وقتی به طبیعت نگاه میکنیم، یعنی جهانبینی! کوه انرژی بسیاری دارد. در کوه، دمای هوا زیاد افت نمیکند، مخصوصاً اگر چند کوه کنار هم باشند. منِ همسفر که در تاریکی قرار گرفتهام، به این کوه تشبیه میشوم. اگر کنار همسفرهای دیگر قرار بگیرم، یعنی در لژیون باشم، میتوانم از بازتابهای نور دیگر همسفران استفاده کنم و از تاریکیها و یخزدگی بیرون بیایم.
ولی اگر تنها باشم، به دلیل منیتی که خودم را بالاتر از بقیه میبینم، نمیتوانم از اطراف نور جذب کنم و در تاریکی و انجماد میمانم. پس باید در لژیون باشم تا حالم خوب باشد. کوه چند خاصیت دارد؛ اول اینکه منبع آب است، دوم اینکه مثل میخی در زمین جلوی تکانها را میگیرد و سوم اینکه مانند آهنربا، ابرها یعنی انرژی را جذب میکند.
منِ همسفر اگر مثل کوه باشم، هرچقدر جذب بیشتری داشته باشم، صور پنهان من بیشتر رشد میکند و این قله بلندتر میشود. هرچقدر این کوه بلندتر شود، جذب ابرها یعنی انرژی هم بیشتر میشود. حتی اگر کوه در یک منطقه خشک باشد، من با زحمت، تلاش، کار کردن روی خودم و قیاس نکردن میتوانم کوه بلندتری باشم. میتوانم بر اطرافیان خود ببارم یا به عبارتی آموزش بدهم و خدمت کنم.
میتوانم به انسانهای دیگر آب شیرین بدهم و آنها را سیراب کنم و در جایگاهی که هستم آنقدر مثل کوه محکم و استوار باشم که با کوچکترین سرما، تگرگ و نوسانات شدید بههم نریزم. انشاءالله هر کاری را که در کنگره انجام میدهیم، از روی محبت باشد، نه به خاطر جایگاه خدمتی!
منبع: سیدی کوه
نویسنده: همسفر اعظم(عـ) رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر عفت رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دوم)
عکاس: همسفر راحیل رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رضوی مشهد
- تعداد بازدید از این مطلب :
162