اگر قدردانی از دل نباشد هیچ ارزشی ندارد

ششمین جلسه از دوره دوازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی مسافر سعید، نگهبانی مسافر مجتبی و دبیری مسافر کاظم، با دستور جلسه «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» در تاریخ ۲۵ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان، سعید هستم یک مسافر. 

خدا را شاکر و سپاسگزارم بابت این حال خوبی که امروز دارم و بابت این جایگاه. قبل از هر چیز تشکر می‌کنم از آقا محمدجواد، ایجنت قبلی شعبه و تبریک عرض می‌کنم خدمت آقای اسکندر، ایجنت جدید شعبه جهان‌بین شهرکرد. همچنین از راهنمایم تشکر می‌کنم که امروز به من اجازه داد در این جایگاه خدمت کنم و از همه‌ی شما عزیزان آموزش بگیرم.  

و اما دستور جلسه‌ی امروز «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» می‌باشد. ما همیشه قدردان بودیم؛ قبل از کنگره نیز قدردان بودیم، اما قدردان اشخاصی که به خاطر مصرف مواد مخدر مجبور بودیم مواد مصرفی‌مان را از آن‌ها تهیه کنیم. من بعضی مواقع مسافت طولانی را طی می‌کردم تا مواد مصرفی‌ام را تهیه کنم و از شخصی که مواد می‌گرفتم قدردانی و سپاسگزاری فراوانی می‌کردم. ولی قدردان پدر و مادری که سالیان سال برای من زحمت کشیده بودند نبودم و همیشه با آن‌ها برخورد طلبکارانه داشتم و انتظارات بی‌جایی از آن‌ها داشتم. اما به پخش‌کننده‌ی مواد مخدر که می‌رسیدم، با اینکه پول می‌دادم، قدردانی و سپاسگزاری فراوانی از او می‌کردم! این‌ها همه به خاطر عدم داشتن دانایی و جهان‌بینی و زندگی در تاریکی اعتیاد بود.  

وقتی وارد کنگره شدم، شروع کردم به گرفتن آموزش و بالا بردن دانایی خودم. من به عنوان یک سفر اولی، قدردانی که می‌توانم در کنگره انجام دهم این است که: سر ساعت در جلسات کنگره حضور داشته باشم، دارویم را به موقع و دقیقاً سر ساعت مصرف کنم، سی‌دی‌هایم را به صورت کاملاً مرتب بنویسم، طبق فرمان راهنما عمل کنم و قوانین کنگره را محترم بشمارم و همیشه در اجرای آن‌ها پیش‌قدم باشم.  

در کنگره همه‌ی خدمتگزاران بدون هیچ‌گونه چشم‌داشت و مزدی خدمت می‌کنند و این حال خوبی که من تجربه می‌کنم نتیجه‌ی زحمات خدمتگزاران کنگره، راهنماها و آموزش‌هایی است که در کنگره فرا گرفته‌ام. بنابراین وظیفه دارم قدردان و سپاسگزار همه‌ی این زحمات باشم.  

قدردانی در کنگره ۶۰ به سه روش انجام می‌شود: قلبی، زبانی و عملی. قدردانی زبانی این است که به صورت کلامی و با زبان از راهنماها و تمام خدمتگزاران کنگره سپاسگزاری کنم. اگر این قدردانی زبانی از دل نباشد هیچ ارزشی ندارد؛ باید قلباً سپاسگزار باشم. کامل‌کننده‌ی این قدردانی‌ها عمل است؛ یعنی در رفتار قدردان باشم. سپاسگزاری قلبی و کلامی اگر عملی به همراه نداشته باشد و فرمان راهنما اجرا نشود، ریا محسوب می‌شود.  

برای یک سفر اولی، قدردانی در عمل یعنی: سر ساعت دارو مصرف کردن، سی‌دی نوشتن و طبق فرمان راهنما عمل کردن؛ و این بزرگ‌ترین قدردانی از راهنما محسوب می‌شود. قدردانی برای یک سفر دومی بابت حال خوبی است که تجربه می‌کند، بابت آموزش‌هایی که در کنگره فرا گرفته و در زندگی از آن‌ها استفاده می‌کند؛ و خدمت کردن در کنگره نیز نوعی قدردانی است.  

خدمت کردن در کنگره یعنی: من قدردان زحماتی هستم که دیگران برای من کشیدند تا من نیز این حال خوب را تجربه کنم. زمانی که وارد کنگره شدم افراد زیادی مانند ایجنت، مرزبانان، راهنماها و… خدمت می‌کردند تا من سفر کنم و به این حال خوب برسم. حال من نیز وظیفه‌ی خود می‌دانم با خدمت کردن در کنگره قدردان و سپاسگزار زحمات این عزیزان باشم.  

خدمت در کنگره هم به صورت مالی است و هم به صورت یدی. هر کس با شرکت در گلریزان و پرداخت هر مبلغی که در توانش است، از خدماتی که کنگره برای او انجام داده قدردانی می‌کند. یک شخص با راهنما شدن، مرزبان شدن و خدمت به دیگران نیز قدردان زحمات کنگره است.  

در تقویم کنگره ۴ جشن وجود دارد: جشن ایجنت و مرزبان، جشن همسفر، جشن راهنما و جشن دیده‌بان. در این جشن‌ها ما با قرار دادن مبلغی در شأن و منزلت آن شخص در پاکت، از زحمات و خدماتی که این عزیزان برای ما انجام داده‌اند سپاسگزاری می‌کنیم.  

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه‌ شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر سعید لژیون ۶

عکاس: مسافر عارف لژیون ۱۰

تنظیم: مسافر مهدی لژیون ۶

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران