تجلی قدردانی در اعمال ما با آموزش‌های کنگره

کنگره۶۰ دستور جلسات گوناگونی را برای برنامه آموزشی هر هفته در نظر گرفته که انتخاب این دستور جلسات و صحبت پیرامون آن، در کل نمایندگی‌ها و کارگاه‌های آموزشی به دلیل اهمیت آن موضوع بوده که یکی از دستور جلسات سالانه مسئله قدردانی در‌ کنگره است. قدردانی در لغت به معنی شکرگزاری، تشکر و سپاسگزاری است؛ اما اینکه از چه کسی و چگونه باید قدردانی کنیم؟ موضوعی است که جهان‌بینی کنگره به کمک ما می‌آید. شگرگزاری دو مرحله دارد، تشکر از خالق و تشکر از مخلوقین.

تمام نعمت‌هایی که در اختیار انسان قرار داده شده مستلزم قدردانی و احترام است. آیا فیزیولوژی منظم و پیچیده جسم انسان نیاز به شکرگزاری ندارد؟ سراسر جهان هستی و کائنات، خلقت موجودات و هر آنچه انسان درک و احساس می‌کند و به طور کلی «معجزه زندگی» نیازمند شکرگزاری است. می‌توان گفت: «هر قدر آگاهی انسان بالاتر رود، بیشتر قدردان و سپاسگزار داشته‌هایش خواهد بود». انسانی که مفهوم شکرگزاری از قدرت‌مطلق یا خالق را درک کند، بایستی شکرگزاری از مخلوقین این خالق بی‌همتا را نیز  به جا آورد.

در مرحله اول بایستی شکرگزاری و قدردانی در باور و پندار ما بگنجد، بعد از آن در کلام و سپس در اعمال ما تجلی پیدا کند. روش درمان و آموزش‌های مستمر جهان‌بینی کنگره۶۰ به مصرف‌کنندگان مواد مخدر و خانواده‌هایشان زندگی دوباره بخشیده است. آیا این حال خوش شایسته شکرگزاری نیست؟ اگر گذشته را با حال خود مقایسه کنیم، به ناآگاهی‌ها، اشتباهات و خسارت‌هایی که به خود و جهان پیرامون‌مان زده‌ایم اندکی تفکر کنیم، به یقین به این نتیجه خواهیم رسید که باید قدردان این سیستم باشیم.

یکی با ارزش‌ترین دارایی‌های انسان، وقت او است. این دارایی ارزشمند و فرصت حیات متعلق به خود فرد بوده و بطور مستقیم قابل انتقال به دیگری نیست؛ یعنی شما نمی‌توانید یک ساعت از زمان خود را به فرد دیگری انتقال دهید. زمانی که شخص وقت خود را در شغلی صرف می‌کند، به ازای آن درآمد کسب کرده و درواقع  زمان خود‌ را به ماده یا پول تبدیل می‌کند. حال افراد بسیاری در کنگره این دارایی با ارزش؛ یعنی وقت خود را صرف خدمت در قسمت‌های مختلف کنگره می‌کنند تا یکی از اعضاء کنگره به حال خوش برسد و به ازای آن هیچ‌چیز مادی طلب نمی‌کنند. اگرچه این خدمت برای آن فرد نوعی شکرگزاری عملی است؛ اما آیا این بخشش مستلزم قدردانی من که امروز به حال خوش رسیده‌ام، نیست؟

آقای مهندس دژاکام تأکید می‌کنند که در کنگره همواره با نهایت ادب و احترام صحبت کنیم و از دیگران بابت خدمتی که به ما ارائه می‌دهند با کلام مناسب تشکر کنیم. یکی از ساده‌ترین راه‌های دیگر سپاسگزاری در کنگره، رعایت حرمت‌ها و فرمانبرداری است. همچنین رسم پاکت دادن در کنگره فرصت نوعی تشکر از تلاش‌ها و زحمات بی‌دریغ خدمتگزاران است. خدمت در کنگره، پاکت دادن و هر نوع مشارکتی به اختیار خود فرد گذاشته شده؛ اما هر چقدر انسان آگاه‌تر شود در می‌یابد که آنچه دریافت کرده بسیار بیشتر از آن چیزی است که بازپس داده و این چرخه‌ای است که پایانی ندارد.

آقای مهندس می‌فرمایند: «من به عنوان بنیان کنگره، بدهکار کنگره هستم». تشکر و قدردانی به کنگره محدود نمی‌شود؛ بلکه امری است که بایستی به کل زندگی ما تسری یابد. بایستی از خداوند، کائنات، انسان‌ها و نعماتی که در اختیارمان قرار دارد و حتی از خودمان بابت موفقیت‌ها و تلاش‌های مثبت‌مان تشکر و سپاسگزاری کنیم و بدانیم شکرگزاری، خود نعمتی است که آگاهی و فرصت آن در اختیار همگان قرار داده نمی‌شود.

منابع:
۱- کارگاه‌ آموزشی جهانبینی، مهندس حسین دژاکام
۲- مقاله دیده‌بان مسافر علی خدامی

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون نوزدهم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون نوزدهم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر بهجت (لژیون ششم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی آکادمی