سپاسگزار باش تا سزاوار نیکی باشی

شکر نعمت، نعمتت افزون کند / کفر نعمت، از کفت بیرون کند 

خداوند بزرگ نعمت‌های زیادی را به ما انسان‌ها عطا کرده است. ما باید قدرشناس و شاکر خداوند باشیم. قدرشناسی، بیان احساس سپاسگزاری از کسی یا چیزی است. قدرشناسی به دو صورت مادی و معنوی انجام می‌شود. سپاسگزاری از خالق خودمان، از داشته‌هایمان و از نعمت‌هایی که خدا به ما ارزانی داشته است. در کنگره نیز سپاسگزاری و شکرگزاری را بسیار آموزش دیده‌ایم که به صورت زبانی، اندیشه و عمل انجام می‌گیرد.

همسفر زهرا، خدمتگزار صدور کارت، به راهنمایی همسفر فریبا؛ در حال حاضر یک سال و هجده روز است که رها هستند. مسافرشان با آنتی‌ایکس شیشه و شربت تریاک وارد کنگره شدند و اکنون مدت ۳ ماه است که به راهنمایی مسافر بهزاد سفر می‌کنند و ورزش خودشان و مسافرشان والیبال است.

چگونه می‌توانیم قدرشناسی را عملاً اجرایی کنیم؟ 
قدرشناسی یعنی احترام به جایگاه. کلمه قدرشناسی از «قدر» به معنای اندازه و جایگاه گرفته شده است. قدرشناسی یعنی دیدن آنچه تا دیروز نمی‌دیدیم. قدرشناسی یک عمل ارزشمند و مهم انسانی است؛ بهترین روشی است که می‌توانیم نسبت به کسانی که محبتشان را قدر می‌دانیم، احساس مسئولیت کنیم. زمانی که به حرمت‌ها و قوانین احترام بگذارم و آن‌ها را اجرایی کنم، در واقع عملاً قدرشناسی را انجام داده‌ام. قدرشناسی در داخل کنگره می‌تواند با خدمت کردن باشد یا عضویت در لژیون سردار؛ هر کدام از این‌ها خود نوعی قدرشناسی است.

چرا آقای مهندس به قدرشناسی و احترام به جایگاه‌ها اهمیت زیادی داده‌اند؟ 
چون قدرشناسی و احترام به جایگاه‌ها الزامی است. ما گاهی فراموش می‌کنیم چه کسانی به ما خدمت کرده‌اند و به سبب نادیده گرفتن خدمات دیگران، آن را وظیفه تلقی می‌کنیم. اصولاً انسان موجودی است که به پروردگار خود ناسپاس است. هر سیستمی برای خود یک سری قوانین و حرمت‌ها دارد و وظیفه من است که به آن‌ها احترام بگذارم و عملی کنم. باید بدانم قدردان چه کسانی باشم و فراموش نکنم با چه مشکلاتی وارد کنگره شدم و امروز در چه جایگاهی قرار دارم. اگر بتوانم این را درک کنم، خیلی از مسائل برایم حل می‌شود.

مثلث قدرشناسی چه اضلاعی دارد؟ 
همان‌طور که آقای مهندس هر موضوعی را در قالب مثلث مطرح می‌کنند، برای قدرشناسی نیز یک مثلث مطرح کرده‌اند:
ضلع اول، قدرشناسی با اندیشه، فکر و دل است؛ 
ضلع دوم، قدرشناسی با زبان و گفتار است و جناب مهندس تأکید دارند که حتماً باید از پدر، مادر، استاد و هر کسی که به تو کمک می‌کند، با زبانت قدرشناسی کنی؛ 
ضلع سوم، قدرشناسی با عمل است.
تشکر به معنای سپاس و قدرشناسی است. وقتی از کسی تشکر می‌کنیم، هم به او حس خوب می‌دهیم و هم به خودمان. این رفتار باعث افزایش اعتماد به نفس فرد می‌شود.

