در ظاهر آرام ولی درونم پر از اضطراب

همسفر مریم از لژیون یازدهم در باب دستور جلسه(وادی یازدهم و تاثیر آن روی من) چنین نوشت:
در ابتدای وادی یازدهم تصویری شاعرانه و زیبا از طبیعت را پیش چشم ما نمایان می‌کند، چشمه‌ای زلال که از دل کوه می‌جوشد و رودی که پر قدرت در مسیر حرکت می‌کند و به دریا و اقیانوس می‌رسد؛ اما اگر عمیق‌تر نگاه کنیم خواهیم دید که وادی یازدهم برای خود ما انسان‌ها است که چگونه با تلاش و حرکت به دریا و اقیانوس برسیم. در گذشته من همانند برکه‌ای راکد و ساکن بودم شاید در ظاهر آرام اما درونم پر از اضطراب، ترس، ناامیدی بود با خود فکر می‌کردم اگر ساکن بمانم دردهایم کم می‌شود؛ اما حقیقت چیز دیگری بود، این سکون مرا بیشتر در خود فرو می‌برد تا اینکه کم کم یاد گرفتم مانند رود بجوشم حرکت کنم و از سکون خارج شوم. هر چقدر که مسیرم پر از سنگ و مانع باشد پر قدرت پیش بروم. در کنگره 60 آموختم که جوشش یعنی خواستن، یعنی از درون سوختن و آماده شدن برای تغییر و تحول مانند چشمه‌ای که از دل کوه و از اعماق تاریکی می‌جوشد و با تلاش، صخره‌ها و سنگ‌ها را کنار می‌زند و جاری می‌شود، من هم بایداز دل تاریکی‌ها و سختی‌ها بجوشم؛ اما فقط جوشیدن کافی نیست باید کم کم حرکت کنم جاری شوم باید بیاموزم رشد کنم، تغییر کنم به سمت بهتر شدن، با یادگیری چیزهای جدید، با شناخت خودم و اصلاح کردن اشتباهات گذشته‌ام، قوی‌تر شدن از نظر فکری، احساسی و حتی جسمی وقتی توانستم خودم را تغییر دهم به چشمه‌ای جوشان تبدیل می‌شوم. نکته‌ی مهم این وادی این است که همه‌ی این حرکت‌ها در نهایت به یک مقصد بزرگ می‌رسند، هر تلاشی که با نیت درست انجام شود حتی اگر کوچک باشد در نهایت نتیجه می‌دهد و انسان را به آرامش، رشد و تغییر واقعی می‌رساند؛ اگر بخواهیم به۰ خواسته‌های خودبرسیم باید مانند چشمه جوشان و مانند رود خروشان باشیم.
رابط خبری: همسفر طیبه رهجوی راهنما همسفر معصومه(لژیون یازدهم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما فریبا(لژیون سوم)
ویرایش و ارسال مطلب: همسفر اعظم
نمایندگی همسفران رودکی