جلسه یازدهم از دوره اول، کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره60 همسفران نمایندگی اندیشه به استادی مرزبان همسفر راضیه، نگهبانی همسفر مدینه و دبیری همسفر منیره با دستور جلسه «در کنگره60 چگونه قدردانی میکنیم؟» روز سهشنبه 25 آذرماه ساعت 15:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
در ابتدا از نگهبان جلسه، ایجنت و مرزبان تشکر میکنم که به من فرصت خدمتگزاری و آموزش در این جایگاه را دادند. امیدوارم امروز جلسه خوبی را در کنار هم داشته باشیم، انرژی بگیریم و این انرژی خوب را با خود به خانههایمان ببریم و به دیگران هم منتقل کنیم. دستور جلسه در رابطه با شکرگزاری و قدردانی در کنگره۶۰ است.
همه ما باید شکرگزار و قدردان خداوند باشیم که کنگره را بر سر راه ما قرار داد تا بتوانیم در این مکان آموزش بگیریم و به آسایش و آرامش برسیم. در کنگره، شکرگزاری بهخوبی به ما آموزش داده میشود. از آقای مهندس بابت بستری که برای ما فراهم کردند تا بتوانیم بیاییم و آموزش بگیریم تشکر میکنم.
آقای مهندس خود نمونه بارز شکرگزاری از خداوند هستند؛ زمانی که از اعتیاد رهایی پیدا کردند و به رهایی رسیدند، بهواسطه قدردانی و سپاسگزاری از خداوند تصمیم گرفتند دست همنوعان خودشان را که نیازمند و درمانده درد اعتیاد بودند بگیرند و آنها را به درمان برسانند. ایشان میتوانستند فقط به فکر زندگی، آرامش و آسایش خودشان باشند، اما این کار را نکردند. تمام دستور جلسات ایشان با تدبیر و تفکر و برای یادگیری و آموزش ماست.
بنابراین ما باید قدردان آقای مهندس، کنگره۶۰ و همچنین قدردان خداوندی باشیم که تمام هستی را برای ما آفریده است. شب و روز، هوا، آسمان و زمین، همه جای شکرگزاری دارند. من خودم هر صبح که بیدار میشوم و نور را میبینم، خدایم را شکر میکنم که یک روز دیگر توانستم صبح، روز و روشنایی را ببینم. همیشه باید شکرگزار هر آنچه خداوند برای ما آفریده است باشیم و همچنین قدردان بندگانش برای هر کاری که برای ما انجام میدهند. در کنگره ما با پاکت خدمت و با بیان و زبان قدردانی و تشکر خود را نشان میدهیم.
همین که در آبدارخانه کنگره کار میکنیم یا سرویس بهداشتی را میشوییم، صندلیها را جابهجا میکنیم، همه اینها میشود قدرشناسی. اینکه من بتوانم خدمتی به کنگره۶۰ بکنم خودش ارزشمند است. بعضیها میگویند ما نداریم، پول بدهیم؛ پول چرا؟ در حد توان، پاکت میدهیم و قدرشناسی میکنیم. با یک لبخند، با محبت کردن، با عشق ورزیدن میتوانیم به دیگران کمک کنیم و قدردان خداوند باشیم و قدردان کسانی که به ما آموزش دادهاند.
وقتی ما قدردان و شکرگزار نباشیم، خداوند هیچوقت به ما کمک نمیکند؛ چراکه آدمهای ناسپاس همیشه گرفتارند و دچار سختی و بدبختی میشوند. اما اگر قدردان باشند، خداوند تمام نعمتهایش را برایشان فراهم میکند. همین که شبها بدن سالمی داریم، با آسایش میخوابیم و خیالمان راحت است، خودش قدرشناسی میخواهد.
اینکه من بتوانم در کنگره، حتی با همان پاکت دادن، یا وقتی یکی از اعضای کنگره میآید با خوشرویی با او برخورد کنم و با محبت رفتار کنم، همهٔ اینها میشود قدرشناسی. همیشه قدرشناسی فقط به زبان نیست؛ به قول آقای مهندس، نمیتوان فقط با حرف تشکر کرد. باید عمل کرد؛ مثلاً وقتی کسی را دوست داریم، به او بگوییم، قدرشناسی کنیم و شکرگزار باشیم. اگر یک چای یا میوه یا چیزی به ما میدهند، باید شکرگزار باشیم و قدرشناسی کنیم.
همانطور که ما در خانه غذا یا کاری انجام میدهیم و اگر بچهها یا همسرمان تشکر نکنند، بعضی وقتها حالمـان بد میشود و میگوییم «برای چه زحمت بکشم؟»؛ پس وقتی کسی برای ما خدمتی انجام میدهد، هرچقدر در توانمان هست با یک لبخند، حتی با یک بغل گرفتن یا پاکت دادن بایستی محبتش را جبران کنیم.
در کنگره باید خدمتگزار خوبی باشیم، با رفتارمان. این رفتار و کردار نباید فقط مخصوص کنگره باشد؛ باید آن را به بیرون از کنگره هم منتقل کنیم. با محبت کردن به دیگران در بیرون از کنگره، طوری که اگر کسی ما را دید بفهمد اهل کنگره هستیم. نه اینکه فقط در کنگره خوب باشیم و بیرون از آن نه؛ باید در همهجا رفتار و کردار خوبی داشته باشیم.
با تزکیه و پالایش و در صراط مستقیم بودن، خود اینها یک نوع قدرشناسی است. گوشبهفرمان راهنما بودن هم همینطور. راهنماها خودشان قدردان بودند؛ وقتی به رهایی رسیدند، رها نکردند و نرفتند، ماندند در کنگره و به پاس قدرشناسی رهایی از دام اعتیاد و ضدارزشها، به همنوعان خودشان کمک کردند. این هم یک نوع قدرشناسی است.
انشاءالله که بتوانیم قدردان زحمات همه راهنماها، آقای مهندس و کنگرهٔ۶۰ باشیم.
.jpg)
مرزبانان کشیک: مسافر میلاد و همسفر مریم
تایپ: همسفر نازنین رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون اول)
عکاس : همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اندیشه
- تعداد بازدید از این مطلب :
130