قدردانی در گفتار خلاصه نمی‌شود بلکه در عمل معنا پیدا می‌کند.

جلسه چهاردهم از دوره پنجاه و هفتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی سمنان، با استادی راهنما مسافر داوود، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری همسفر محسن، با دستور جلسه «در کنگره60 چگونه قدردانی می‌کنیم؟» در روز پنج‌شنبه 27 آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت 16:30 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان داود هستم یک مسافر، خیلی خوشحالم که بار دیگر قسمت شد این جایگاه را تجربه کنم و آموزش ببینم. این جلسه شامل دو بخش است، اول دستور جلسه هفتگی و دوم تولد یک سال رهایی مسافر ابراهیم. خداوند را شاکرم در عصری زندگی می‌کنیم که جناب مهندس عزیز حضور دارند و از ایشان و خانواده محترمشان و از راهنمای خودم نیز بسیار سپاسگزارم.

در مورد دستور جلسه باید بگویم ما ابتدا باید چگونگی قدردانی را فرابگیریم، قدردانی یک مهارت و هنر است که همه انسان‌ها باید آن را بیاموزند؛ چون انسان‌هایی که قدردانی می‌کنند نسبت به دیگران بیشتر احساس رضایت و خوشحالی می‌کنند. انسان‌های قدرنشناس تمامی الطاف را وظیفه می‌دانند و در صورت انجام ندادن آن عمل طلبکار می‌شوند. طبق تحقیقات انجام‌شده افرادی که قدرشناس هستند از روحیه بالاتری برخوردار هستند.مهم‌ترین عامل قدرنشناسی فراموشی است که چه گذشته تاریکی داشتم و الان که به درمان رسیدم آن را فراموش می‌کنم. دیگر عامل قدرنشناسی تنبلی و تأخیر در سپاسگزاری است. گذشت زمان از ارزش و اعتبار آن کار می‌کاهد.

جناب مهندس می‌فرمایند: همیشه اگر کارهای دیگران را لطف در حق خود بدانیم و کارهایی را که خودمان در قبال آن‌ها انجام می‌دهیم وظیفه خود بدانیم، هیچ‌گاه دچار خشم و نفرت از دیگران نمی‌شویم. خیلی از انسان‌ها از دیگران خوب قدردانی می‌کنند ولی از خانواده خود خیر. ما باید از تمامی کسانی که در حال خوش امروزمان نقش داشتند تشکر کنیم. بهترین قدردانی یک سفر اولی، سفر خوب و رهایی او است و یک سفر دومی باید سفیر خوبی در جامعه و خدمتگزار خوبی در کنگره باشد.

قدردانی آن‌قدر مهم است که در کنگره چهار هفته بابت این موضوع اختصاص داده‌شده است. قدردانی شامل مراحلی است که عبارتند از: شکل گرفتن احساس درونی، به زبان آوردن و عملی کردن آن‌که در کنگره با پاکت انجام می‌شود. اگر قدرشناس باشیم حق‌شناس می‌شویم سپس به خودشناسی می‌رسیم و بعدازآن خداشناس می‌شویم؛ و در بخش دوم جلسه تولد مسافر ابراهیم می‌باشد، این تولد را به جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان و به خود ابراهیم و همسفرانش و همه خدمت‌گزاران شعبه تبریک عرض می‌نمایم. ابراهیم بسیار توانمند است درزمینهٔ شعر و ادب و خطاطی دستی بر آتش دارد و در لژیون همیشه کمک خوبی برای من بوده است و از خداوند خواستار حال خوش برای ایشان و خانواده محترمشان هستم از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید از همه شما سپاسگزارم.

آرزوی مسافر: آرزو میکنم تمام کسانی که دچار بیماری اعتیاد هستند چه در اینجا و چه بیرون از این مکان به درمان برسند.

آرزوی همسفر: امیدوارم هیچ مادری اعتیاد فرزند خود را هرگز نبیند.

خلاصه سخنان مسافر:
در ابتدا تشکر می‌کنم از جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان و از راهنمایان و تمامی خدمتگزاران شعبه که در رهایی بنده نقش داشتند و از همه عزیزانی که تشریف آوردند و در خوشحالی من و همسفرم شریک بودند. بعد از رهایی حضورم در کنگره کمرنگ شده بود و داشتم از مسیر خارج می‌شدم ولی به کمک همسفرانم و خدمتگزاران شعبه توانستم دوباره به مسیر بازگردم که بابت این موضوع خدای خود را شاکرم.

در ادامه رهایی مسافرمجید از لژیون پنجم

و رهایی مسافر مهدی لژیون دوازدهم

و رهایی همسفر محمدجواد از لژیون ششم

و در پایان برگزاری انتخابات نگهبانی

که مسافر جواد از لژیون چهاردهم برای خدمت در جایگاه نگهبانی انتخاب گردید:

عکاس: همسفر عادل لژیون چهارم
نگارش متن: مسافر محمد و مسافر علی از لژیون‌های پانزدهم و یازدهم
ارسال مطلب: مسافر میثم لژیون چهارم

مرزبان خبری: مسافر میلاد