گروه خانواده_اندیشه و روح انسان در حرکت است

مشارکت اعضاء لژیون اول با راهنمایی همسفر مریم با دستور جلسه؛ وادی یازدهم( چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.)

زهرا همسفر حسین

در این میان، اهریمن نقشه‌های خود را عملی کرد. نخستین مرحله خمر بود؛ خمر به معنای حجاب، پرده یا پوشش است؛ یعنی آنچه اندیشه، عقل و شخصیت انسان را می‌پوشاند تا نتواند خوب را از بد، زشت را از زیبا و راست را از دروغ تشخیص دهد.

اهریمن بار دیگر لبخند زهرآگینی زد و گفت: در میان گیاهان وحشی، گلی زیبا به نام خشخاش وجود دارد که اگر در دست حکیم حاذق باشد، شفا و حیات است؛ اما اگر به دست مردم عادی بیفتد، زهری شیرین و به‌ظاهر گواراست.
فرمان اهریمن اجرا شد و طی هزاران سال، انواع خمر در میان مردم گسترش یافت و مردان، زنان، پیران و جوانان بسیاری را به اعماق تاریکی‌ها سپرد.

فاطمه همسفر حسین

انسان باید در زمان حال زندگی کند؛ افسوس گذشته را نخورد و به آینده امید داشته باشد. نباید زمان حال را نابود کنیم تا بتوانیم آینده‌ای بهتر بسازیم؛ همچنین لازم است شاکر نعمت‌هایی باشیم که خداوند به ما بخشیده است.
در مسیر زندگی انسان‌ها، موانع و مشکلات زیادی وجود دارد. انسان دانا می‌تواند از این موانع به‌راحتی عبور کند. چشمه‌ای جوشان در مسیر حرکت خود با سنگلاخ‌ها و قلوه‌سنگ‌های بسیاری روبه‌رو می‌شود که مانع جریان آن هستند، اما به دلیل جوشش درونی از این موانع عبور کرده و به راه خود ادامه می‌دهد.
چشمه ثابت است، اما آب آن در جریان است؛ انسان نیز ثابت به نظر می‌رسد اما اندیشه و روح او در حرکت است. انسان‌هایی که حرکت نمی‌کنند و آموزش نمی‌گیرند، انرژی لازم را نیز دریافت نخواهند کرد.

افسانه همسفر محمدباقر 

وادی یازدهم می‌گوید: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همگی به بحر و اقیانوس می‌رسند.
اگر چشمه‌ای از دل زمین نجوشد، خشک می‌شود و مسیری که به واسطه آن سبز و زنده است از بین می‌رود. همچنین اگر رودخانه جوش‌وخروش نداشته باشد و ساکن بماند، این سکون باعث تبدیل شدن آن به باتلاق و مرداب شده و مرگ تدریجی را به همراه دارد.
انسان این ویژگی‌ها را از طبیعت آموخته و می‌داند اگر جوش‌وخروش لازم را نداشته باشد و در مسیر خود حرکت نکند، در مواجهه با مشکلات و سنگلاخ‌ها، هدف و حرکتش سست شده و سرنوشتی جز نابودی نخواهد داشت.

زهرا همسفر مهدی

وادی یازدهم: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همگی به بحر و اقیانوس می‌رسند.
در این وادی می‌آموزیم که چشمه‌های زلال از دل سنگ‌ها بیرون می‌آیند. گاهی سختی‌ها همان سنگ‌هایی هستند که اگر وجود نداشتند، هیچ چشمه‌ای در مسیر زندگی جاری نمی‌شد. سرچشمه اصلی این اتفاقات در درون خود ماست.
زمانی که وارد کنگره‌۶۰ شدم درونم خشکیده بود؛ شبیه رودخانه‌ای که مسیر حرکت خود را گم کرده باشد. آرام‌آرام آگاه شدم که اگر هدف و مسیرم را با آموزش‌ها و عمل سالم پیدا کنم، آب حیات دوباره جاری می‌شود. امروز می‌دانم اگر افکار و احساساتم را درست کنترل و هدایت کنم، از درونم چشمه‌ای پاک می‌جوشد؛ چشمه‌ای که هم خودم و هم دیگران را سیراب می‌کند.
این وادی به ما آموخت زمانی که حال درون ما خوب باشد، بیرون بهتری خواهیم داشت. وقتی رودخانه وجود خود را صاف و آرام می‌کنم، سنگریزه‌ها دیگر مانع نیستند، بلکه به مسیری زیبا تبدیل می‌شوند. زمانی که چشمه لبریز شود، راه خود را پیدا می‌کند.
در پایان، وظیفه خود می‌دانم که درونم را پاک نگه دارم و اجازه دهم لطف خداوند و آموزش‌های صحیح، مسیر را برایم هموار کند.

رابط‌خبری: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ویرایش: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون اول)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر طاهره (لژیون سوم) دبیر سایت
گروه سایت نمایندگی گلمکان