قدرشناسی: قلبی، زبانی و مالی

چهاردهمین جلسه از دور پنجم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی بروجن ویژه مسافران و همسفران با استادی راهنمای محترم مسافر محسن و نگهبانی مسافر صادق و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه «چگونه در کنگره قدردانی کنیم» روز پنج‌شنبه 27 آذر ١۴٠۴ ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان محسن هستم یک مسافر

 خداوند را شاکر هستم به خاطر اینکه توفیق داد یک روز دیگه در کنار شما دوستان باشم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته چگونه در کنگره قدردانی کنیم. می‌بینیم تمام دستور جلسات یک هدف دارند و همه‌شان روی یک موضوع فرود می‌آیند و آن این است که علم زندگی را به ما بیاموزند و آموزش بدهند، خوب چه بسا خیلی از مشکلاتی که ما باهاش دست به گریبان هستیم و انسان برای خودش درست می‌کند، به خاطر بلد نبودن علم زندگی و قوانین زندگی است که ما بلد نیستیم و با آن مشکلات همچنان درگیر هستیم، تمام ادیان و انبیا و مذاهب و کتب آسمانی همه این‌ها بر انسان‌ها نازل می‌شوند به خاطر اینکه این علم زندگی و قوانین زندگی را یاد بگیریم. در جهان بینی کنگره، ما قدر و اندازه هر چیزی را می‌توانیم تشخیص بدهیم و بهتر بتوانیم راجع بهش عمل کنیم، اگر من بدانم سلامتی چه نعمت بزرگی است و چقدر و اندازه‌ای دارد، مطمئناً کارهایی را انجام نمی‌دهم که به سلامتی‌ام آسیب بزند. خب حالا در کنگره هم ما باید بدانیم با خودمان چند چند هستیم. آیا قدر بنیان کنگره مهندس دژاکام را می‌دانیم؟ آیا قدر راهنماها را که اکثرشان چه در قسمت مسافران، همسفران از راه خیلی دور می‌آیند و به ما آموزش می‌دهند را می‌دانیم؟ قدر تک تک خدمتگزاران که در کنگره هستند از ایجنت و مرزبان و خدمتگزارانی که در اوتی و سایت و نشریات و همه این‌ها که سهم دارند در رهایی هر مسافر و درمان هر مسافر آیا ما قدر این‌ها را می‌دانیم؟ و حالا اگر قدرشان را می‌دانیم، می‌توانیم ازشان قدردانی کنیم و قدرشناسشان هستیم یا نه. هر مجموعه یا هر سیستمی برای اینکه به بقای خودش ادامه دهد باید در سه پایه و سه ضلع قوی باشد. اولین ضلعش منابع علمی است. منابع علمی نقش خیلی مهمی دارد در بقای یک مجموعه، آیا من می‌توانم در این ضلع علمی چیزی به منابع کنگره اضافه کنم، یا اصلاً چیزی به علم کنگره نمی‌توانم اضافه کنم. اصلاً می‌توانم آن علم را درست انتقال دهم؟ این خودش می‌شود یک جور قدرشناسی و قدردانی از کنگره. ضلع بعدی منابع انسانی است که هر کسی در کنگره در هر جایگاهی که هست، با مسئولیت پذیری و عشق و علاقه، آن مسئولیتی که بهش محول شده را انجام می‌دهد. ضلع سوم، ضلع منابع مالی است که با حمایت از سبد قانون ۱۱ و عضویت در لژیون سردار می‌توانند قوی‌تر کنند. ضلع مالی کنگره را که یک جور قدردانی و قدرشناسی انجام شود، با همه این تفاسیر کسی نمی‌تواند بگوید زبان من قاصر است و من نمی‌توانم قدرشناسی کنم یا سپاسگزاری