وادی‌ها کلیدهایی هستند که قفل‌های وجود ما را باز می‌کنند

همسفر صدیقه:

وادی یازدهم می‌گوید «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همگی به بحر و اقیانوس می‌رسند.»

وادی‌ها کلیدهایی هستند که قفل‌های وجود ما را باز می‌کنند؛ به شرط آن‌که آن‌ها را درست بفهمیم. هرچه این پایه محکم‌تر باشد، ساختار شخصیتی ما استوارتر می‌شود.

در این وادی توضیح داده می‌شود که ضد‌ارزش‌ها همواره به ما القا می‌شود؛ اما هرچه درون خود را به‌سمت ارزش‌ها، تزکیه و پالایش ببریم، صدای الهامات و مسیر درست را بهتر تشخیص می‌دهیم. اگر وادی‌ها را از ابتدا درست دریافت کنیم، در این مرحله جنبه‌های مثبت و منفی را در وجود خود می‌بینیم.

چشمه‌های جوشان نماد انسان‌هایی هستند که با آموزش، معرفت و عمل سالم، جایگاه خود را تغییر می‌دهند و انرژی لازم برای ادامهٔ مسیر درمان اعتیاد را به‌دست می‌آورند. رودهای خروشان نماد انسان‌هایی‌اند که به مرحلهٔ حرکت مداوم رسیده‌اند و مانعی توان توقف آنان را ندارد.

چشمه تنها زمانی شکل می‌گیرد که شرایط لازم را داشته باشد. ابتدا اذن الهی برای قرار گرفتن در مسیر و اختلاف پتانسیل که موجب جوشش می‌شود.

انسان‌ها نیز برای تغییر باید ظرفیت و توان لازم را به‌دست آورند. همهٔ ما چشمه‌ایم، اما اعمال و دانش ماست که تعیین می‌کند زلال یا آلوده باشیم. انسان زلال حال خوب خود را با دیگران تقسیم می‌کند؛ اما فردی که تنها می‌خواهد دریافت‌کننده باشد، تبدیل به شوره‌زار می‌شود.

چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان سبب آبادانی اطراف خود می‌شوند و دیگران را نیز به آرامش می‌رسانند. این وادی درک عمیق می‌خواهد؛ زیرا در جهان همواره تقابل نیروی الهی و اهریمنی وجود دارد و انتخاب هرکدام مسیر انسان را مشخص می‌کند. وقتی مادیات بر ما غلبه کند، اهریمن موفق شده است.

در کنگره۶۰، تغییر نام معتاد به مسافر به‌معنای حرکت و پویایی است. تنها با حرکت در مسیر ارزش‌ها، عمل به آموزش‌ها و ایجاد ظرفیت‌های لازم می‌توانیم به چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان تبدیل شویم.

در پایان از مهندس حسین دژاکام، بنیان کنگره۶۰ و خانوادهٔ محترم ایشان سپاسگزارم و برای آنان سلامتی آرزو می‌کنم. از راهنمای همسفر حمیده، نیز صمیمانه تشکر می‌کنم.

همسفر هانیه:

وادی‌ها مجموعه‌ای از نکات کاربردی هستند که مسیر زندگی و شیوهٔ درست تفکر و اندیشه را به ما می‌آموزند. بسیاری از مشکلات به‌دلیل ناآگاهی خود ما ایجاد می‌شود، مانند بیان مسائل خصوصی برای دیگران، اعتماد بی‌جا و رفتارهایی که پیامدهای ناخوشایندی به دنبال دارد.

در این وادی گفته می‌شود که روشنایی آبستن تاریکی است؛ یعنی آسیب همیشه از بیرون نیست، بلکه از درون آغاز می‌شود. یک نقطهٔ تاریک می‌تواند در روشنایی گسترش یابد و برعکس، در تاریکی نیز یک نقطهٔ روشن می‌تواند منبع نور شود. در هستی تاریکی و روشنایی مطلق وجود ندارد؛ این دو همیشه در حال تغییر، کم‌ و زیاد شدن هستند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که انسان دارد و سایر موجودات از آن بی‌بهره‌اند، اختیار است. نیروهای منفی یا همان اهریمن فقط از طریق الهام و القا انسان را از مسیر ارزش‌ها منحرف می‌کنند و هیچ اجبار فیزیکی وجود ندارد. انسان مختار است و در برابر انتخاب‌های خود مسئول خواهد بود. نیروهای الهی نیز تنها افکار مثبت را القا می‌کنند و ادامه مسیر بر عهده خود ماست.

