وادی یازدهم از وادی‌های بنیادین کنگره۶۰ است

وادی یازدهم: «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند»
وادی یازدهم از وادی‌های بنیادین کنگره۶۰ است که نگاه انسان را از جزئی‌نگری و تک‌بعدی بودن خارج کرده و او را به درک وحدت در کثرت می‌رساند. این وادی به ما می‌آموزد که اگرچه راه‌ها، انسان‌ها، اندیشه‌ها و تلاش‌ها متفاوت‌اند اما مقصد نهایی یکی است. رسیدن به تعادل، آرامش، و حیات سالم. کنگره۶۰ با تکیه بر این وادی، نگرشی عمیق به هستی، درمان اعتیاد، و حتی سیر تکامل انسان ارائه می‌دهد. نگرشی که فراتر از ترک یک ضد ارزش، به ساختن انسانی سالم و متعادل می‌اندیشد. در ظاهر وادی یازدهم از چشمه‌ها، رودها و دریا سخن می‌گوید؛ اما در باطن این مفاهیم نماد حرکت، رشد و مقصد مشترک تمام پدیده‌ها هستند. چشمه‌های جوشان نماد انسان‌ها، افکار و آغاز حرکت‌ها هستند. رودهای خروشان بیانگر مسیر رشد، تجربه، آموزش و فراز و نشیب زندگی‌اند. بحر و اقیانوس نماد مقصد نهایی، وحدت، تعادل و آگاهی کامل است. این وادی بیان می‌کند که هیچ حرکتی در هستی بی‌هدف نیست و هیچ تلاشی گم نمی‌شود؛ بلکه همه در نهایت به یک مقصد الهی و قانونمند منتهی می‌گردند.

در کنگره ۶۰ درمان اعتیاد یک فرآیند است نه یک اتفاق ناگهانی. وادی یازدهم این موضوع را به‌روشنی تبیین می‌کند: هر مصرف‌کننده یک چشمه است؛ با شرایط، گذشته و ظرفیت خاص خود. برخی چشمه‌ها آرام‌اند و برخی پرخروش، اما اگر در مسیر صحیح هدایت شوند، همگی می‌توانند به دریای سلامتی برسند. متد DST، آموزش‌ها، لژیون‌ها و راهنمایان، همان بستر رودخانه‌ای هستند که این چشمه‌ها را هدایت می‌کنند تا انرژی و حرکت آن‌ها هدر نرود. این وادی به ما یاد می‌دهد که مقایسه کردن خود با دیگران بیهوده است زیرا هر فرد مسیر خاص خود را دارد اما مقصد یکی است: درمان، تعادل و رهایی. اگر رودخانه‌ای مسیر مشخص نداشته باشد یا به باتلاق تبدیل می‌شود یا خشک می‌گردد. آموزش در کنگره ۶۰ همان مسیری است که مانع انحراف انسان می‌شود. در کنگره۶۰ مسئولیت‌پذیری یکی از ارکان اصلی درمان به شمار می‌آید؛ هیچ‌کس نمی‌تواند به جای فرد دیگری مسیر رهایی را طی کند.

آموزش‌ها، راهنما و ساختار منظم کنگره جهت حرکت را مشخص می‌کنند، اما عمل کردن و قدم برداشتن، وظیفه‌ای فردی است که بدون آن هیچ تحولی پایدار نخواهد بود. این نگرش به ما می‌آموزد که امید، حرکت و هم‌جهتی با قوانین اساس رسیدن به تعادل است. هیچ انسانی گم‌شده نیست، اگر در مسیر آموزش و قانون قرار گیرد. تفاوت‌ها نه مانع، بلکه جلوه‌ای از حکمت و تنوع خلقت هستند و هر فرد مسیر متناسب با ظرفیت خود را طی می‌کند. حتی اگر سرعت حرکت اندک باشد، مهم آن است که جهت، صحیح و هدفمند انتخاب شود. استمرار، صبر و ایمان به فرآیند، عواملی هستند که حرکت‌های کوچک را به نتایج بزرگ تبدیل می‌کنند و انسان را در نهایت به آرامش و تعادلی پایدار می‌رسانند. مسیر رشد انسان، مسیری یکنواخت و یکسان برای همه نیست.

هر فرد با توان و شرایط خاص خود حرکت می‌کند اما آنچه اهمیت دارد، درست حرکت کردن و در مسیر ماندن است. نه کندی مانع رسیدن است و نه تفاوت‌ها نشانه ضعف؛ بلکه استمرار و آگاهی، عامل اصلی تغییر است. در کنگره۶۰ آموخته‌ایم که درمان نتیجه صبر، آموزش و پذیرش قوانین است؛ فرآیندی که آرام و تدریجی شکل می‌گیرد، اما بنیانی عمیق و ماندگار می‌سازد. هر گامی که در این مسیر برداشته می‌شود، اگر آگاهانه و مسئولانه باشد، در نهایت به آرامشی می‌انجامد که حاصل تعادل در جسم، روان و جهان‌بینی است. این نگاه به ما یادآوری می‌کند که هیچ تلاشی در مسیر صحیح بی‌ثمر نمی‌ماند و هر حرکتی که بر پایه آموزش و قانون باشد، سرانجام به نقطه‌ای امن و روشن خواهد رسید.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مبینا (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر قدسی رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
عکاس: همسفر انسیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر ملک رهجوی راهنما همسفر مبینا (لژیون سوم) دببر سایت
همسفران نمایندگی پردیس