قدردانی یعنی؛ سپاسگزار بودن

جلسه اول از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی محمدی‌پور قم با استادی راهنما همسفر ملیحه، نگهبانی همسفر شیرین و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی می‌کنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
ابتدا تشکر می‌کنم از گروه مرزبانی، نگهبان و دبیر جلسه که به من اجازه خدمت دادند. از خداوند بسیار سپاسگزار هستم که مسیر سبز جمعیت احیاء انسانی کنگره۶۰ را سر راه من قرار داد و کمکم کرد نیروهای درونی خودم را بشناسم، تا کم‌کم از تاریکی‌های وجودم به سمت روشنایی‌ها حرکت کنم.تشکر می‌کنم از مهندس دژاکام و خانواده محترمشان که بی‌وقفه وقت خود را برای ما گذاشتند تا ما به حال خوش برسیم. همچنین تشکر می‌کنم از راهنمای اولم همسفر عطیه که واقعاً هرچه دارم از ایشان است و در این مسیر بسیار به من کمک کردند. تشکر می‌کنم از راهنمای دومم همسفر  سودابه که خیلی خیلی در این راه همراه من بودند. اگر این دو عزیز نبودند و من را همراهی نمی‌کردند، شاید هرگز به جایگاهی که امروز در آن هستم و به این تعادل نسبی در زندگی نمی‌رسیدم و نمی‌توانستم آموزش‌ها را درست و کاربردی دریافت کنم و خدمت کنم.

دستور جلسه امروز «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» است. همه ما می‌دانیم که قدردانی یعنی سپاسگزار بودن و شکرگزار بودن. از چه کسی؟ ابتدا باید از خداوند شاکر و سپاسگزار باشیم. برای چه؟ برای نعمت‌های فراوانی که به ما داده است. چگونه از نعمت‌هایش تشکر کنیم؟ با درست استفاده کردن از نعمت‌ها، قرار گرفتن در مسیر ارزش‌ها و دوری از ضدارزش‌ها. همین که کنگره۶۰ را به ما نشان داده و حال ما خوب شده است، می‌توانیم با خدمت کردن، سپاسگزاری خود را نشان دهیم.

خداوند در قرآن بسیار در مورد شکرگزاری صحبت کرده است. در آیه ۷ سوره ابراهیم می‌فرماید: «لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ». یعنی وقتی انسان شکرگزار نعمت باشد، قطعاً آن نعمت چندین برابر به زندگی‌اش بازمی‌گردد؛ اما اگر کفران نعمت کند، کم‌کم آن نعمت از او گرفته می‌شود و در نهایت به ناامیدی می‌رسد.

خداوند همه موجودات زمین را در حال شکرگزاری آفریده است و اگر گوش شنوا داشته باشیم، می‌بینیم که همه در حال سپاسگزاری هستند؛ تنها موجود ناسپاس، انسان است. این ناسپاسی از کجا نشأت می‌گیرد؟ از بی‌ایمانی، منیت و نداشتن ظرفیت بخشش. وقتی انسان ناسپاس باشد، در برابر کسی که به او خدمت کرده و دستش را از گمراهی و جهالت گرفته و به سمت روشنایی هدایت کرده، می‌گوید: «کاری نکرده، وظیفه‌اش بوده.» همین تفکر باعث می‌شود آرام‌آرام از صراط مستقیم و از گردباد کنگره۶۰ خارج شود و به سمت نابودی کشیده شود.

کنگره۶۰ یکی از مهم‌ترین آموزش‌هایی که به ما می‌دهد، سپاسگزاری و شکرگزاری از همه انسان‌هایی است که به ما خدمت می‌کنند. منِ همسفر چگونه می‌توانم شکرگزار باشم؟ نسبت به کسانی که از خودشان، از زندگی و آسایششان گذشتند تا من به حال خوش برسم.

یک سفر اولی شاید فکر کند که چگونه می‌تواند خدمت کند؛ با همین سی‌دی نوشتن‌ها، منظم سر جلسات آمدن، گوش به فرمان راهنما بودن، جابه‌جا کردن صندلی‌ها و تمیز کردن زمین. همه این‌ها نشانه سپاسگزاری است. وقتی سفر اولی وارد سفر دوم می‌شود، اگر واقعاً می‌خواهد سپاسگزار باشد، باید در امتحان‌های کنگره۶۰ شرکت کند و نگران نمره نباشد. راهنما با دلسوزی سوال طرح می‌کند تا کمک کند و من اگر سپاسگزار باشم، در امتحانات شرکت می‌کنم و با گرفتن شال، چه سبز چه نارنجی، خدمت می‌کنم.

در مورد لژیون سردار هم شاید فکر کنیم که فقط خدمت می‌کنیم، اما در واقع این سپاسگزاری برای حال خوب خودمان است. پس باید قدر این فضا را بدانیم. اگر از در کنگره۶۰ وارد می‌شویم و روی صندلی‌ها می‌نشینیم، باید قدرش را بدانیم. خیلی‌ها هستند که نمی‌توانند به کنگره۶۰ بیایند، خیلی‌ها بیمارند یا حالشان خراب است و بعد از چند جلسه دیگر برنمی‌گردند.

چه می‌شود که ما ماندگار می‌شویم؟ لطف، رحمت و نعمت خداوند. پس باید شکرگزار باشیم؛ با انجام اعمال ارزشمند و دوری از ضدارزش‌ها. ان‌شاءالله به حق خداوند عزیز که ما را به این راه هدایت کرده است، از مسیر سبز کنگره۶۰ بهره‌مند شویم و به بهترین شکل از آموزش‌هایش استفاده کنیم.

همیشه سپاسگزار راهنمایان، ایجنت‌ها، مرزبانان، دیده‌بانان و همه کسانی باشیم که چه مادی و چه معنوی برای ما زحمت می‌کشند. ان‌شاءالله بازتاب این سپاسگزاری به زندگی خودمان بازگردد.

مرزبانان کشیک: همسفر اعظم و مسافر مجتبی
تایپیست: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول)
عکاس: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر لیلا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پور قم