انسان دو ویژگی درونی، خوبی و بدی دارد. صفات منفی انسان شامل ناسپاسی، حرص، زیان‌کاری و پنهان‌کاری است. ناسپاس کسی است که پاسخ نیکی را با بدی می‌دهد. حریص بودن زمانی است که با رسیدن نعمت، دچار غرور و سرکشی می‌شود.

اگر ما بر مادیات سوار باشیم (پول، طلا و ثروت) نیمی از قدرت اهریمن را شکست داده‌ایم؛ اما اگر مادیات بر ما سوار شوند، پیروزی با نیروهای منفی خواهد بود.

خطرناک‌ترین دام، خمر است؛ یعنی همان مواد‌مخدر مانند تریاک، حشیش، شیشه و هروئین که انسان را به‌کلی از مسیر عقل و تفکر خارج می‌کند.

تنها راه رهایی از تاریکی‌ها، چنگ زدن به ریسمان الهی، دوری از ضد‌ارزش‌ها و حرکت به سمت ارزش‌ها و صراط‌مستقیم است.

همسفر فرزانه:

عنوان وادی یازدهم «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند» است و این وادی بر محور یقین واقعی می‌چرخد.

برداشت من از این وادی این است که مهندس حسین دژاکام از مرحله شنیدن عبور کرده‌اند. ایشان دربارهٔ نور صحبت نمی‌کنند، بلکه خود به روشنایی رسیده‌اند.

بسیاری از ما در تاریکی زندگی می‌کنیم و به آن عادت کرده‌ایم. وادی یازدهم به این معنی نیست که تاریکی وجود ندارد، بلکه چراغی در دست دارد که خودش آن را روشن کرده است. ایستادن در میان طوفان از سر لجبازی نیست؛ از سر شناخت است. زمین می‌خوریم و دوباره برمی‌خیزیم، چون می‌دانیم مقصد کجاست.

وادی یازدهم تولد دوباره است؛ جایی که انسان دیگر اسیر گذشته، تردید و ترس نیست و با خود می‌گوید، من راه را دیده‌ام؛ سخت است، اما واقعی است.

یکی از پیام‌های پنهان این وادی آن است که یقین یک روزه به‌دست نمی‌آید؛ حاصل زمان مناسب، حرکت پیوسته، نظم در اجرا و تکرار آگاهانهٔ مسیر صحیح است.

یقین دانستنی‌های است که به دیدن و لمس کردن رسیده باشد؛ یعنی تجربهٔ درونی، عمل آگاهانه، مشاهده نتیجه و رسیدن به اقیانوس است.

وادی یازدهم نمی‌گوید باور کن، بلکه می‌گوید امیدوار باش یا نمی‌گوید بچش، بلکه ببین و لمس کن. وقتی آن را لمس کردی، هیچ‌کس نمی‌تواند آن یقین را از تو بگیرد. نام این مرحله، یقین است.

دانستن کافی نیست؛ باید راه رفت، زمین خورد و دوباره ایستاد. مهندس حسین دژاکام می‌فرمایند: «حقیقت را نمی‌توان فقط شنید؛ باید آن را زندگی کرد و با دل لمس نمود تا نورش در وجود ما روشن شود.»

برای محافظت از چشمهٔ جوشانی که درون ما شکل گرفته است، لازم است ساختارهای گذشته را بشکنیم و ساختاری تازه برای خود بسازیم؛ ساختاری که مصالح آن سالم باشد، وگرنه دوباره به‌سوی ضد‌ارزش‌ها کشیده می‌شویم.

رابط خبری: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر حمیده (لژیون پنجم)

ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهره نگهبان سایت

همسفران نمایندگی کاسپین قزوین