کنگره‌۶۰ بر مبنای قدردانی افراد استوار است

شکر نعمت، نعمتت افزون کند.
کفر، نعمت از کفت بیرون کند.
تمام جلسات سالیانه کنگره دارای بار آموزشی خاص برای مسافران و همسفران بوده و لازم است، در مورد آن به آگاهی و شناخت لازم رسیده و آن‌ها را در زندگی خود کاربردی کرده و اجرا کنند.  تشکر و قدردانی، یکی از مهمترین موضوعاتی است که ما در کنگره آموزش می‌بینیم. اول قدردانی از خدایی که نعمت‌های زیادی به ما داده و نعمتش را بر ما تمام کرده، خدایی که وقتی از اعماق تاریکی او را فراخواندیم، کنگره را در مسیر راه ما قرار داد. دوم از فردی که  تاریکی‌ها را تجربه کرد و از دل تاریکی‌ها به روشنایی و نور رسید و نسبت به تاریکی زندگی انسان‌های دیگر هم بی‌تفاوت نبود.

آقای مهندس دژاکام که خودشان روشنایی هستند؛ بر سر راه انسان‌های از یاد رفته که به اعماق تاریکی فرو رفته و ندانسته به امانت‌هایی که خداوند به آن‌ها داده، آسیب رسانده بودند، قرار گرفتند و باعث احیا کردن دوباره این امانت‌ها؛ یعنی کالبد وجودی آن‌ها شدند. آن‌ها بر اثر انواع مصرف مواد مخدر، سیگار و هرگونه مواد افیونی دیگر جسم و روان خود را تخریب کرده و همسفران نیز با افکار و اندیشه‌های منفی و مخرب به خودشان آسیب زده بودند.

یکی از آموزش‌های کنگره در مبحث شکرگزاری این است که سپاس‌گزاری از انسان‌ها را بیاموزیم. ما اگر قدردانی از مخلوق را بلد نباشیم، شکرگزاری از خداوند را نیز نمی‌آموزیم؛ چون انسان موجودی است که به رب خود ناسپاس است. انسان‌هایی هستند که مربیان و آموزش دهندگان خود را فراموش کرده‌اند؛ به جز عده‌ای که ایمان آوردند.
والدین هر کس، اولین مربیش بوده‌اند؛ پس باید از آن‌ها تشکر کرد. از افرادی؛ مانند راهنماها، مرزبانان، ایجنت، دیده‌بان‌ها، بنیان کنگره‌۶۰ که مکان امنی برای مسافران وهمسفران فراهم نموده‌اند که مسافران را از بند هر گونه مواد مخدر و در کنار آن‌ها همسفران را از بند هر گونه تاریکی رها کنند، تشکر و قدردانی کنیم.

تشکر و قدردانی به حرف و زبان نیست؛ بلکه به عمل است. خیلی از افراد در کنگره صادقانه خدمت کرده‌اند که ما به رهایی و حال خوش رسیده‌ایم؛ پس ما هم باید به کنگره و دیگران صادقانه خدمت کنیم که دیگران به رهایی برسند. دیگران کاشتند و ما خوردیم؛ ما بکاریم که دیگران بخورند.

آقای مهندس در خیلی از صحبت‌های خودشان این مطلب را به ما آموزش می‌دهند؛ در واقع یکی از زیباترین لحظه‌ها، لحظه تشکر از خداوند و مخلوق اوست. بزرگترین لذت و فراوانی نعمت خداوند بر بندگانش، همین لحظات قدردانی است. قدر به معنای اندازه، جایگاه و میزان است. انسان‌های سپاس‌گزار همیشه راضی‌تر، خوشبخت‌تر و اجتماعی‌تر از افرادی هستند که با دید و بینش منفی به زندگی و هستی نگاه می‌کنند.

آموزش‌های جهان بینی، حس و درک ما را نسبت به خود، زندگی و جهان  اطرافمان تغییر داده است؛ پس در کنگره باید قدردان کسانی باشیم که باعث تغییر در افکار، اندیشه، پندار و گفتار ما شده‌اند؛ باید با حمایت از سبد قانون یازدهم و عضو شدن در لژیون سردار به این قددانی‌ها جامه عمل بپوشانیم. در جشن‌ها شرکت کرده و با پاکت دادن از کسانی که برای ما زحمت کشیده‌اند، تشکر کنیم.

به فرموده آقای مهندس، کنگره بر مبنای قدردانی افراد استوار است. این نظم، احترام و اجرای قوانین با ذهن، زبان و عمل اعضای کنگره پا برجا است.
کنگره بخشندگی، روش درست زندگی کردن، مهارت و مدیریت در زندگی را به ما می‌آموزد.

کنگره تمام توان خودش را صرف به تعادل رساندن انسان‌ها کرده و حرف و عملش نجات جان و روان انسان‌ها از تاریکی است. ناب‌ترین آموزش‌ها در کنگره، قدرشناسی و نظم است که باید آن را آموخت و تجربه کرد. بزرگترین نظم کنگره همان به موقع رفت و آمد کردن، احترام گذاشتن به افراد در جایگاه‌های مختلف، رعایت حرمت‌ها و عمل به آن‌ها می‌باشد. وقتی از دیگران قدردانی کنیم، انرژی آن به خودمان برمی‌گردد. بزرگترین قدردانی از راهنمای خود این است که به قوانین و اصول کنگره احترام بگذاریم و در راستای آن حرکت کنیم. این‌گونه می‌توانیم به صورت زنجیره‌وار محبت مهربانی و قدردانی را انتقال دهیم.

حرف آخر اینکه انسان وقتی به نور و روشنایی دست پیدا می‌کند؛ باید قدر و منزلت خودش و تلاش‌هایش را بداند. از خودش بابت قرار گرفتن در مسیر روشنایی تشکر کند؛ چراکه هر کسی تا جایگاه خود را در هستی نداند، قدر و اندازه دیگر نعمت‌هایی که خداوند در اختیار او قرار داده است را نخواهد دانست.

نویسنده: همسفر نسرین رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر آذر رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
ویرایش و ارسال: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم) نگهبان سایت