سیزدهمین جلسه، از دوره اول کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی کاشان، با استادی راهنمای محترم مسافر مهران، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری مسافر حسن، با دستور جلسه "در کنگره 60 چگونه قدردانی میکنیم؟" و تولد اولین سال رهایی مسافر عباس، روز پنجشنبه ۲۷ آذرماه ۱۴۰۴، راس ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مهران هستم یک مسافر، خداوند را شاکر و سپاسگزارم که اجازه خدمت در این جایگاه آموزشی را در شعبه کاشان به من داد، تأسیس شعبه کاشان را تبریک عرض میکنم و عرض خدا قوت به ایجنت شعبه حسین آقا و مرزبانان محترم هم در قسمت مسافران و هم در قسمت همسفران دارم.
خیلی خوشحال هستم که امروز در اینجا حضور دارم، دستور جلسه امروزمان شامل دو بخش است که بخش اول، چگونه در کنگره قدردانی میکنیم و بخش دوم هم، جشن اولین سال رهایی مسافر عباس عزیز است، که امیدوارم جشن خیلی خوبی رابرگزار کنیم.
در مورد دستور جلسه به نظر من واضحترین نتایج آموزش شخص درکنگره ۶۰، درک همین دستور جلسه است. من فهمیدم که قدردانی بدون حرمت، واقعاً غیر ممکن است. کسی که میتواند حرمتهای کنگره ۶۰ را رعایت کند، واقعاً دارد قدردانی میکند، به نظر من قدردانی، قبل از اینکه از تعریف و تمجید شروع شود، باید در قلب انسان جاری شود. ازنگاه و درون و رفتار انسان شروع میشود و همه اینها درکنگره ۶۰ نشانه قدردانی است. من زمانی در کنگره قدردانی و سپاسگزاری میکنم که نعمت را ببینم.
نعمتهای کنگره را باید با چشم دل دید، یعنی کسی که نمیبیند در هر جایگاهی باشد، به نظردر حاشیه است، قدردانی یعنی اینکه آموزشهایی که یاد گرفتهام، را برای خودم کاربردی کنم و بتوانم در لژیون انتقال دهنده خوبی به عنوان راهنما باشم، قدردانی یعنی این که در کنگره ۶۰ بمانم و خدمت کنم، قدردانی در یک لحظه نیست، قدردانی مسئولیت همیشگی است که وظیفه خودم را قبول کنم، میآیم که خدمتگزار بشوم و فراموش کار نمیشوم.
اگر امروز کاری برای کنگره نمیکنم مواظب باشم لااقل آسیبی هم نزنم. شروع قدردانی از همین قانون یازدهم است، نسبت به این سبدی که میچرخد بیتفاوت نباشم، هفته همسفرهم نزدیک است و سعی کنیم قدردان همسفران باشیم.
بخش دوم جلسه هم، جشن یک سال رهایی مسافر عباس عزیز است، پیام تبریک عباس عزیز: شما با به کارگیری آموزشها توانستید گذر از مشکلات را آسان کنید، امید است در کمک به همدردان کوشا باشید.
من هم تبریک میگویم. این جشن تولدها، بیشتر بهانهای است که ما دور همدیگر بنشینیم و شادی کنیم، واقعاً هم شادی دارد، طرف صحبتم بیشتر با دوستان سفر اولی است که تازه وارد کنگره شدهاند، انسان میتواند صفات گذشتهاش را در هر شرایطی تغییر دهد و از قعر جهنم خودش را نجات دهد، به سوی نور و صراط مستقیم حرکت کند. اگر انسان عاشق خودش باشد، قطعاً فرمانبردار راهنما هم میشود، خیلی عوامل در رهایی یک مصرف کننده موثر بودند، یکی این بستری است که مهیا شده است، بعدی پیوند محبتی است که بین رهجو و راهنما برقرار میشود و همه اینها تاثیرگزار است.
به اعتقاد من اگر عباس همسفر و یک یار واقعی نداشت، نمیتوانست این مسیر کاشان به قم را بیاید، این رهایی را به جناب مهندس و به همسفر عباس، به خود عباس و همچنین راهنمای محترم همسفر عباس در سفر اول خانم مریم و راهنمای سفر دوم همسفرش خانم بهار و کل اعضا تبریک عرض میکنم. عباس در دی ماه ۱۴۰۲ وارد لژیون شد، که خیلی اضافه وزن هم داشت، توی این دوراهی مانده بود که این مسیر را بیاید یا صبر کند تا کاشان راه بیفتد، ولی آمد و کارش را درست انجام داد.از خصوصیات بارز عباس نظم او و وقت شناسی اش بود، سفر جونزش را هم شروع کرد و سیگاری نبود و حدود ۲۵ کیلو کاهش وزن انجام داد در فراز و نشیبهای زندگیاش در سفر اول ناامید نشد و ایستاد تا به رهایی رسید و الان هم در قسمت ot خدمت میکند.
امیدوارم که بتواند با شالهای راهنمایی در کنگره خدمتگزار شود و خدمتگزار خوبی برای کنگره باشد. ممنونم از توجه شما

تایپ و ویرایش : مسافر محمدرضا
تنظیم و ارسال: مسافر آرش
گروه سایت مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
229