رعایت حرمت و قوانین نوعی قدردانی است

سومین جلسه‌ از دوره ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی صفادشت به استادی راهنما همسفر شهناز، نگهبانی همسفر سمیرا و دبیری همسفر معصومه با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز سه‌شنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه این هفته من چگونه می‌توانم در کنگره قدردانی کنم؟ آقای مهندس می‌فرمایند: در کنگره۶۰ یاد می‌گیریم تا در بیرون از کنگره هم قدردان آموزش‌ها باشیم و آن‌ها را عملی و کاربردی کنیم. صحبت‌های آقای مهندس برگرفته از کتاب آسمانی ما قرآن است. خداوند در قرآن می‌فرمایند: اگر شکر نعمت کنید، نعمتت را افزون می‌کنم و اگر کفر نعمت کنید، دچار عذابی شدید می‌شوید. خیلی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم اگر برای ما کاری انجام داده شد، به زبان تشکر کنیم کافی است؛ ولی تشکر، سلسله مراحلی دارد و فقط به زبان نیست. کسی که به زبان تشکر می‌کند؛ حتماً باید حس تشکر کردن در قلب و در وجودش باشد و این اینکه حتماً به صورت عملی و کاربردی نشان دهد.

در کنگره، جشن‌ها و مراسمات ویژه‌ای داریم. قدردانی از ایجنت و مرزبان‌ها، راهنماها، دیده‌بان‌ها و همسفران با پاکت در دستور کار کنگره است؛ ولی آیا هدف کنگره پاکت و دلنوشته است؟ به هیچ وجه این‌گونه نیست؛ چون اگر هدف کنگره گرفتن پاکت و دلنوشته و مبلغی هدیه بود، آقای مهندس نمی‌گفت که بنیان همه شما هستید. هدف کنگره فراتر از این است. ایشان در جشن بنیان مطرح کردند؛ اگر بخواهم معتاد ترک بدهم باید در اینجا را تخته کنم. هدف ترک اعتیاد نیست، در کنگره۶۰ هدف درمان اعتیاد و پرورش استاد است. اینکه من راهنما شوم و بیایم و لژیون بزنم چند نفری جمع شوند و من از تجربیات خود بگویم، نه اصلا این‌گونه نیست؛ اگر کسی اول راهنما و استاد خودش نباشد و نتواند فرماندهی خوب و لایقی برای خودش باشد، نمی‌تواند استاد، معلم یا مربی خوبی برای دیگران هم باشد.

گوش به فرمان بودن و رعایت حرمت و قوانین  کنگره خود نوعی قدردانی است. در کنگره هیچ تفاوتی بین یک تازه وارد، سفر اولی، سفر دومی، راهنما، ایجنت و دیدبان وجود ندارد. یک راهنما؛ باید خود اول از همه در شعبه باشد که به عنوان یک الگو رهجو ببیند و آموزش بگیرد. تشکر در کنگره۶۰ به این صورت است که اگر راهنما به رهجو چیزی می‌گوید؛ حتماً چشم بگوید؛ چون ما یاد گرفتیم که اگر کسی فرمان‌بردار خوبی نباشد، نمی‌تواند فرمانده خوبی باشد. وقتی که مرزبان چیزی می‌گوید، بدون اینکه بحث کنیم، قبول کنیم. قرض دادن و قرض گرفتن و هرگونه ارتباط بیرون از کنگره داشتن شکستن حرمت است.

نباید حرمت را زیر پا بگذاریم، این یعنی اینکه من قدردان این سیستم هستم، قدردان کنگره هستم؛ چون اگر من خلاف فرمان انجام بدهم؛ مطمئناً به سیستم ضربه وارد می‌کنم که این ضربه و لطمه اول به خودم برمی‌گردد. من خود شاهد بودم کسانی که این حرمت‌ها و قوانین را زیر پا می‌گذارند، دچار آسیب شدیدی شدند و گردباد کنگره آن‌ها را به بیرون پرتات کرد. این یعنی من نتوانستم در کنگره قدردان خوبی باشم چرا که حرمت‌ها را زیر پا گذاشتم و خیلی وقت‌ها ما با معرکه گیری و به حاشیه رفتن نظم خود را به هم می‌زنیم و در ادامه نظم لژیون یا نظم شعبه را به هم می‌زنیم که این واقعاً کفران نعمت است.

من که سفر اولی هستم، سفر دومی هستم یا خدمتگزار هستم اگر به سمت حاشیه بروم؛ مطمئنا حس آلوده‌ام کم‌کم به دیگران هم انتقال پیدا می‌کند و این کفران نعمت است و اصلا متوجه نمی‌شوم چگونه از این دایره به بیرون پرتاب می‌شوم. برای اینکه بتوانیم قدردان و شکرگزار خوبی باشیم؛ بهترین چیز این است که گوش به فرمان قوانین و حرمت‌ها باشیم، گوش به فرمان صحبت‌های راهنما باشیم تا در ادامه آرامش و آسایش را هم برای خود و هم برای دیگران به ارمغان بیاوریم. امروز آخرین روز است که با شال راهنمایی در شعبه صفادشت خدمت می‌کنم و دوست داشتم این شعر را بخوانم؛

گاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود
گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود
گاهی هزار دعا بی اجابت است
گاهی نگفته قرعه به نام تو می‌شود
گویی به خواب بود، جوانی‌مان گذشت
گاهی چه زود فرصت‌مان دیر می‌شود
کاری ندارم کجایی و چه می‌کنی
بی عشق سر مکن که دلت پیر می‌شود

در ادامه تجلیل از راهنما همسفر شهناز؛

همسفران کوچک شعبه صفادشت

مرزبانان کشیک: همسفر سمیه و مسافر مهدی
عکاس: همسفر فریبا رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول)
تایپ: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر حدیث (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی صفادشت