ناسپاسی باعث می‌شود حال انسان هر روز خراب‌تر شود

«قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید». در جسم و فیزیولوژی انسان نیز همین قاعده صادق است؛ انسان تا زمانی که عضوی از بدنش دچار مشکل نشود، متوجه حضور و اهمیت آن نخواهد بود. ما تا وقتی کلیه‌درد یا معده‌درد نگیریم، اصلاً به وجود این اعضاء توجهی نداریم.

انسان معمولاً به داشته‌های خود توجه نمی‌کند و برای آن‌ها ارزشی قائل نیست، اما زمانی که آن‌ها را از دست می‌دهد، تازه به ارزش واقعی‌شان پی می‌برد. در زندگی، نعمت‌های فراوانی داریم که قدرشان را نمی‌دانیم. شرایط و موقعیت‌هایی برای ما مهیاست که نه‌ تنها شکرگزار آن‌ها نیستیم، بلکه گاهی اوقات احساس طلبکاری هم می‌کنیم.

شکرگزاری یعنی دانستن ارزش آنچه داریم؛ اما اغلب ما در زندگی به‌ جای توجه به نعمت‌ها، به دنبال مشکلات و کمبودها هستیم. مدام در حال ناسپاسی هستیم و با تمرکز بر سختی‌ها، میلیون‌ها نعمتی را که در اختیار داریم نمی‌بینیم.

انسان باید بداند حتی کوچک‌ترین چیزهایی که دارد، برای کسانی که از آن نعمت‌ها محروم‌اند، یک آرزوست. به همین دلیل لازم است قدر داشته‌های خود را بداند. ناسپاسی باعث می‌شود حال انسان هر روز خراب‌تر شود و به‌تدریج آنچه در زندگی دارد را نیز از دست بدهد. نشانه‌ی سپاسگزاری از خداوند، شکرگزاری از انسان‌هاست؛ به‌ویژه انسان‌هایی که به دیگران خدمت می‌کنند.

چنان‌که گفته‌اند:
شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر نعمت، از کفت بیرون کند

منبع: سی‌دی «چگونه شکر‌گذاری کنیم؟»  مهندس دژاکام 
نویسنده: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سردار)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سردار)
عکس: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر لیلا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم