بدون وجود منبع، هیچ چشمه و رودی شکل نمی‌گیرد

دستورجلسه وادی یازدهم در جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰ با عنوان «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر می‌رسند» بیان شده است. این وادی یکی از امیدبخش‌ترین وادی‌های کنگره۶۰ است.

آنچه ما در جهان خاکی می‌بینیم و لمس می‌کنیم، پیش از هرچیز در درون ما وجود دارد و سپس در طبیعت جلوه‌گر می‌شود. اگر در طبیعت چشمه‌هایی را می‌بینیم که می‌جوشند و جاری می‌شوند و در مسیر خود رودها را پدید می‌آورند، هنگامی که شدت جوشش افزایش می‌یابد، رود به خروش درمی‌آید و سرانجام به دریا و اقیانوس می‌پیوندد. خوشا به‌حال چشمه‌ای که در دل کویر می‌جوشد؛ زیرا کویری خشک و بی‌آب‌ و علف، ارزش چشمه را بیش از هزاران جنگل سرسبز می‌داند و خوشا به‌حال چشمه‌ای که نمی‌خشکد و همواره جوشان و زنده است.

حال این پرسش مطرح می‌شود که منظور از چشمه‌های جوشان چیست؟ برای درک بهتر، می‌توان فردی را در نظر گرفت که از شخصی آگاه‌تر از خود الهام می‌گیرد و به فراگیری علم و دانایی می‌پردازد. او هر روز با آموزش‌هایی که از آن شخص دریافت می‌کند و بر میزان دانایی خود می‌افزاید. چنین فردی می‌تواند نمونه‌ای از چشمه‌ جوشان باشد؛ اما برای تبدیل شدن به رودهای خروشان لازم است از آموخته‌ها و دانایی خود استفاده کرده و در مسیر حرکت قرار بگیریم. هنگامی که حرکت می‌کنیم، در راه با سنگ‌هایی روبه‌رو می‌شویم؛ سنگ‌هایی که نمادی از مشکلات و موانع پیش‌رو هستند. اگر از علم و دانایی خود بهره ببریم، می‌توانیم از این مشکلات عبور کرده و در نهایت به مقصد اصلی برسیم.

اکنون پرسش دیگری مطرح می‌شود که چگونه چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان خشک می‌شوند؟ می‌توان چنین پاسخ داد که بدون وجود منبع، هیچ چشمه و رودی شکل نمی‌گیرد و زنده نمی‌ماند؛ بنابراین، اگر انسانی قدم در مسیر ضد‌ارزش‌ها، ترس و منیت بگذارد نه به دانایی و علم دست می‌یابد، نه می‌تواند هدفی روشن برای حرکت خود داشته باشد و نه توان مقابله با مشکلات و عبور از آن‌ها را خواهد داشت. اما اگر مسافری باشد که با چراغی روشن حرکت کند، از نور آن به‌طور کامل بهره ببرد و وادی‌ها را یکی پس از دیگری طی نماید، آنگاه صدایی در درون خود می‌شنود؛ صدایی که همان چشمه‌ی جوشان درون او است؛ زیرا او تفکر را آغاز کرده، به هیچ‌بودن خود پی‌برده و دریافته است که باید به گوهر وجودی خویش بیندیشد تا خود را پیدا کند. در این مسیر، جان می‌گیرد، پای رفتن پیدا می‌کند، راه را در رفتن می‌یابد و نیرومند می‌شود؛ تا آنجا که دیگر انسان گذشته نیست، بلکه با تولدی نو، گذشته‌ی خود را مدفون کرده است.

ما زمانی‌که قدم به کنگره۶۰ می‌گذاریم، راهنما انتخاب می‌کنیم، از راهنمای خود علم و دانایی می‌آموزیم و بر دانسته‌های خویش می‌افزاییم و با دوری کردن از ضد‌ارزش‌ها، می‌توانیم تصمیمات درست‌تری برای زندگی خود بگیریم و به کنگره۶۰ خدمت کنیم؛ از کوچک‌ترین خدمت‌ها گرفته تا بزرگ‌ترین آن‌ها، هنگامی که علم و دانایی ما افزایش می‌یابد، قادر خواهیم بود خدمت را از روی عشق، با قلبی آگاه و به‌درستی انجام دهیم.

درمقابل اگر فردی وارد کنگره۶۰ شود و به سمت ضد‌ارزش‌ها و منیت حرکت کند، نه‌تنها در زندگی خود با مشکلات مواجه می‌شود؛ بلکه نمی‌تواند خدمت‌ها را نیز به شکل صحیح انجام دهد. چنین فردی توان حرکت از تاریکی به‌سوی نور را نخواهد داشت و در همان نقطه درجا می‌زند؛ همانند کسی که بر پله‌برقیِ درحال پایین آمدن ایستاده و ناآگاهانه تلاش می‌کند به سمت بالا حرکت کند.

باید بدانیم که چشمه در هرجایی به‌وجود نمی‌آید و برای جوشش و ماندگاری، نیازمند فراهم بودن شرایط خاصی است؛ شرط اول: اذن و اجازه از سوی خداوند؛ به‌این معنا که خداوند اجازه‌ی قرارگرفتن فرد در آن مسیر را صادر کند. برای مثال، افراد بسیاری بیرون از کنگره مصرف‌کننده‌ی قرص و مواد هستند؛ اما همه‌ی آن‌ها نمی‌توانند وارد کنگره۶۰ شوند و به درمان برسند؛ زیرا لازم است این دستور صادر شده باشد. شرط دوم: وجود اختلاف پتانسیل؛ عاملی که اگر در چشمه نباشد، جوشش لازم شکل نخواهد گرفت. انسان‌ها نیز برای ایجاد تغییر، باید ظرفیت و اختلاف پتانسیل متناسب با آن جایگاه را داشته باشند. برای مثال، ممکن است شخصی حتی با خریدن یک دوچرخه دچار حال بد شود، یا زمانی‌که به سفر دوم می‌رسد، نتواند آن جایگاه را تحمل کند. هر حرکتی برای شکل‌گیری، نیازمند انرژی یا همان اختلاف پتانسیل است.

چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همواره اطراف خود آبادی و آبادانی به همراه دارند. افرادی که به چشمه‌های جوشان تبدیل می‌شوند، نه‌تنها خود از زندگی نیکو برخوردارند، بلکه با تفکر، عقل، حس و عشق این امکان را فراهم می‌کنند که دیگران نیز در کنار آن‌ها به آرامش برسند.

نتیجه‌ای که می‌توان از این وادی گرفت آن است که ابتدا باید تفکر کنیم و تلاش نماییم نقطه‌تحمل خود را افزایش دهیم تا بتوانیم بر مشکلات غلبه کنیم و به‌سوی هدف و مقصد اصلی خود حرکت نماییم؛ مقصدی که همان جاری شدن از تاریکی‌ها به سوی روشنایی‌ها است.

منابع: سی‌دی وادی یازدهم، کتاب عشق و مقالات کنگره۶۰
نویسنده: همسفر زلیخا رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
ویرایش رابط خبری: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون سوم)
عکاس: راهنما تازه‌واردین همسفر فاطمه
ارسال: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)