مشارکت مکتوب از اعضای لژیون دهم ...

"به نام نامی قدرت مطلق"

دستور جلسه هفته جاری عبارت است از "وادی یازدهم؛ چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند."

در همین راستا توجه شما را به مشارکت مکتوب تعدادی از دوستانمان در لژیون دهم، به استادی راهنمای محترم آقا تیمور، جلب می‌نماییم.

سلام دوستان، احسان هستم؛ یک مسافر.
«چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.»

وقتی این وادی را می‌خوانم، یاد می‌گیرم که هیچ حرکت مثبت و سازنده‌ای بی‌نتیجه نمی‌ماند. همان‌طور که یک چشمه‌ی کوچک در دل کوه، با استمرار و حرکت، تبدیل به رود می‌شود و در نهایت به دریا می‌رسد، من هم اگر در مسیر آموزش و درمان قدم‌های کوچک اما پیوسته بردارم، به مقصد بزرگِ آرامش و رهایی خواهم رسید.

برای من، این وادی پیام امید دارد؛ اینکه حتی اگر مسیر سخت باشد، اگر ادامه بدهم و متوقف نشوم، نتیجه‌ای ارزشمند در انتظارم خواهد بود. در زندگی روزمره نیز همین اصل صادق است: هر تلاش کوچک، مانند یادگیری یک مهارت یا کمک به دیگران، در نهایت به رشد فردی و اجتماعی منجر می‌شود.

در مسیر درمان اعتیاد، این وادی به من یادآوری می‌کند که باید حرکت کنم، حتی اگر این حرکت آهسته باشد. مهم استمرار است، نه سرعت. همان‌طور که رودخانه با گذر از سنگ‌ها و موانع، باز هم راه خود را پیدا می‌کند، من هم می‌توانم با پشتکار و ایمان، به دریای آرامش برسم.

این وادی به من می‌گوید: امید و حرکت، کلید رسیدن به مقصد است.

از اینکه مشارکت من را مطالعه نمودید، بسیار سپاسگزارم.

سلام دوستان، غفار هستم؛ یک مسافر.

وادی یازدهم به ما می‌آموزد که هیچ حرکت سالم و درستی در هستی بی‌نتیجه نمی‌ماند. اگر حرکتی در مسیر صحیح آموزش باشد، اگر ریشه در عقل، دانایی و عمل سالم داشته باشد، دیر یا زود به مقصد نهایی خود خواهد رسید؛ همان‌گونه که همه‌ی چشمه‌ها و رودها، در نهایت به بحر و اقیانوس می‌رسند.

اما نکته‌ی مهمی که درک این وادی را عمیق‌تر می‌کند، این است که هر چشمه‌ای به‌خودیِ خود جوشان نمی‌شود. در طبیعت، چشمه زمانی زنده و جوشان است که پشت آن اختلاف ارتفاع و اختلاف پتانسیل وجود داشته باشد؛ کوهی باشد، برفی باشد و سرمایی باشد که ذوب شود و حرکتی ایجاد کند. اگر این اختلاف وجود نداشته باشد، آبی هم جاری نخواهد شد.

در مسیر درمان و آموزش نیز دقیقاً همین قانون حاکم است. اختلاف پتانسیل زمانی در انسان ایجاد می‌شود که خدمت کند، عمل کند و از خود عبور کند. دانستنِ صرف، حضورِ بدون عمل و آموزشِ بدون اجرا، چشمه‌ای نمی‌سازد. آنچه انسان را به حرکت می‌اندازد، مسئولیت‌پذیری و خدمت است؛ همان کوهی که پشت چشمه قرار می‌گیرد.

خدمت کردن ما را از سکون خارج می‌کند. عمل کردن اختلاف سطح ایجاد می‌کند و همین اختلاف است که باعث می‌شود آموزش بجوشد، جاری شود و به رود تبدیل گردد. رودِ آموزش، اگر در مسیر درست حرکت کند، حتماً به اقیانوس دانایی و تعادل خواهد رسید.

این وادی به ما هشدار می‌دهد که اگر حرکتی در ما متوقف شد، باید ببینیم کجای کار، خدمت و عمل کم‌رنگ شده است. هر جا جوشش کم می‌شود، یعنی اختلاف پتانسیل کاهش یافته است و هر جا خدمت پررنگ شود، جریان دوباره زنده خواهد شد.

