مشارکت مکتوب همسفراان

فضولی و آسایش
فضولی نقطه مقابل آسایش است.
ما کاری به این نداریم که فضولی یک گناه است یا کاری ضدارزشی است چیزی که برای ما مهمه این است فضولی نقطه مقابل آسایش ماست یعنی وقتی که ما فضولی میکنیم آسایش خودمان را به هم میزنیم و به خودمان ضربه میزنیم.

فضولی یعنی کسی که به خودش اجازه می دهد که در کار دیگران دخالت کند یا اینکه بگوید من از فلانی بالاترم ،ما با فضولی کردن فقط آسایش خودمان را بهم میزنیم.

در کنگره ۶۰ نباید پشت سر دیگران حرفی ناشایست یا غیبت انجام دهیم حتی دیده بانان و مرزبانان هیچ کدام حق سرزنش کردن کسی را ندارند.

در کنگره ۶۰ یکی از حرمت هایی که خوانده میشود دروغ گفتن است و یک مسافر تا وقتی که دروغ می‌گوید به آسایش نمی رسد باید تغییر کندو تبدیل به یک انسان راستگو شود تا به آسایش برسد.
امیرالمومنین(ع)می فرمایند:زشتی بد است اما بدتر آن است که زشتی دیگران را نشان کنید درصورتی که در درون شما نهفته است.

فرق انسان با اولیای خدا این است که انسان ها همیشه زشتی ها و بدی های دیگران را می‌بینند ولی اولیای خدا اگر خطایی از کسی سر میداد یا چشم پوشی می‌کردند ویا به صورت غیرمستقیم طوری که طرف مقابل ناراحت نشود به او تذکر می دادند.

درکنگره۶۰ حرف ناشایست، دروغ گفتن،تلفن گرفتن و تلفن دادن،پولی را از کسی قرض گرفتن و قرض دادن،ممنوع است.

ما به کنگره می آییم که درمان شویم و تغییر کنیم و این تغییرات باید ذره ذره انجام گیرد تا تبدیل شویم به یک انسان صالح

همسفر ندا