تنها دانستن کافی نیست

انسان موجودی مختار است و با اختیار خود می‌تواند راه خویش را پیدا کند. در کل هستی، تقابل دو نیروی روحانی و اهریمنی وجود دارد. این‌که انسان‌ها راه را اشتباه می‌روند، به این دلیل است که اگر تلاش نکنند، دچار سقوط خواهند شد.

چشمه همواره همراه با زایش و پویایی است؛ اما غلبه اهریمن، یارانش و خواسته‌های نفسانی باعث می‌شود انسان از زاینده بودن خارج شود و به مسیر اشتباه قدم بگذارد. تمام رودها از یک چشمه منش می‌گیرند و تا زمانی که چشمه جوشان نباشد، نمی‌تواند به رود خروشان تبدیل شود.

منابع آب زیرزمینی باید آن‌قدر ذخیره شوند تا از درون زمین بجوشند و به چشمه تبدیل گردند. اگر بارشی در کوهستان نباشد، دیری نمی‌گذرد که چشمه‌هایی که زمانی جوشش داشتند، به‌ مرور کم‌آب شده و سپس خشک می‌شوند.

از آن‌جا که انسان در جهان مادی زندگی می‌کند، باید آگاه باشد که مادیات بر او سوار نشود؛ زیرا در جهان فیزیکی، ماده و مادیات حرف اول را می‌زنند. کسانی که همواره در حال بازپرداخت آنچه دریافت کرده‌اند چه مادی و چه معنوی هستند، مانند چشمه‌ای زلال و سرشار از انرژی، شادی و شعف‌اند. اما کسانی که هرچه دریافت می‌کنند، هیچ‌گونه پرداختی ندارند و همه‌چیز را برای خود می‌خواهند، گویی به شوره‌زار یا کویری تبدیل می‌شوند که هیچ روییدنی در آن رشد نمی‌کند.

زمانی که به منابع اطلاعاتی و دانایی نزدیک می‌شویم، ظرف وجودی ما پر و سرریز می‌شود و به چشمه تبدیل می‌گردیم. ما با ورود به کنگره۶۰ آموختیم که با آموزش دیدن می‌توانیم منابع اطلاعاتی خود را افزایش دهیم و با تفکر و تجربه به دانایی برسیم؛ اما تنها دانستن کافی نیست، بلکه عملکرد اهمیت دارد و باید آموخته‌های خود را به مرحله عمل درآوریم تا دانایی ما به دانایی مؤثر تبدیل شود.

توقف جایز نیست؛ باید به‌صورت مستمر بر دانش و اطلاعات خود بیفزاییم. به فرموده پیامبر اکرم (ص): «ز گهواره تا گور دانش بجوی». در این بعد از حیات، هرقدر بر دانش و اطلاعات خود بیفزاییم، در بعد دیگر می‌توانیم با کوله‌باری از دانش وارد شویم. همچنین در این جهان فیزیکی، هرقدر بر دانش خود بیفزاییم، می‌توانیم انسان‌هایی را که در جهل و ناآگاهی به‌سر می‌برند آگاه کنیم؛ زیرا اگر چشمه جوشش نداشته باشد، به گنداب و باتلاق تبدیل می‌شود، اما اگر جریان داشته باشد، به رود و سپس به دریا و اقیانوس منتهی می‌گردد.

ما در کنگره۶۰ آموختیم هرآنچه دریافت می‌کنیم، باید زکات آن را بپردازیم؛ چه مادی و چه معنوی. اگر بازپرداخت دریافتی‌های خود را داشته باشیم، به چشمه‌ای زلال و گوارا تبدیل می‌شویم و رهگذران از وجود این چشمه با آب زلال و گوارا بهره‌مند شده و به شعف و شادی می‌رسند. اما اگر دریافتی‌های ما بدون پرداخت باشد، به گنداب تبدیل می‌شویم و به‌ مرور بوی تعفن، حشرات موذی و زباله‌ها این چشمه خشکیده را تصاحب خواهند کرد.

صحبتم را با این ضرب‌المثل زیبا به پایان می‌برم: «درخت تو گر بار دانش بگیرد، به زیر آوری چرخ نیلوفری را». با علم و دانش می‌توان دنیا را تحت فرمان گرفت، قدرت یافت و پیشرفت کرد. این باید سرمشق هر انسانی باشد تا برای آموختن بیشتر تلاش کند و عمر خود را بیهوده سپری نکنند.

نویسنده: همسفر افسانه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم)
ویرایش و ارسال: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پرستار