قدردانی نکنیم، از دست می‌دهیم

دومین جلسه از دوره بیست و دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی اسبیکو، با استادی راهنمای تازه‌واردین مسافر ساسان، نگهبانی مسافر امیر و دبیری مسافر سجاد با دستور جلسه (چگونه در کنگره60 قدردانی کنیم؟) سه‌شنبه 25 آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان ساسان هستم یک مسافر؛
در ابتدا از نگهبان محترم جلسه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند. از تمامی دوستان سپاسگزارم و امیدوارم روز خوبی را پشت سر گذاشته باشید.

همچنین از استاد عزیزم آقا رضا بهرامی، آقا حمید آذرنیا و راهنمای تازه‌واردین خودم، آقا آرمین شاه‌محمدی صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم و امیدوارم بتوانم شاگرد شایسته‌ای برای این بزرگواران باشم.

دستور جلسه امروز درباره «چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی کنیم؟» است. همان‌طور که بارها از زبان جناب مهندس شنیده‌ایم، قدردانی در کنگره ۶۰ به سه شکل انجام می‌شود: قلبی، زبانی و عملی.

در ابتدا این سؤال برایم مطرح شد که اصلاً چرا باید قدردانی کنیم و اگر قدردانی نکنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ این پرسش بسیار مهم است؛ زیرا یکی از قوانین کائنات این است که اگر قدردان نباشیم، به‌مرور آنچه داریم را از دست خواهیم داد.

گاهی تصور می‌کنیم چیز خاصی در اختیار نداریم، اما وقتی دقیق‌تر نگاه می‌کنیم می‌بینیم نعمت‌های زیادی داریم که به آن‌ها توجه نمی‌کنیم. حتی از نظر علمی گفته می‌شود انسان تا وقتی عضوی از بدنش دچار مشکل نشده، متوجه ارزش آن نمی‌شود. تا زمانی که معده یا قلب دچار درد نشود، قدر سلامتی را نمی‌دانیم؛ حتی نفس کشیدن ساده نعمتی بزرگ است.

در کنگره ۶۰ نیز نعمت‌های بسیاری در اختیار ما قرار دارد؛ از امکانات گرفته تا آموزش، راهنما و خدمت. اما تا زمانی که این فضا را از دست ندهیم، گاهی قدر آن را نمی‌دانیم.

شکرگزاری فقط یک واژه یا گفتن چند جمله نیست؛ شکرگزاری واقعی باید از درون باشد و به عمل برسد.

بسیاری هستند که تنها به زبان می‌گویند «تا آخر عمر در کنگره می‌مانم»، اما زمانی که به درمان می‌رسند، بدون هیچ خدمتی مسیر را ترک می‌کنند. این قدردانی عملی نیست.

حتی اگر کسی قصد ماندن ندارد، دست‌کم می‌تواند مدتی خدمت کند و سهم خود را ادا کند.

به همین دلیل است که جناب مهندس تأکید دارند قدردانی باید هم از قلب باشد، هم به زبان بیان شود و هم در عمل نمود پیدا کند. به نظر من مهم‌ترین بخش قدردانی، همین عمل کردن است که انسان‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند.

در پایان، از جناب مهندس صمیمانه تشکر و قدردانی می‌کنم. واقعاً هر آنچه امروز داریم از آموزش‌های ایشان است. افزون بر درمان اعتیاد، مسیر زندگی و نگاه ما به جهان نیز تغییر کرده است.
از توجه شما سپاسگزارم.

در پایان سخنان استاد جلسه، به پاس زحمات و تلاش‌های ارزنده،
لوح سپاسی از طرف جناب مهندس به اسیستانت دیده‌بان محترم، آقا رضا بهرامی تقدیم شد.

تایپ : مسافر سیامک لژیون پنجم
عکس، ویرایش و ارسال: مسافر حسین لژیون پنجم