در کنگره ۶۰ به چه روش‌هایی می‌توانیم قدرشناسی کنیم؟ آیا فقط تشکر زبانی کافی است؟ 
قدرشناسی باید در سه وجه صورت بگیرد: در پندار، گفتار و کردار. قدرشناسی قلبی در کنگره این است که با ایمان کامل و از صمیم قلب، به کنگره و آموزش‌های آن ایمان داشته باشیم. قدرشناسی زبانی نیز تشکر از راهنما، ایجنت، مرزبان‌ها و حتی دیگر همسفران است که با خدمت و آموزش‌ها و صحبت‌های خود باعث افزایش آگاهی ما می‌شوند. قدرشناسی عملی هم شامل عمل کردن به قوانین کنگره است.

چرا خدمت در کنگره بار آموزشی به همراه دارد؟ 
به نظر من هر خدمتی در کنگره، در هر جایگاهی که باشد، همراه با آموزش است. خدمت کردن وظیفه تک‌تک مسافران و همسفران است. یکی از آموزش‌های مهم خدمت، به‌خصوص در سفر اول، این است که جلوی بازی ذهن را می‌گیرد و نمی‌گذارد انسان اذیت شود. من هر خدمتی در کنگره انجام می‌دهم، فقط برای خودم است و واقعاً حالم را خوب می‌کند. خدمت در هر جایگاهی باعث افزایش حس مسئولیت و اعتماد به نفس در شخص می‌شود. کنگره ۶۰ هزاران نمونه درمان‌شده واقعی را به نتیجه رسانده است؛ اگر نبود، هنوز در ذهن جامعه تصور می‌شد که اعتیاد غیرقابل درمان است و خانواده‌ها امیدی به بهبودی مصرف‌کننده خود نداشتند.

در صورت نبود کنگره۶۰ در این سه دهه اخیر، وضعیت مصرف‌کنندگان اکنون به چه صورت بود؟ 
اگر کنگره۶۰ در چند دهه اخیر نبود، مصرف مواد در جامعه شکل ناامیدکننده‌تری به خود می‌گرفت. خانواده‌ها بیشتر متلاشی می‌شدند و جامعه با مصرف‌کننده‌های بیشتری روبه‌رو می‌شد. چون مراکز درمانی رایج در کشور و حتی جهان بیشتر سم‌زدایی سریع را هدف قرار می‌دهند یا با داروهای نگهدارنده اعتیاد را کنترل می‌کنند، نه درمان واقعی؛ و این‌گونه روش‌ها به هیچ عنوان جوابگو نیست و شخص دوباره به مصرف بازمی‌گردد.

در نهایت همسفر زهرا گفتند: خدا را سپاسگزارند بابت تمام نعمت‌های بی‌شماری که عطا کرده است. از آقای مهندس دژاکام و خانواده پرمهرشان بسیار تشکر می‌کنند بابت بستر امن و ارزشمندی که در اختیارمان قرار داده‌اند تا از آموزش‌های بکر کنگره ۶۰ استفاده کنیم و سپاسگزار باشیم تا سزاوار نیکی باشیم.

حالا من می‌دانم که قدرشناس بودن واقعی چگونه است و با شکرگزاری، حال خودمان است که خوب می‌شود. امیدوارم در این راه همیشه بتوانم قدردان زحمات آقای مهندس دژاکام باشم و بهای این آموزش‌ها را بپردازم. (قدردانی واقعی فراتر از کلمه است و ما باید در عمل آن را نشان دهیم.)

مصاحبه‌کننده: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر نیره (لژیون اول)
طراح سؤالات: همسفر مینا رهجو راهنما همسفر نیره (لژیون اول) و همسفر صفورا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم) همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مهری(لژیون هفتم) همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر نیره (لژیون اول)  
عکاس: همسفر میترا رهجوی راهنما همسفر مهری (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی باغستان کرج