از بند اعتیاد تا فرهنگ قدردانی

زمامدار راستی می‌گوید: انوار باید در وجود شما تجربه بشود، بایستی جبران مطالب کند و در حال ادامه حیات، خود را به درجه اعلا برساند که ذکر او باعث مطالبی می‌شود که اول خود او جذب و قبول کند تا در درجه بعدی بتواند به کسان دیگر راهنمایی و راهنما باشد؛ می‌دانید که قدرت و توانایی در دانستنِ تنها نیست، عمل می‌تواند دانسته‌ها را زیبنده سازد تا به دل آنان که خواستار و نیازمند هستند بنشیند، اطلاعات دریافت شده و قوی می‌تواند در انسان کلام بسیار با نفوذی به وجود آورد و در دیگران راه یابد.

همسفر معصومه و مسافرشان محمد با 20 سال تخریب، با آخرین آنتی‌ایکس مصرفی تریاک و شیره وارد کنگره شدند. به مدت 11 ماه و 13 روز سفر کردند. با متد DST و داروی OT با راهنمایی مسافر رضا و راهنما همسفر زهره سفر کردند. هم‌اکنون به مدت 2 سال و 10 ماه است با دستان پرتوان مهندس دژاکام از بند اعتیاد آزاد و رها هستند. رشته ورزشی مسافر والیبال و رشته ورزشی همسفر ایروبیک و دارت می‌باشد. همسفر معصومه دبیرت سردار و دبیری جلسات خصوصی همسفران را گذرانده‌اند و هم‌اکنون در جایگاه نگهبان جلسات خصوصی همسفران خدمت می‌کنند.

لطفا برای ما بگوئید که هدف از دستور جلسه قدردانی در کنگره چیست؟
دستور جلسه قدردانی یعنی تمرینی برای دیدن خوبی‌ها، درک زحمات دیگران، رشد روح عشق و آرامش در جمع، کنگره معتقد است کسی که قدرشناس باشد در مسیر زندگی آرام‌تر و موفق‌تر حرکت می‌کند. هدف از برگزاری جلسات قدردانی در کنگره۶۰، سپاسگزاری از راهنمایان است که به صورت داوطلبانه و بدون هیچ چشم‌داشتی به رهایی افراد از بند اعتیاد کمک می‌کنند. این جلسات فرصتی برای قدردانی از زحمات این عزیزان و تجلیل از خدمات ارزشمند آن‌ها است.

به نظر شما چرا انسان باید قدردان باشد و این قدردانی در کنگره۶۰ چگونه انجام می‌شود؟
گاهی در مسیر زندگی آن‌قدر درگیر رسیدن می‌شویم که فراموش می‌کنیم چقدر راه آمده‌ایم و چه دستانی در سکوت، چراغ راه‌ ما بوده‌اند. یعنی فهمیدن این‌که هیچ کس به تنهایی رشد نمی‌کند؛ هر لبخند، هر آموزش، هر دستی که کمک کرده تکه‌ای از نجات و آرامش ما را ساخته‌است. قدردانی یعنی بازگرداندن عشق، قدردانی در حقیقت هنر دیدن خدا در چهره‌ی انسان‌هایی که از جنس نور و محبت‌اند.
خداوند در جایی فرموده‌اند: اگر سپاسگزار باشیم نعمت شما افزون می‌شود و شاید راز خوشبختی همین باشد. کسی که می‌بیند و می‌گوید متشکرم، دروازه نعمت‌های تازه‌ای را در وجود خود می‌گشاید؛ پس بیاییم قدردان باشیم. از راهنمایان، از خانواده‌، از دوستانی که در سکوت یاریمان کردند و از خودمان که تصمیم گرفتیم انسان بهتری باشیم.
قدردانی یعنی جاری ماندن عشق در رگ‌های زندگی تا وقتی سپاسگزاری در دل ما زنده‌است، هیچ تاریکی دوام ندارد. من در کنگره یاد گرفتم که قدردانی باید در سه مرحله پندار، گفتار و کردار انجام شود‌. پندار به معنای این‌که در ذهن و اندیشه خود این قدردانی را انجام بدهم؛ مرحله بعد در گفتار، یعنی به زبان بیاورم و تشکر کنم و سپس آن‌ را به مرحله عمل در بیاورم؛ نه این‌که فقط بگویم زبانم قاصر است، نمی‌دانم با چه زبانی تشکر کنم؛ بله زبان قاصر است؛ ولی می‌توانم با انجام کارهای دیگر که در کنگره دادن پاکت است قدردان باشیم. که به فرموده آقای مهندس یکی از ابداعات ایشان همان دادن پاکت است که آن هم شرایط خاص خود را دارد که از پاکتی استفاده شود، که زیبا و تمیز باشد، مبلغ داخل پاکت از پول نو استفاده شود و یک دلنوشته بسیار زیبا که خودم آن را بنویسم؛ چون سخنی که از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.

چه حسی در شما وجود داشت، که وارد لژیون سردار شدید؟
در ابتدا شاید فکر می‌کردم لژیون سردار فقط برای حمایت مالی است؛ اما وقتی وارد شدم، فهمیدم ریشه آن مالی نیست، عشق و ایمان است.
حس درونی، حسی فراتر از یک کمک مالی ساده، یک تعهد قلبی است، حس رهایی از وابستگی مالی، حس مسئولیت‌پذیری نسبت به آینده کنگره، لژیون سردار، تضمین کننده استمرار حرکت کنگره است. من که وارد این لژیون شدم این حس قوی را داشتم که باید پشتیبان مالی این نهال باشم تا همین‌طور که من و خانواده‌ام به حال خوش رسیدیم، دیگران هم به حال خوش و آرامش برسند و در دلم این زمزمه شکل می‌گیرد که من هم می‌توانم قطره‌ای از این دریای عشق باشم.

چرا ما باید قدردان آقای مهندس و خانواده ایشان باشیم اگر این راه کشف نشده بود ما الان کجا بودیم؟
ما باید قدردان مهندس دژاکام باشیم؛ زیرا ایشان سیستم کنگره را ایجاد کردند که توانسته‌است در یک حوزه بسیار پیچیده (اعتیاد) راه حلی کارآمد، فراگیر و مبتنی بر هم بستگی اجتماعی ارائه دهد. خانواده ایشان نیز با حمایت و تحمل سختی‌های مسیر بنیان‌گذاری، شریک این دستاورد بزرگ بوده‌اند. اگر این راه کشف نمی‌شد، بسیاری از افراد و مسافر من همچنان در دام اعتیاد گرفتار بودند و هزینه‌های سنگینی را متحمل می‌شدند.
نمی‌دانم از کجا آغاز کنم، چگونه از آقای مهندس تشکر کنم و هر چه فکر می‌کنم، نمی‌توانم قطره‌ای از زحمات ایشان را جبران نمایم و فقط از خداوند متعال می‌خواهم که همیشه یار و یاور آقای مهندس و خانواده محترم ایشان و راهنمایم همسفر زهره باشم و همیشه سلامت و در پناه حق‌تعالی باشند.

عکس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر راضیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
طراح سوالات و مسئول مصاحبه: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم)
ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زال‌پارس مشهد