کنم. در کنگره ما یاد گرفتیم که قدرشناسی سه مرحله دارد؛ مرحله اول، به صورت قلبی این قدرشناسی را انجام دهیم که واقعاً در وجودمان به این درک و فهم برسیم، تمام کسانی که دارند در کنگره زحمت می‌کشند برای به درمان رسیدن ما، باید ازشان تشکر کنیم، وقتی که در وجودم به این باور رسیدم، شروع می‌کنم به حرکت کردن، و اینکه زحمات آنها را جبران کنم و قدرشناس آنها باشم. مرحله دوم به صورت لسانی یا زبانی است. من هرچه را که بهش باور دارم به زبان بیاورم و در گفتار هم بتوانم قدرشناس را انجام بدهم، اینکه باعث می‌شود طرف مقابل من کاری که می‌کند با انگیزه‌تر و با شور و نشاط بیشتری فعالیت خودش را ادامه بدهد. مرحله سوم قدردانی در عمل است که در کنگره در مراسم و جشن‌های مختلف با اهدای پاکت، در جشن راهنما، جشن دیده‌بان، جشن ایجنت و مرزبان، و جشن همسفر می‌آییم از این عزیزان تشکر و قدردانی را انجام می‌دهیم. پس اینکه بعضی‌ها می‌گویند زبان ما قاصر است و ما نمی‌توانیم تشکر کنیم، شاید تا یک حدودی درست باشد، ولی دلیل نمی‌شود که ما هیچ حرکتی انجام ندهیم. برای مثال؛ یک راهنمایی که بعد یک سال، وقتی که می‌روند برای رهایی، آن رهجو یک مبلغی را در پاکت می‌گذارد، هم برای آقای مهندس، هم برای راهنمایش، خوب چقدر آن رهجو می‌خواهد توی آن پاکت بگذارد که جوابگوی زحمت آن راهنما باشد؟ هر چقدر هم که بگذارد باز هم جوابگوی آن زحمت نیست. ولی باز این دلیل نمی‌شود که ما حرکتی انجام ندهیم. حالا انشاءالله که مهم‌ترین حرکت ما در جهت قدردانی از کنگره این باشد که ما قدردان کنگره باشیم، چه داخل شعبه و چه بیرون از شعبه. داخل شعبه که همه خوب هستند یعنی اصلاً جو و شرایط طوری هست که نمی‌تواند غیر از این باشد، ولی مهم این است که من بیرون از کنگره چه جوری هستم، بیرون از کنگره یک رهجوی واقعی هستم برای کنگره یا نیستم و این به نظر من بزرگترین قدردانی و تشکری است که ما می‌توانیم از کنگره داشته باشیم. و نکته آخر اینکه نزدیک هستیم به هفته همسفر و جشن همسفر. بنشینیم با خودمان دو دوتا بکنیم که ما واقعاً قدر همسفرانمان را می‌دانیم یا نه، که نقش این همسفران در زندگی ما چقدر مهم بوده و چه کارهایی برای ما انجام دادند. حالا انشاءالله تا زمان جشن همسفر هم این فکرها را کرده باشیم و به یک نتیجه درستی رسیده باشیم، ولی اشاره می‌کنم به صحبت‌ها خانم آنی در روز جشن بنیان که فرمودند؛ اگر این همسفرها نبودند، شاید بنیان خیلی از خانواده‌ها از هم متلاشی می‌شد و باید قدرشان را بدانیم که جانانه ایستادند پای کار و خیلی از زندگی‌ها را نجات دادند. خیلی ممنونم که گوش کردید، خودتان را تشویق کنید.

راهنمای تازه واردین: مسافر سجاد. مهماندار: مسافر مهدی. میکروفون گردان: مسافر فردین

پذیرایی: مسافر محمدرضا

مرزبان کشیک: مسافر داریوش

نگهبان نظم: مسافر محمد

تایپ: مسافر روح الله لژیون یکم
عکاس: مسافر ابوالفضل لژیون سوم
تنظیم خبر: مسافر کرامت دبیر سایت
مرزبان خبری: مسافر سلمان