قدردانی، سنجش تغییر از مصرف تا رهایی

دهمین جلسه از دوره پنجاه و نهم از کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره۶٠، نمايندگي پروين اعتصامي اراک با استادی مسافر جواد، نگهباني مسافر ولی و دبیری مسافر منصور با دستورجلسه:«در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز سه‌‌شنبه ۲۵ آذر ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد؛

سلام دوستان جواد هستم، یک مسافر.
سپاسگزار خداوند هستم که امروز توفیق حضور و خدمت در این جایگاه را دارم. از جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر می‌کنم که کنگره ۶۰ را بنیان نهادند تا امروز بتوانم با حال خوب در این مسیر حرکت کنم. از راهنمای خوبم، آقای مهدی، قدردانی می‌کنم که با راهنمایی‌هایشان مسیر درمان را به من نشان دادند. همچنین از همه اعضای کنگره ۶۰ تشکر می‌کنم که حضور و انرژی تک‌تک آن‌ها باعث رشد و حال خوب من شده است.

دستور جلسه امروز «چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی می‌کنیم» است. به نظر من، برای درک قدردانی باید خودمان را با گذشته‌مان مقایسه کنیم؛ جوادِ امروز را در کنار جوادِ قبل از ورود به کنگره بگذاریم و ببینیم کدام‌یک سنگین‌تر است. کنگره ۶۰ مرا از جایی به جایی رسانده که امروز امید به زندگی، آرامش و توان انجام مسئولیت‌ها را دارم؛ در حالی که در گذشته حتی انجام ساده‌ترین کارها برایم سخت و طاقت‌فرسا بود.

در دوران مصرف، کارها را رها می‌کردم و به تعویق می‌انداختم، اما امروز یاد گرفته‌ام مسئولیت‌پذیر باشم و کارها را در زمان خود انجام دهم. این تغییر را نتیجه آموزش‌ها و سفر در کنگره می‌دانم. وقتی این تفاوت را می‌بینم، می‌فهمم که مدیون کنگره و روش آقای مهندس هستم و باید بدانم اگر قدر این نعمت را ندانم، ممکن است از من گرفته شود.

من یک‌بار این مسیر را رفتم اما قدرش را ندانستم و دوباره به مصرف برگشتم. بار دوم، با درک عمیق‌تر و با یادآوری گذشته، تلاش کردم قدردان باشم و این نعمت را حفظ کنم. قصه ایاز همیشه برای من یادآور این موضوع است که نباید گذشته‌ام را فراموش کنم.

قدردانی را در خدمت می‌دانم؛ خدمت زبانی، جانی و مالی. البته تشکر زبانی کافی نیست و اصل قدردانی در عمل و خدمت در جایگاه‌هایی است که توان آن را دارم. باید به یاد داشته باشم تازه‌واردی که امروز وارد کنگره می‌شود، روزی من شرایطی شبیه به او را داشته‌ام.

در نهایت، خدمت مالی نیز جایگاه خود را دارد و خوشحالم که اعضای کنگره این موضوع را به‌خوبی درک می‌کنند. لژیون سردار و گلریزان امسال نمونه‌ای از این فهم و همدلی بود.

در پایان، باور دارم اگر قدردان نباشیم، نعمت‌ها از ما گرفته می‌شود. امیدوارم پس از رهایی و درمان، در کنگره بمانیم، خدمت کنیم و تا جایی که می‌توانیم دست همدردانمان را بگیریم تا آن‌ها نیز این مسیر را تجربه کنند.

تایپ و عکس: مسافر جواد(لژیون هفتم)
تنظیم و ارسال: مسافر معین(لژیون یازدهم)

«مسافران نمایندگی پروین اعتصامی اراک»