ناسپاسی آفت انسان است

دهمین جلسه از دور چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی ویژه مسافران کنگره 60 ، نمایندگی ایمان با استادی راهنما مسافر فرزاد، نگهبانی مسافر علیرضا و دبیری مسافر حامد با دستور جلسه «در کنگره 60 چگونه قدردانی می‌کنیم؟» چهارشنبه 26 آذر 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

من در ابتدا  متوجه اهمیت دستور جلسات نمی‌شدم، در حالی که این دستور جلسات بسیار مهم هستند؛ زیرا به دلیل مصرف مواد مخدر، در درک، احساس و تفکرات من تخریب ایجاد شده بود؛ یعنی همان جهان‌بینی من دچار آسیب شده بود. برای ترمیم این تخریب‌ها، دستور جلساتی برای من مسافر در نظر گرفته شده است مانند همین دستور جلسه «قدردانی». با فهم این دستور جلسه، درک آن و حرکت در مسیرش، می‌توانم بخشی از آنچه در من خراب شده را اصلاح کنم؛ چراکه اگر این بخش اصلاح نشود، درمان من کامل نخواهد شد.

جناب مهندس توجه من را به موضوع قدردانی جلب می‌کنند. در گذشته، اگر جایی می‌رفتم و کسی کاری برایم انجام می‌داد، تصور می‌کردم آن فرد انسان بسیار بامعرفتی است؛ البته به اندازه خودش هم همین‌طور بود. اما به دلیل تخریب‌هایی که مصرف مواد مخدر در من ایجاد کرده بود، از زمین و زمان طلبکار بودم؛ انسانی پرمدعا و متوقع. از جامعه، از خانواده و حتی گاهی از خودم طلبکار بودم. چون توانایی انجام خیلی از کارها را نداشتم، از دیگران توقعات نابه‌جا داشتم و حتی خودم را دوست نداشتم. در این دستور جلسه، توجه من به این موضوع جلب می‌شود که اگر به گذشته نگاه کنم، می‌بینم به دلیل ناسپاسی و قدردان نبودنِ نعمت‌ها، بسیاری از داشته‌هایم را نمی‌دیدم؛ اینکه کسی برایم غذا درست می‌کرد، کسی کاری برایم انجام می‌داد، یا در جامعه‌ای زندگی می‌کردم که نعمت‌های فراوانی در آن وجود داشت. من فقط تاریکی‌ها را می‌دیدم.

این‌ها از جنبه‌های منفی مصرف مواد مخدر است که چنین تفکراتی را تشدید می‌کند. خدا را شکر که در کنگره ۶۰ آموزش‌هایی به ما داده می‌شود و یاد می‌گیریم چگونه نگاه خود را تغییر دهیم. اگر به جامعه و جمع‌هایی که در آن‌ها می‌نشینیم نگاه کنیم، می‌بینیم بسیاری افراد فقط تاریکی‌ها را می‌بیند. اگر من هم، با وجود روشنایی‌ها، برکات و نعمت‌هایی که در جامعه، خانواده و اطرافم وجود دارد، فقط تاریکی‌ها را ببینم، دقیقاً مشکل من از همین‌جا آغاز می‌شود. یکی از شاخه‌های اصلی سقوط به تاریکی، ناسپاسی و قدردان نبودن است. بی‌شک اگر من قدردان چیزی نباشم، آن نعمت از من گرفته می‌شود؛ یا بهتر بگویم، خودم با تفکرات اشتباهم زمینه از دست دادنش را فراهم می‌کنم. اما اگر قدر نعمت‌ها را بدانم، به بهترین شکل از آن‌ها استفاده می‌کنم تا رشد کنم و حالم خوب باشد.

اصل قدردانی این است که از آنچه در اختیار من قرار دارد استفاده صحیح کنم؛ از سفره‌ای که کنگره ۶۰ برای من پهن کرده است، از آموزش‌ها، سی‌دی‌ها، دستورات راهنما و فرمایش‌های جناب مهندس بهره ببرم، حالم را خوب کنم و به درمان برسم. کنگره ۶۰ در مرحله اول چیزی از من نمی‌خواهد. قدردانی سه مرحله دارد: در ذهن، در زبان و در عمل. در مرحله عملی نیز ابتدا خدمت به خودم مطرح است، سپس خدمت به دیگران، و در مرحله سوم اگر ظرفیتش را داشته باشم خدمت به جامعه. در واقع تا زمانی که خسارت‌هایی را که در گذشته به خودم، خانواده و جامعه وارد کرده‌ام جبران نکنم، این مسئله در من حل نمی‌شود. اگر مثل گذشته فکر کنم، زندگی کنم و جهان‌بینی‌ام را تغییر ندهم، دوباره دچار تاریکی می‌شوم؛ حتی ممکن است افرادی را ببینیم که مصرف مواد نداشته‌اند اما گرفتار تاریکی‌های عمیق‌تری شده‌اند.

من باید یاد بگیرم که از این سفره کنگره ۶۰ به‌خوبی استفاده کنم؛ همان‌طور که از سفره‌ای که مادرم، خانواده‌ام یا همسرم برایم پهن می‌کنند استفاده می‌کنم، بدون ایراد گرفتن، با احترام و قدردانی. اگر گاهی تاریکی می‌بینم، فراموش نکنم که چه خدمت‌هایی در این مسیر به من شده است؛ چه در خانواده و چه در کنگره.
امیدوارم بتوانم همیشه قدردان باشم و این قدردانی بستری شود برای افزایش انرژی، رشد و حرکت در مسیر درمان.

تایپ: مسافر حسن
ویرایش: مسافر مهدی
عکاس خبری: مسافر امیر
گروه سایت نمایندگی ایمان