وادی یازدهم به من حرکت و رشد را آموخت

جلسه ششم از دوره بیست و هشتم کارگاه‌های آموزشی‌ خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی خمین به استادی همسفر مریم، نگهبانی همسفر معصومه و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی یازدهم؛ چشمه های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.» روز یکشنبه ۳۰ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.



خلاصه سخنان استاد:
از خانم نگهبان و راهنمای بسیار خوبم، همسفر زهرا، صمیمانه تشکر می‌کنم که به من فرصت دادند تا در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. وادی یا راه یازدهم و تأثیر آن بر من؛ «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.»

وادی‌ها مسائل مهم زندگی را به ما آموزش می‌دهند. وادی‌هایی که آقای مهندس در کتاب عشق به ما نشان می‌دهند، مانند یک صراط مستقیم برای رسیدن به خودِ ما هستند. وادی‌ها مانند پله‌های یک نردبان، ما را به اوج بلندی‌ها می‌رسانند. هر چه در مسیر وادی‌ها پیش می‌رویم، بیشتر نسبت به خود، آگاه و متوجّه می‌شویم که کجا و مشغول چه کاری هستیم.

در وادی یازدهم، همان‌طور که آقای مهندس فرمودند: «چشمه باید خودش به جوشش دربیاید و برای این ‌که به جوشش برسد، باید دو ویژگی داشته باشد: اول منابع آب ذخیره شده در دل کوه ها و دوم اختلاف ارتفاع یا اختلاف پتانسیل.» اگر آبِ چشمه نجوشد و راکد بماند، تبدیل به گنداب می‌شود؛ اما اگر چشمه قوی و جوشان باشد، آب حرکت کرده، تبدیل به رود خروشان می‌شود و از هر تپه، کوه و سنگی عبور می‌کند تا به بحر و اقیانوس برسد. این تمثیل ما انسان‌هاست؛ برای رسیدن به آرامش و تکامل، باید مانند چشمه جوشان و رود خروشان باشیم.

برای این‌که مثل چشمه جوشان باشیم، باید دو ویژگی داشته باشیم: اول منابع اطلاعاتی صحیح در مسیر دانایی و دوم اختلاف پتانسیل درونی و بیرونی برای کسب انرژی. همان‌طور که آقای مهندس در سی‌دی فاضلاب‌های جوشان فرمودند: «اگر انسان یک‌جا ساکن باشد، حرکت نکند و دنبال دانش و آگاهی نرود، تبدیل به فاضلاب جوشان و باتلاق خروشان می‌شود.» انسان باید مانند رود در حرکت باشد تا همیشه زلال و شفاف بماند. باید هم در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کند. هر چقدر هم مسیر سختی‌ها و موانع وجود داشته باشد، باید از آنها عبور کند تا به هدف و خواسته‌اش برسد و به قول آقای مهندس، به بحر و اقیانوس برسد.

وقتی من به‌ عنوان همسفر وارد سیستم کنگره شدم، باید تغییر می‌کردم تا زندگی بهتری برای خودم و خانواده‌ام بسازم. در کنگره یاد گرفتم چگونه اندیشه، روح و روان خودم را به پرواز درآورم تا به آن بهشت گمشده‌ای که در وجود خود به دنبالش بودم، دست پیدا کنم. باید از دانش و علم کنگره بهترین استفاده را ببرم، مثل چشمه جوشان بجوشم و اجازه ندهم چالش‌هایی که برای من به وجود می‌آیند مانع رشد من شوند. باید یاد بگیرم چگونه از این چالش‌ها و مسائل عبور کنم تا بتوانم به اقیانوس دانایی و علم برسم. اگر برای چالش‌ها بهانه بیاورم و بخواهم راکد بمانم، نه‌ تنها وقت خودم و راهنمای خود را تلف می‌کنم و حق‌الناس به عهده من قرار می‌گیرد، بلکه بهره‌ای هم نمی‌برم و خیلی زود از سیستم به بیرون پرتاب می‌شوم. باید در کنگره از آموزش‌ها بهترین استفاده را ببرم و فرمانبردار خوبی برای راهنما و سیستم باشم. باید دریافت‌های خود در این مسیر را ذخیره کرده و زکات این دانایی را با تمام توان، چه با خدمت مالی (مانند حمایت از سبد و شرکت در جشن گلریزان) و چه با پذیرفتن و انجام خالصانه و عاشقانه خدمت‌های محوله، پرداخت کنم.

باید بپذیرم مسیری که در آن قدم گذاشته‌ام هموار و راحت نیست و با تفکر و ایمان سالم باید موانع را کنار بزنم و مسیر را ادامه بدهم، تا اگر چشمه وجودی من خالی یا نیمه‌پر است، با حس سالم، عقل سالم و عشق سالم آن را پُر کنم. تأثیر این وادی بر من این بود که با خدمت داوطلبانه، خالصانه و عاشقانه‌ای که در کنگره انجام می‌دهم، کم‌کم به آن آرامش و حس پاک و نابی که دنبالش بودم، نزدیک شدم. در پایان، طبق فرموده‌ امام علی علیه‌السلام: «هرکس دو روزش با هم برابر باشد، زیان‌کار است و از رحمت خدا به دور است.»



مرزبانان کشیک: همسفر زینب و مسافر حیدرعلی
تایپیست: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون دوم) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی خمین