محبت حقیقی از درون می‌جوشد

چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان به بحر و اقیانوس می‌رسند؛ وادی یازدهم یکی از زیباترین و عمیق‌ترین وادی‌ها است که به مفهوم محبت واقعی، حرکت در مسیر رشد و اتصال به منبع بی‌پایان حیات می‌پردازد. عبارت «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان به بحر و اقیانوس می‌رسند» استعاره‌ای است از انسان‌هایی که با حرکت، تلاش و عشق از منبع جوشان درون خود به اقیانوس هستی و خداوند وصل می‌شوند. در آغاز مسیر درمان و خودشناسی، انسان مانند قطره‌ای جدا افتاده است که هنوز مسیر خود را نیافته است اما با تفکر، آموزش و تجربه، کم‌کم به چشمه‌ای تبدیل می‌شود؛ چشمه‌ای که از درون خود می‌جوشد و منبع انرژی‌اش در قلب و باور او است. وقتی انسان به حرکت در مسیر ارزش‌ها و خواست خداوند ادامه می‌دهد، رود خروشان می‌گردد؛ پرقدرت، جاری، در مسیر صلح و آرامش.

پیام عمیق وادی یازدهم این است که زندگی در محبت و عشق یعنی جریان یافتن و بخشیدن بی‌منت. چشمه‌ی محبت درون، اگر متصل به سرچشمه‌ی الهی باشد، هیچ‌گاه خشک نمی‌شود اما اگر از حرکت باز ایستد دچار رکود، ناامیدی و فاصله از حقیقت می‌شود. عشق و محبت در این وادی نه یک احساس لحظه‌ای بلکه نیرویی پویا و سازنده است که آدمی را به تعالی می‌رساند. در کنگره ۶۰، محبت جایگاهی حیاتی دارد؛ چرا که تا وقتی شخص محبت را درک نکند، نمی‌تواند به بخشش، آرامش و پیوند واقعی با دیگران برسد. محبت یعنی خروج از خودخواهی و درک این حقیقت که دیگران نیز همانند ما در حال رشد و تجربه‌ هستند. رشد در محبت، یعنی دیدن خوبی در دیگران و شناخت نیکی در خود. چشمه‌های جوشان، انسان‌هایی هستند که امید، ایمان و تفکر زنده دارند؛ از رنج‌ها عبور کرده و به درک تازه‌ای از هستی رسیده‌اند. آن‌ها بخشی از مسیر تکاملی جمعی‌ هستند؛ پیوند میان انسان و خدا، میان علم و احساس، میان عقل و عشق. هنگامی که انسان به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر از جهان انتظار ندارد، بلکه خود سرچشمه‌ی محبت و آرامش می‌شود، آن‌گاه رود درونش به اقیانوس الهی وصل می‌گردد؛ چنین انسانی دیگر درگیر طوفان‌های بیرونی نیست زیرا منبع قدرت و عشق را درون خود یافته است.

با تأمل در این وادی درمی‌یابیم که محبت، هم هدف است و هم مسیر. ما با عشق آغاز می‌کنیم و با عشق به خداوند ختم می‌شویم همان‌طور که چشمه و رود، راه خود را با سختی‌ها و پیچ‌وخم‌ها ادامه می‌دهند تا به دریا برسند، انسان هم باید با صبر، بخشش و باور درونی، از موانع عبور کند تا به آرامش واقعی دست یابد همچنین، حرکت در محبت یعنی آموختن خدمت؛ همان‌گونه که رود از خود می‌گذرد تا تشنگی زمین را فرو بنشاند در مسیر درمان اعتیاد نیز، خدمت‌گزاری و کمک به دیگران نشانه‌ی رسیدن به مرحله‌ای از عشق است که انسان از “منِ تاریک” فاصله گرفته است و “ما” را می‌بیند. در نهایت، وادی یازدهم یادآور می‌شود که محبت حقیقی از درون می‌جوشد. تا زمانی که در مسیر رشد، آموزش و تفکر هستیم، جریان محبت در ما زنده می‌ماند و روزی به اقیانوس بیکران الهی متصل می‌شویم جایی که آرامش مطلق، رهایی و یقین حضور دارد.

منابع: وادی یازدهم کتاب عشق، جزوات آموزشی کنگره ۶۰ و جلسات جهان‌بینی، سخنان مهندس دژاکام در لژیون سردار.
نویسنده: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر شیما(لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر شیما(لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر مسعود