زمانی می‌توانم عاقلانه عمل کنم که قدرشناس باشم

جلسه چهاردهم از دوره‌ بیست و نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰؛ نمایندگی شعبه اروند آبادان، با استادی مسافر بهرام نگهبانی مسافر ولید و دبیری مسافر امید با دستور جلسه « درکنگره ۶٠ چگونه قدردانی می‌‌کنیم؟ » سه‌شنبه ٢۵ آذر ۱۴۰۴ ساعت ١٧:۰۰ آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:

سلام دوستان، بهرام هستم، یک مسافر.

در مورد دستور جلسه‌ی «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم»، چند سال پیش دیدم که تأکید شده بود از داشته‌های خود استفاده کنیم. این جمله‌ی به ظاهر کوتاه، پیام عمیقی در خود دارد. اگر من نسبت به داشته‌هایم راضی باشم و ارزش و قدرت آن‌ها را بدانم، در واقع این پیام را به هستی می‌فرستم که «من قدر داشته‌هایم را می‌دانم» و در نتیجه، هستی نیز نعمت‌های بیشتری را در اختیارم می‌گذارد. این باعث می‌شود از زندگی بیشتر لذت ببرم.

هر چیزی که خداوند دوست دارد، انسان‌ها نیز دوست دارند و برعکس. مثلاً اگر من به کسی هدیه‌ای بدهم یا کسی به من هدیه بدهد، وقتی قدرش را بدانم، آن حس و محبت تکرار می‌شود و ادامه پیدا می‌کند. اما اگر قدر آن را ندانم، طرف مقابل ناراحت می‌شود و دیگر آن کار را تکرار نمی‌کند. هستی هم به همین شکل عمل می‌کند؛ حساب و کتابش بسیار دقیق است.

وقتی به جایگاهی می‌رسم و قدر آن را می‌دانم، فرصت پیدا می‌کنم که به جایگاه بعدی برسم. اما اگر قدر موقعیت‌ها و نعمت‌هایی را که دارم ندانم، بر اساس قوانین هستی، ممکن است آن‌ها از من گرفته شود. از همین‌رو، باید در کنگره یاد بگیریم شکرگزار باشیم و قدر داشته‌هایمان را بدانیم.

وقتی قدردان هستم، حس خوبی پیدا می‌کنم، شاد و با‌نشاط می‌شوم و می‌توانم به داشته‌هایم اضافه کنم. ممکن است در کنار این داشته‌ها، کمبودهایی هم باشد—در کار، خانواده یا محیط اطراف—اما مهم است تمرکزم را بر چیزهایی بگذارم که دارم، تا حس خوب را دریافت کنم. این حس خوب پیش‌نیاز رسیدن به هر نتیجه‌ای است.

قدردانی در کنگره یعنی زمانی که سفر می‌کنم، به حرف راهنما و مرزبان گوش بدهم، قوانین را اجرا کنم و در کنار سفر، خدمت‌گزار هم باشم؛ چون خدمت‌گزاری رفتاری عاقلانه است.

در سفر اول، من حسابگرانه عمل می‌کردم؛ گاهی دیر به جلسه می‌رسیدم یا فقط برای لژیون می‌آمدم. فکر می‌کردم همین که درمان شوم کافی است. اما بعد از مدتی، فهمیدم حالم خوب نیست و احتمال برگشت به مسیر گذشته زیاد است. خدا را شکر دوباره به کنگره برگشتم و این‌بار عاقلانه‌تر پیش رفتم.

ماندن در کنگره و خدمت کردن در سفر دوم، اجبار نیست، اما اگر در سفر اول حسابگرانه عمل کنیم، نتیجه‌ی خوبی نخواهیم گرفت. این را از تجربه‌ی شخصی خودم می‌گویم. خدا به من لطف کرد که دوباره برگشتم. اینکه مغازه‌ام را می‌بندم و برای جلسات می‌آیم، برای حال خودم است، چون عمل حسابگرانه معمولاً به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسد.

زمانی می‌توانم عاقلانه عمل کنم که قدرشناس باشم؛ عمل درست خودش مرا به‌سمت جلو هدایت می‌کند و هستی هم کمکم می‌کند. شاید فردی در ابتدای مسیر هنوز معنای این عمل را درک نکند، اما آن دقت و سخت‌گیری‌هایی که در کنگره وجود دارد، دقیقاً همان چیزهایی است که مسیر درمان واقعی را ممکن می‌کند.

ما باید قدر این فرصت را بدانیم و از آن بهترین استفاده را ببریم. این را به خودم یادآوری می‌کنم و امیدوارم بتوانیم حس خوب را به یکدیگر منتقل کنیم.

ممنون که به حرف‌های من گوش کردید.

گروه سایت نمایندگی اروند آبادان

تایپ مطلب: مسافر رضا لژیون پنجم 

ویرایش و ارسال مطلب: مسافر امین لژیون یازدهم