کنگره حقیقتی از قدردانی و شکرگزاری است

جلسه یازدهم از دوره‌ نوزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی یحیی زارع میبد یزد به استادی اسیستانت همسفر سحر، نگهبانی همسفر ثریا و دبیری همسفر الهام با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خیلی خوشحالم که امروز در جمع دوستان محبت، در شعبه یحیی زارع حضور دارم. خدا را شکر می‌کنم که توفیق و فرصت آموزش و خدمت را به من عطا کرده است. سپاسگزارم از ایجنت و مرزبانان شعبه و همچنین نگهبان و دبیر جلسه که امروز به من اجازه و فرصت خدمت دادند. دستور جلسه امروز «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» است. هفته گذشته دستور جلسه ما بنیان بود و این هفته درباره قدردانی و چه همخوانی زیبایی دارد و پیامی که برای من داشت این بود؛ اگر اعضاء کنگره، یک هفته تمام از تجربه خودشان در مورد هفته بنیان صحبت کردند، در مورد شکل‌گیری کنگره و تلاش‌ها و رنج‌هایی که برای رسیدن به جایگاه فعلی کنگره کشیده شد؛ باید ببینم که من در مقابل این‌ها چگونه قدردانی می‌کنم؟ این‌که نقش من چیست و من در زمین کنگره چه می‌کارم؟ بذری که می‌کارم چیست و چه تلاشی انجام می‌دهم؟ این مسئله بسیار مهم است.

هر چه فکر می‌کنم می‌بینم که تمام سختی‌ها، فراز و نشیب‌هایی که پشت سر گذاشته شد؛ برای این بود که آقای مهندس هدفی والا داشتند؛ کاهش رنج بشر، کمک به همسفرانی مثل من که با ناامیدی، ترس و تاریکی وارد کنگره شدند و زندگی‌شان می‌سوخت و آقای مهندس فرصت آموزش در این ساختار ارزشمند را برای ما فراهم کردند. به نظرم آقای مهندس چه‌قدر زیبا قدردانی خود را در مقابل آنچه دریافت کردند در  قالب ایجاد ساختار کنگره در مقابل خالق نشان دادند. ما الگویی تمام‌ عیار چون بنیان داریم. کنگره حقیقتی از قدردانی و شکرگزاری است.

هر دستاورد کنگره از درمان اعتیاد با روش DST، درمان نیکوتین، تغذیه سالم، لژیون‌های سردار، درختکاری و مقالات علمی آقای مهندس و ... همه نشان‌ دهنده قدردانی است. اگر بخواهیم هر یک از این‌ها را بشکافیم، می‌بینیم که نتیجه نهایی، قدردانی ایشان است؛ در مقابل جسم، سلامتی، خداوند و هستی.‌ چیزی که من آموخته‌ام این است که ناسپاسی باعث غفلت من می‌شود. اگر قدردان نباشم، همان‌طور که در قرآن آمده انسان لکنود و کفور است، رب خودش را پنهان‌ می‌کند و ناسپاس می‌گردد. من اگر بیدارم، حال خوبی دارم و در مسیر تکاملی درست قرار گرفته‌ام؛ باید نشانه‌ای از آن وجود داشته باشد و یکی از این نشانه‌ها قدردانی و شکرگزاری است. قدردان نبودن انسان را غافل و از مسیر خارج می‌کند.

در کنگره قدردانی برای من یعنی دیدن آنچه دریافت کرده‌ام و دیدن تغییرات در خودم و زندگی‌ام. این دیدن نیازمند ابزار است؛ نه‌ فقط چشم بلکه عقل، حس و قلب تا بتوانیم بفهمیم و درک کنیم. در مسئله قدردانی هم مثلث نور، صوت و حس را در نظر داشته باشیم؛ بنابراین قدردانی فقط با گفتن سپاسگزارم محدود نمی‌شود؛ بلکه با عملکرد، با حس، قلب و با زبان و رفتار من نمایان می‌گردد. آقای مهندس بنیان کنگره۶۰ چه‌قدر با تدبیر، درهای قدردانی را برای ما باز کرده‌اند تا یاد بگیریم و از این فرصت استفاده کنیم. چه‌قدر قشنگ این فرصت را برای ما ایجاد کردند؛ در قالب مناسبت‌ها با پاکت، در قالب لژیون سردار و در قالب خیلی مسائل دیگر.

وقتی آوای شکرگزاری پخش می‌شود، یک‌ قسمتی که می‌گوید: خداوندا برای انجام این عمل عظیم، شکر، شکر، شکر. هر زمانی که به این قسمت می‌رسم می‌گویم: خدایا درک این عمل عظیم را بیشتر به من بده تا قدردان باشم؛ در مقابل آنچه دریافت کرده‌ام از کنگره نمی‌توانم؛ حتی سر سوزنی جبران کنم؛ اما تمام تلاشم را می‌کنم تا بهتر بتوانم خدمت کنم، قدم بردارم و قدردان باشم.‌ من یادم است که اوایل که به‌عنوان راهنما به کرمان می‌رفتم؛ خیلی برای شروع مهم بود که تمام جلسات، راهنما حضور مستمر داشته باشد تا آن قالب شکل بگیرد و قوام پیدا کند و همسفران حضور پیدا کنند.

یادم هست یک‌ شب وقتی به ترمینال رفتم، اتوبوس آن ساعت کلاً کنسل شده بود و من ماندم تا اتوبوس دیگری بیاید. اتوبوس آن‌قدر شلوغ بود که راننده به من گفت خیلی مهم است که بروی کرمان؟ گفتم: خیلی، گفتند: می‌توانی در  پله کنار آب‌سردکن اتوبوس بنشینی؟ و من روی پله کنار آب‌سردکن کن اتوبوس نشستم و فقط به این فکر می‌کردم که خدایا ممنون که اجازه دادی راهم باز شود‌. آن شب برای من، اصلاً مهم نبود که جای راحت و یا صندلی نداشتم، فقط در مسیر فکر می‌کردم به کسانی اگر به شعبه اصفهان نیامده بودند، من چه زندگی داشتم. دیده‌بان مسافر علی، همسفر سودابه، مسافر کبیر، دیده‌بان مسافر احمد، همسفر مرجان و خیلی‌های دیگر و از خداوند می‌خواهم بتوانم در عملکرد قدردان باشم. 

تجلیل دوره خدمتی راهنما همسفر راضیه با حضور اسیستانت همسفر سحر

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا و مسافر غلامرضا
تایپیست: همسفر طاهره و همسفر بتول رهجویان راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
عکاس: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر حمیده (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر فائزه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد یزد