به نام قدرت مطلق الله
مشارکت مکتوب با موضوع "در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی میکنیم؟"
قدردانی، واژهای ساده است، اما در کنگره ۶۰ معنایی عمیق، زنده و جاری دارد؛ معنایی که از دل تجربه، رنج، رهایی و رشد بیرون میآید. قدردانی در کنگره فقط گفتنِ «ممنونم» نیست؛ قدردانی یعنی دیدن، فهمیدن و مسئولانه زیستن. در کنگره ۶۰ یاد میگیریم که هیچ تغییری اتفاقی نیست. اگر امروز به تعادل رسیدهایم، اگر امید در دلمان جوانه زده، اگر نگاهمان به زندگی روشنتر شده، همه نتیجهی زنجیرهای از آموزشها، راهنماییها، محبتها و صبوریهاست. قدردانی یعنی پذیرفتن این حقیقت که ما تنها نبودهایم و نیستیم.
قدردانی از بنیان کنگره آغاز میشود؛ از اندیشهای که از دل تاریکی، نوری ساخت برای هزاران انسان. از استادی که بدون ادعا آموخت، بیچشمداشت راه نشان داد و با عشق، انسانها را به خودشان بازگرداند. قدردانی یعنی حرمت نگه داشتن این تفکر، نه فقط با کلمات، بلکه با عمل، با رعایت قوانین، با درست حرکت کردن. در کنگره ۶۰، قدردانی از راهنما معنا پیدا میکند. راهنمایی که نه فقط آموزش میدهد، بلکه صبوری میکند، میشنود، میسوزد و میسازد. قدردانی از راهنما یعنی گوش دادن، فرمانبرداری آگاهانه، و تبدیل آموزش به رفتار. یعنی وقتی حتی راه سخت است، اعتماد کنیم و ادامه دهیم.
قدردانی از مرزبانان، خدمتگزاران و همسفران نیز بخشی از این مسیر است؛ کسانی که بیهیاهو، وقت، انرژی و دل خود را میگذارند تا این ساختار پابرجا بماند. قدردانی یعنی قضاوت نکردن، همکاری کردن. اما شاید مهمترین نوع قدردانی در کنگره ۶۰، قدردانی از خودِ مسیر باشد؛ از سختیها، از اشکها، از زمین خوردنها. چون همینها ما را ساختند. قدردانی یعنی دیگر از گذشته فرار نکنیم، بلکه آن را بفهمیم و به آن احترام بگذاریم.
در نهایت، کنگره ۶۰ به ما میآموزد که قدردانی واقعی، در رفتار ما دیده میشود: در وقتشناسی، در احترام، در درست صحبت کردن، در درست فکر کردن، و در درست زندگی کردن. قدردانی یعنی وقتی به رهایی رسیدیم، فراموش نکنیم از کجا شروع کردیم. یعنی چراغی که برای ما روشن شد، خاموش نکنیم؛ بلکه آن را به دیگران بسپاریم.
و چه زیباست انسانی که در کنگره ۶۰ میآموزد قدردان باشد…نه فقط با زبان، بلکه با جان.
مسافر علیرضا _ لژیون چهارم
ویرایش : مسافر مهدی
تنظیم و ارسال : گروه سایت نمایندگی ایمان
- تعداد بازدید از این مطلب :
129