در کنگره ۶۰، هیچ خدمت سالمی، هیچ عمل درستی و هیچ حرکت صادقی گم نمی‌شود؛ حتی اگر کوچک باشد و حتی اگر دیده نشود. اگر در مسیر آموزش باشد، حتماً به مقصد خواهد رسید؛ همان‌گونه که قانون هستی اجازه نمی‌دهد رودی راه خود را گم کند.

جوشش یعنی: آموزش، عمل، خدمت.

ممنونم از شما که به صحبت‌های من توجه نمودید.

سلام دوستان، رسول هستم؛ یک مسافر.

هدف از وادی یازدهم و نتیجه‌گیری از این وادی، این است که هر انسانی و هر مجموعه‌ای باید قدر داشته‌ها و ارزش‌های مثبت خود را بداند و برای ارتقا و حفاظت از این ارزش‌ها کوشش کند.

حال باید دانست که حرکت به سمت تاریکی و ضد‌ارزش‌ها، از نقطه‌ای کوچک آغاز می‌شود؛ مثل یک دروغ، حسادت، ناامیدی، گرفتن رشوه، منیت و بسیاری موارد دیگر که برخلاف خواسته‌ی عقل عمل می‌کنند. این حرکت به‌آرامی و آهسته شروع به رشد می‌کند، روشنایی را کوچک و کوچک‌تر می‌سازد، تا جایی که از روشنایی تنها یک نقطه باقی می‌ماند؛ اما هرگز به‌طور کامل از بین نمی‌رود. اگر در مسیر تاریکی و ضد‌ارزش‌ها به حرکت ادامه دهیم و تلاش نکنیم این مسیر را به سمت روشنایی تغییر دهیم، مقصد ما ناکجاآباد و نابودی خواهد بود.

حال این سؤال مطرح می‌شود که چگونه می‌توانیم در مسیر روشنایی و حفظ ارزش‌های خود به حرکت ادامه دهیم؟ باید بدانیم نیروی بسیار قدرتمندی به نام شیطان یا اهریمن وجود دارد که از تلاش برای انحراف انسان دست برنمی‌دارد. او یاران و نیروهایی دارد و هیچ انسانی از تیرهای زهرآلود این اهریمن در امان نیست، مگر اینکه مجموعه‌ای از قوانین را رعایت کرده و به اجرا بگذارد؛ همان قوانین الهی. اهریمن همواره به‌صورت القا و الهام، به سمت انسان‌ها تیراندازی می‌کند و تنها سپری که می‌تواند انسان را از این تیرهای نامرئی حفظ کند، داشتن علم و آگاهیِ درست است. علم و آگاهی نیز تنها با دریافت آموزش صحیح، در مکان درست و توسط افرادی که دارای تجربه و دانش کافی هستند، به دست می‌آید.

انسانی که خود بخواهد در مسیر درست و روشن قرار بگیرد، همواره در جست‌وجوی حقیقت و دریافت آموزش صحیح است و از کمک انسان‌ها و استادان برجسته‌ای که دارای علم و تجربه‌ی کافی هستند، استفاده می‌کند. هرچه آموزش و آگاهی بیشتر باشد، دایره‌ی روشنایی افکار و اندیشه نیز گسترده‌تر خواهد شد.

انسانی که با آموزش و آگاهی در مسیر درست و ارزش‌های مثبت خود حرکت می‌کند، همانند چشمه‌ای جوشان و پرآب است که در بلندای کوه قرار دارد؛ همواره پرآب و خروشان می‌جوشد و در مسیر خود، نیازمندان را سیراب می‌کند، آبادی و آبادانی به ارمغان می‌آورد و مسیری سبز و زیبا برای بهره‌مندی طبیعت، انسان‌ها و همه‌ی موجودات فراهم می‌سازد. هرچه آموزش و آگاهی بیشتر باشد، این چشمه پرآب‌تر و جوشان‌تر باقی خواهد ماند.

به‌عبارتی، هر انسان یا هر مجموعه‌ای برای رشد و ترقی در مسیر مثبت و هدفمند، باید با علم و آگاهی پیش برود. در این مسیر، سختی‌ها و رنج‌های فراوانی وجود دارد که با صبر، تعقل و توکل می‌توان از آن‌ها عبور کرد، به هدف نزدیک‌تر شد و حفظ ارزش‌های مثبت و مسیر روشن را سرلوحه‌ی کار خود قرار داد.

از اینکه نگارش بنده را مطالعه نمودید، سپاسگزارم.

با تشکر از دوستان عزیزمان در لژیون دهم

ارسال: مسافر حمید لژیون نوزدهم