سینزدهمین جلسه از دوره پنجم کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی ابهر با استادی راهنما مسافر امیر رضا و نگهبانی مسافر مرتضی و دبیری مسافر مجید با دستور جلسه « وادی یازدهم :چشمه های جوشان و رود های خروشان همه به بحر و اقیانوس می رسند. »یک شنبه 30 آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان امیر رضا هستم یک مسافر . در ابتدا از کسانی که خدمت میکنند و نگهبان جلسه و مرزبان محترم تشکر می کنم .خدا را شکر برای تمام مشکلات و تاریکی ها ، قطعا کسی نور را تجربه می کند که تاریکی را تجربه کرده و کسی رنگین کمان را می بیند که زیر باران خیس شده .در وادی یازدهم، سخن از «چشمههای جوشان و رودهای خروشان» که در نهایت به بحر و اقیانوس میرسند گفته میشود. این وادی به نوعی با وادی نخست نیز درهم آمیخته است. در وادی اول ما با تفکر و تعیین ساختارها آغاز میکنیم، مبدا و مقصد خود را مشخص مینماییم و هدف خویش را میشناسیم، چرا که هدف اساس هر حرکت است.اما برای رسیدن به هدف باید چون رود خروشان باشیم. بدون حرکت نمیتوان به مقصد رسید. مسیر رسیدن به هدف، همواره با سنگها، موانع و مشکلات همراه است. اگر قرار باشد همچون آبی راکد و بیجنبش باشیم، هرگز توان کنار زدن موانع را نخواهیم داشت.بزرگترین عامل رهایی چه در کنگره و چه در زندگی بیرون از آن «خواستِ محکم» و «درک مسیرِ وجودی» است: بدانیم از کجا آمدهایم و به کجا میخواهیم برویم. چشمه از دیگر آبها متمایز است، زیرا از دل تاریکی بیرون میآید و توانایی آباد کردن پیرامون خود را دارد. هر جا چشمهای هست، نشانهای از آبادی است؛ چراکه چشمه پاک و تصفیه شده است.انسانهایی که از تاریکی بیرون میآیند نیز به واسطهی تصفیه، تزکیه و پالایش قادرند جهان درون و بیرون خود را آباد سازند. اگر بخواهیم به رهایی و آرامش دست یابیم، دو رویکرد داریم: یا با نخستین مانع، با سخن راهنما یا همسفر یا حتی مشکل کوچکی از ادامهی مسیر بازایستیم و بگوییم «نمیتوانم»که سرانجامی جز رکود نداردیا آنکه در برابر مشکلات بایستیم و از آنها عبور کنیم.

چشمهی جوشان در مسیر خود، هنگامی که به مانعی برخورد میکند، هرگز متوقف نمیشود؛ اگر بتواند، آن مانع را جابهجا میکند و اگر نتواند، مسیر خود را تغییر میدهد تا همچنان به حرکت ادامه دهد. اگر من نیز در سفر یا در زندگی با مشکلی روبهرو شوم، باید همچون آن چشمه، راهی برای عبور بیابم. ایستادن راکد، در برابر مشکل یعنی تبدیل شدن به مرداب و لجنزار. باید مسیر را عوض کرد تا دوباره به بحر و اقیانوس رسید.توجه کنیم که اقیانوس، پس از تبخیر، بار دیگر به شکل باران فرو میریزد و در دل زمین چشمه میجوشد؛ این چرخه نمادی است از بازگشت به سرچشمهی هستی، به همان جایی که از آن انشعاب یافتهایم. انسان نیز از ملکوت و از پیشگاه الهی سرچشمه گرفته و راه بازگشتش آسان نیست؛ پر از دشواری است.اگر من نتوانم با کوچکترین درد یا ناملایمتی کنار بیایم، چگونه انتظار دارم در برابر سختیهای بزرگتر ایستادگی کنم؟ کارخانهی انسانسازی با مشکلات کار میکند؛ سختیها هستند که انسان را میسازند.وقتی من در کنگره سیدی مینویسم، در حقیقت سیدی من را مینویسد. وقتی کاری را انجام میدهم که در آغاز برایم سخت است مانند صبح زود بیدار شدن، دارو خوردن، رفتن به پارک یا خدمت کردن همین سختیها سبب رشد و ارتقای من میشود.
هیچ انرژی رایگانی در جهان وجود ندارد؛ همانگونه که بدون کارکردن، حقوقی به حساب انسان واریز نمیشود، بدون تلاش نیز انرژی و ارتقا حاصل نمیگردد. هر کاری که بر پایهی محبت و علاقه انجام شود، انسان را به مرتبهی بالاتر میرساند.برای رشد، باید دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم، یعنی آنچه میآموزیم را در عمل به کار بگیریم. دانایی بدون عمل، دانشی مرده است. همانند الکترون که برای بالا رفتن به مدار بالاتر، نیاز به انرژی دارد، انسان نیز برای ارتقا به مرحلهی بالاتر نیازمند پرداخت هزینه و پایداری در مسیر تزکیه است.انرژی، با خدمت کردن، اجرای قوانین و صبر به دست میآید. در کنگره، اجرای قوانین و خدمت کردن به سرعت نتایج خود را نشان میدهند؛ هر کاری که در مسیر درست انجام شود، اثرش به زودی آشکار میگردد. یکی از بزرگترین عوامل تزکیه، خدمت است؛ خدمت مالی، خدمت فیزیکی یا هر نوع خدمت دیگر.
امید دارم همهی اعضای کنگره و تمامی انسانهایی که در مسیر رشد و رهایی گام برمیدارند، با خواستهای روشن و تلاشی پیوسته، به آرزو و هدف خود دست یابند.
ممنونم که به صحبت های بنده توجه کردید

مرزبان کشیک: مسافر مهدی

تایپ: مسافر ابوالفضل
تنظیم و ارسال: مسافر علی
مسافران نمایندگی ابهر
سایت نمایندگی ابهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
362