اقیانوس دانایی

«چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند».

انسان برای رسیدن به آرامش و رهایی باید در مسیر، جریان داشته باشد. چشمه وقتی می‌جوشد، شاید در ابتدا فقط قطره‌هایی کوچک باشد؛ اما همین حرکت کوچک آغاز یک مسیر بزرگ است. اگر چشمه به جوشش ادامه دهد، کم‌کم به رود تبدیل می‌شود؛ رودی که در دل سخت‌ترین سنگ‌ها راه باز می‌کند و از میان کوه‌ها عبور می‌کند که گاهی آرام و گاهی خروشان؛ اما همیشه در حرکت است. زندگی ما نیز دقیقاً همین‌گونه است. هر تصمیم کوچک مثبت، هر تلاش برای بهتر شدن و هر قدم در مسیر درمان و دانایی، همان چشمه‌ جوشان است. شاید در ابتدا نتیجه‌ای دیده نشود؛ اما حرکت معجزه‌ خودش را دارد. انسان جویا و تلاش‌گر کم‌کم رشد می‌کند، قوی می‌شود و به رود خروشان تبدل می‌‌شود.

در این مسیر، سختی‌ها و موانع حتماً وجود دارند؛ اما همین سختی‌ها ما را قدرتمندتر می‌کنند، باتجربه می‌سازند و جهت را مشخص نگه می‌دارند. رود اگر در سرازیری نیفتد، خروشیدن را یاد نمی‌گیرد. هر مشکلی در مسیر، درسی تازه و نیرویی جدید به ما می‌دهد و در نهایت، مقصد تمام این حرکت‌ها اقیانوس است؛ اقیانوس دانایی، آرامش و عشق الهی. جایی که انسان با حقیقت خود و هستی پیوند می‌خورد و به وسعتی بی‌پایان دست پیدا می‌کند.

اگر در مسیر باشی و جاری بمانی، بی‌تردید به مقصد خواهی رسید. چشمه از کوه جدا نمی‌شود که بیهوده بماند؛ بنابراین تو هم خلق نشده‌ای که در رکود و ترس متوقف شوی. تو باید بجوشی، جاری شوی و ادامه بدهی. حرکت کن؛ حتی اگر کوچک باشد. پشتکار داشته باش؛ چون توقف، دشمن رسیدن است. به سختی‌ها بگو که تو بخشی از رشد من هستی و بدان که اقیانوس منتظر توست؛ به‌شرط آن‌که از جریان نیفتی.

نویسنده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون دوازدهم)
ویرایش: راهنما همسفر سمیه (لژیون نهم)
ارسال: راهنمای ویلیام همسفر گندم رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ستارخان