انسان از افكار درونی خودش ميتواند قوّت بگيرد. تنها چيزي كه میتواند انسان را در طول حيات و زندگي مصمم کند قوّت گرفتن از درون خودش است.با افکاراتی که در ذهن داریم يا تبديل میشويم به يك آيه ياس و نااميدي در درونمان، كه روز به روز در فاضلاب بيشتر فرو میرويم، يا تبديل ميشويم به يك شخص مثبت نگر،شاد که زندگي شاد و خوبي خواهيم داشت. وقتي فكر میكنيم تفكر ما نبايد بسته باشد؛ نبايد دائم در يك چارچوب خاص دور خودمان دور بزنيم.
اگر رفتار و كردارمان را تغيير ندهيم و آگاهیهای خود را بالا نبريم و بخواهيم همان انسانهای به هم ريخته قديم باشيم و همان عادات و رفتارها را داشته باشيم و نوع ديگر نشويم، پنجاه سال ديگر هم بگذرد، اتفاقی براي شخص نمیافتد. پس بايد اين تغييرات بنيادی باشد؛ از درون باشد نه با حرف بايد عمل كنيم. پس با نگاه مثبت میتوانيم تغيير كنيم و اين شهر ويران؛ اين كشتی طوفان زده، اين چهره درهم و برهم و عبوس را به چهرهای شاد، موفق و با نشاط تبديل كنيم.
وقتی كه انسان به مرحله آمادگی و پختگی برسد صدای پای استاد را میشنود. وقتی که انسان به طرف مثبت حركت كند امدادهای الهی به سراغش میآید و تاثير آن را ذره ذره خواهيم ديد؛ اگر به طرف منفی هم حركت كنيم، امدادهای منفی شروع میشود. هر چه سر ما میآيد خود ما در آن بیتاثير نيستيم و نقش كليدی داريم. جنگ بدون خون ریزی معنایی ندارد مگر میشود در راه ارزشها حرکت کرد و سختی ندید؟ مگر میشود درون آب رفت ولی خیس نشد!
اگر قرار باشد خداوند تمام مشکلات ما را حل کند پس علت خلق انسان چیست؟ البته خداوند یاری رسان انسانها است. خداوند در هیچ جایی از کائنات و زندگی انسانها بیکار نیست؛ حتی در بهشت و حیاتهای بعدی. انسان دارای مسئولیت و وظیفه هست در بهشت اگر فقط تفریح کنیم، کسل و خسته خواهیم شد پس انجام وظیفه در تمام بعدهای حیات وجود دارد. گذرگاه زندگی مانند یک مثلث سیاه است ولی اگر نوع نگاه و عمل خود را تغییر دهیم میتوانیم؛ زوایای این مثلث را بکشیم و با تبدیل آن به یک خط مستقیم به راحتی از آن عبور کنیم؛ یعنی برای حل مشکلات زندگی حتما لازم نیست شرایط بیرونی تغییر کند.
بلکه میتوانیم با تغییر خود از مشکلاتمان پلی بسازیم برای ارتقاء و تکامل خودمان. در سیدی لنگر کشتی را بکشید، تمثیل خود انسان است. اگر روزی در شرایط بحرانی قرار گرفتیم؛ اول باید سعی و تلاش کنیم تا خودمان را از آن بحران خارج کنیم. انسان در بحرانهای زندگی خودش نقش کلیدی و حساس دارد. اگر لنگر کشتی را از آب بکشیم و کشتی حرکت کند کار راحتتر خواهد بود. در این جا انسان باید قدم به قدم حرکت کند و در درون خودش سازندگی را شروع کند.
انسان مانند پرنده ای است که بر کشتی سوار است. گاهی حرکت میکند و سازندگی میکند؛ گاهی در جا میزند و راکد میماند. برای بهتر زیستن باید اندیشههای خوب بکنیم و وسعت عمل به وجود آوریم و فکرهای بسته نکنیم و در حال زندگی کنیم. افکار خودمان است که هم میتواند ما را متحول کند و هم ما را تخریب کند پس با نگاه مثبت میتوانیم تغییر پیدا کنیم.
منبع:برداشت از منابع آزمون سیدی (لنگر کشتی را بکشید)
نویسنده و ارسال:همسفر فاطمه نگهبانسایت
همسفران نمایندگی ارومیه
- تعداد بازدید از این مطلب :
191