اخبار لژیون ویلیام وایت – نمایندگی یاس اصفهان

اخبار لژیون ویلیام وایت – نمایندگی یاس اصفهان
راهنمای لژیون ویلیام وایت: مسافر آوین
دستور جلسه: «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی کنیم؟»

سخنان استاد:

سلام دوستان، آوین هستم، یک مسافر.

ان‌شاءالله روزتان را عالی آغاز کرده باشید. خدا را شاکرم بابت یک روز دیگر که توفیق حضور در کنگره ۶۰ را دارم تا آموزش بگیرم و خدمت کنم. در مورد دستور جلسه این هفته، «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی کنیم؟»، من در کنگره ۶۰ آموختم که قدردانی پیش از آن‌که یک رفتار بیرونی باشد، یک حال درونی است. ابتدا باید درک کنم چه چیزهایی را از دست داده بودم و امروز دوباره به آن‌ها بازگشته‌ام؛ همین درک دوباره خود آغاز قدردانی است. به عقیدهٔ من، قدردانی در کنگره ۶۰ یعنی به‌کار بستن آموزش‌ها، نه فقط شنیدن آن‌ها. هنگامی که گفته‌ها را به عمل تبدیل می‌کنم، در واقع از عمق قلبم می‌گویم: «متشکرم که راه را به من نشان دادید.» و به جای تمرکز صرف بر دریافت، سهم خود را با نظم، حضور به‌موقع، نوشتن سی‌دی، خدمت کردن و حتی یک لبخند ساده در لژیون ادا می‌کنم.

قدردانی در کنگره ۶۰ به من یاد داد که وقتی راهنمایم می‌گوید آدامس را کم کنم و روی برنامه‌ام تمرکز داشته باشم، باید به حرف او گوش دهم؛ و اگر گفت این قلیانی که می‌کشم برای من ضرر دارد و مصرف سیگار چه آسیب‌هایی به همراه دارد، بپذیرم و عمل کنم. من باید بدانم در جایگاه رهجو، وظیفه‌ام گوش‌به‌فرمان بودن است و دریافت‌هایی را که می‌گیرم، با «چشم گفتن» قدردان باشم.

قدردانی در کنگره ۶۰ به من آموخت که بدانم هیچ‌کس موظف نیست برای من کاری انجام دهد؛ از مرزبان‌ها گرفته تا خدمتگزاران. همین آگاهی باعث می‌شود رفتارم نرم‌تر، محترمانه‌تر و صمیمی‌تر شود. شکرگزاری واقعی در کنگره ۶۰ برای من این معنا را دارد که اگر رها شدم و به سلامت و تعادل رسیدم، گردی از لباسم نتکانم و نروم، بلکه در سفر دوم حضور داشته باشم و برای خدمت بمانم.

در صورت فراهم بودن شرایط، وظیفه‌ی خود می‌دانم که زندگی‌ام را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنم تا حضوری مستمر در کنگره ۶۰ داشته باشم، حال خوب خود را در مسیر خدمت به دیگران به‌کار بگیرم و اگر توانستم از تاریکی‌ها عبور کنم، دست فردی را بگیرم و او را به آرامشی که امروز تجربه می‌کنم برسانم؛ چراکه بالا‌ترین شکل شکرگزاری در کنگره ۶۰ است. بهتر است قدر آقای مهندس و این سیستم بی‌نظیر را بدانم تا از مسیر صحیح پرت نشوم. اگر قدر فرصت‌ها و نعمت‌هایی که در کنگره ۶۰ وجود دارد، مانند راهنما، ایجنت و تمامی افرادی که در کنگره ۶۰ خدمت می‌کنند را ندانم، مطمئناً از من گرفته می‌شود؛ زیرا این اشخاص موهبتی الهی هستند. بنابراین وظیفه‌ی من است که قدردانی خود را با حفظ سلامت روان، داشتن جسم سالم، مشارکت فعال و خدمت صادقانه در کنگره ۶۰ نشان دهم.

تایپ: مسافر صفورا – لژیون ویلیام وایت – نمایندگی یاس اصفهان
ویرایش: مسافر منا – لژیون بیست و یکم – نمایندگی یاس اصفهان
بازبینی و ارسال: همسفر سولماز