با نشستن و فکر کردن به مشکلات اتفاقی نمی‌افتد

جلسه ششم از دوره سوم کارگاه‌‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی غزالی مشهد به استادی مرزبان همسفر نسرین، نگهبانی همسفر الهام و دبیری همسفر فاطمه با دستورجلسه "چشمه های جوشان و رودهای خروشان همگی به بحر و اقانوس می‌رسند" روز دوشنبه 1 دی‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان نسرین هستم یک همسفر. خدا را شکر می کنم که در خدمت شما هستم و برای بار سوم این جایگاه را تجربه می‌کنم. از راهنما همسفر بتول، مرزبانان، ایجنت و خواهر لژیونیهای سابق خودم هم سپاسگزارم؛ همین طور از ایجنت فردوسی هم سپاسگزارم که با وجود مشغله زیاد به من اجازه دادند تا استادی را بپذیرم. با این که تعداد کم است، انرژی بسیار بالاست.
امیدوارم بتوانم به گونه‌ای صحبت کنم که پس از آن بتوانید زندگی را بهتر ببینید، همین‌طور که به لطف مادرم با آمدن به کنگره من حال بهتری پیدا کردم. خداوند مادرم را بیامرزد، من هرچه دارم از ایشان دارم.
در مورد دستورجلسه استاد می‌فرمایند که در بدترین و بهترین شرایط، در دل هر تاریکی نقطه‌ای روشن و در دل هر روشنی نقطه‌ای تاریک وجود دارد. نقطه تاریکی نیروی منفی است که مانند یک حلزون یا کرم خاکی به‌آرامی و بدون خستگی طی‌می کند. نیروی منفی سرانجام به‌جایی که می‌خواهد می‌رسد و تخریب موردنظر را اجرا می‌کند. تمام این مسائل به خود ما بستگی دارد. مثلا اگر من در جایگاه استادی بتوانم تفاوتی بین خواهر لژیونی‌های قدیم و رهجوهای دیگر در مشارکت دادن و ... قائل نشوم، قادر خواهم بود تا جلوی نیروهای منفی را بگیرم. نیروهای منفی همیشه به گونه‌ای خود را نشان می‌دهند که برای ما قابل تشخیص و واضح نیست، پس از مدتی که از انجام کار غلط توسط ما می‌گذرد تازه به این نتیجه می‌رسیم که کار ما اشتباه بوده و بلاهایی که بر سر ما آمده به خاطر کارهایی بوده است که انجام داده‌ایم.
در این دستورجلسه آمده‌است که "چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همگی به بحر و اقیانوس می‌رسند". آقای مهندس مثال خودمان را برای ما می‌آورند. اگر من بنشینم و هیچ کاری انجام ندهم و فقط در فکر خودم به این بپردازم که بسیاری از کارها را باید انجام بدهم، اگر تنها و فقط استرس انجام کارها را داده باشم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد؛ درصورتی که اگر هر روز گوشه‌ای از کارهایم را انجام بدهم، در آخر هفته بسیاری از کارهای من انجام شده‌است و حس خوبی از انجام آن کارها دارم. تمام این ها به خود ما بستگی دارد.
هیچ‌زمانی مشکلات تمام نمی‌شود و هر روزی مشکلی تمام شود، روز بعدی مشکل جدیدی را به ارمغان می‌آورد. ما باید محکم باشیم و هر روز پای خود را محکم‌تر از  روز قبل برداریم. در این صورت خانواده و اطرافیان ما هم متوجه تغییرات ما می شوند.
برج دوم سال بعد چهار سال است که من به کنگره می‌آیم و در حال حاضر مرزبان شعبه فردوسی هستم. در سفر اول و دوم من متوجه نمی‌شدم برای چه به کنگره می‌آیم و با وجود فرزندان بزرگ با آمدن به کنگره کار خاصی انجام نمی‌دادم، خوشحال بودم که خط زیبایی دارم و مشارکت‌های من مورد توجه قرار‌می‌گیرد، اما حال درونی من خراب بود و کسی از حال من خبر نداشت. کسی نمی‌دانست که من به خاطر دل‌خوشی مسافرم به کنگره می‌آیم، اما پس از آن با وجود دیسک کمر در انتخابات مرزبانی و مرزبانی پارک انتخاب شدم. حالا متوجه می‌شوم که روزها و فرصت‌های زیادی را از دست داده‌ام. رفتار ما باید به‌صورتی باشد که بدون این که صحبت کنیم دیگران از ما بیاموزند. ما نباید دوربین را روی همسفر و یا دیگر آشنایانمان قرار دهیم که چه می‌کنند، بلکه باید به خودمان بپردازیم.
صرف‌نظر از کسانی که چند سال است به کنگره می‌آیند، کسانی که به‌تازگی وارد کنگره شده‌اند بهتر است بدانند که باید جایگاه خود را در کنگره محکم کنند. اگر من زودتر به خودم می‌آمدم می‌توانستم به جای شال مرزبانی شال راهنمایی را بر گردن بیاندازم. مقصر خود من هستم که موقعیت داشتم ، اما استفاده نکردم و آن‌ها را از دست دادم. من برای آمدن به جلسات وسیله نقلیه دارم، اما افراد زیادی هستند که با وجود فرزند کوچک و در شرایط سخت در کلاس‌ها حضور پیدا می‌‌کنند.
امیدوارم که توانسته‌باشم منظور خود را بیان کنم و صحبت‌های من به دل همه نشسته باشد. از این که در جمع شما عزیزان هستم بسیار خوشحالم.

اعلام ظرفیت لژیون‌ها

مرزبانان کشیک: همسفر معصومه و مسافر حسین
تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون اول)
عکاس: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سودابه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی غزالی مشهد