف نکنم، برگردم، اصلاح کنم و ادامه بدهم نه اینکه مسیر را رها کنم.

اگر توصیه ای به همسفران دارید بفرمایید.

خوب گوش دادن و خوب دیدن، توجه کردن به گفته‌ها و تجربه‌های دیگران در جلسات به من کمک می‌کند که خود و دیگران را بهتر درک کنم و سعی کنم آن‌چه خارج از کنترل است را رها کنم و انرژی‌ام را روی رشد و بهبود خود بگذارم. وقتی به کنگره می‌آیم، هدفم این باشد که حال خودم را خوب کنم، تمرکزم را از روی مسافرم بردارم و هرگز درگیر حاشیه‌ها نشوم. هر نوع خدمتی چه کوچک و بزرگ، به آموزش و رشد من کمک می‌کند.

نظم و حضور در جلسات عمومی و لژیون و شرکت در امتحانات خیلی به آموزش و رشد کمک می‌کند و عامل مهمی برای خدمت کردن و راهنما شدن است. خدمت راهنمایی حس بسیار خوبی است؛ پس برای دریافت شال تلاش کنید؛ چون این خدمت، خدمت سازندگی خود رهجو است. اطمینان به راهنما خود داشته باشید، همیشه یادتان باشد که راهنما بهتر از بقیه با حال شما آشنا است؛ پس پیروی از راهنما شما را به سمت حال خوش و آرامش هدایت می‌کند.

طراح سوال، ویرایش و ارسال: راهنما همسفر مهتاب (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی عطار نیشابوری