عشق مخلوق به خالق

جلسه لژیون ویلیام وایت با استادی و نگهبانی راهنمای وایت آقا سعیدچنگانیان با دستور جلسه " در کنگره چگونه قدردانی کنیم؟ " یک‌شنبه 23 آذر 1404 ساعت 15:30 شروع بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان سعید هستم‌ یک مسافر ویلیام، سه نوع عشق داریم ۱) عشق مخلوق به مخلوق۲) عشق خالق به مخلوق۳) عشق مخلوق به خالق .در نوع اول که عشق مخلوق به مخلوق هست یک انسانی عاشق یک انسان دیگر می‌شود که معمولا اگر با تفکر و عقل سالم همراه باشد مقبول و پسندیده است معمولا پروسه‌ی است که در طول زمان اتفاق می‌افتد و اگر غیر از این باشد می‌شود شورمستان. عشق دوم که عشق مخلوق به خالق است که در کلیه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها جاری و ساریست معمولا نماد آن رحمت خاص و عام الهی است که رحمت عام آن برای تمامی موجودات اعم از نباتات و حیوانات و انسانها فارق از خوب یا بد بودنشان موجود است. دیگری رحمت خاص الهی است که برای بندگان خاص خداوند در دسترس است یعنی کسانی‌که به درک مقام مخلص رسیده باشند عشق سوم که موضوع بحث ما نیز هست عشق مخلوق به خالق هست که شخص به واسطه روشنایی که در وجودش به واسطه درک نعمات خداوند افروخته می‌شود در صدد قدردانی بر می‌آید از آنجایی‌که خداوندگار را صمد و بی نیاز می‌يابد و تمامی اجزای هستی را تبلور خداوند می‌بیند مسیر خدمتگزاری را انتخاب می‌کند خدمتگزاری که سپاسگزاری از خداوند را در لفافه دارد این‌گونه انسانها بی طمع مزد و پاداش اقدام به خدمت می‌کنند. آنچه از این خوان نعمت نصیبشان می‌شود بهروزی شادی و کامیابیست، اینان همان وارثان به حق خداوند برروی زمین هستند که کلامشان، راه رفتنشان، نگاهشان و خندیدنشان، بوی خدا می‌دهد و قرارگیری در کنارشان یعنی درک بهشت، در کنگره ۶۰ ما از این دست انسان‌ها کم نداریم. برماست به عنوان تکلیف انسانی که قدردان زحمات این عزیزان باشیم عزیزانی که وظیفه خودشان می‌دانند خدمت کردن به بندگان خداوند را و نجاتشان از ظلمات، سپاسگزاری در پایین‌ترین مرحله سپاسگزاری زبانیست، ومعمولا چون مایه‌ای ندارد ما اکثرا به همین مرحله بسنده می‌کنیم. در مرحله بعدی سپاسگزاری قلبی است، که معمولا هم به زبان می‌آوریم و هم مهر آن خدمتگزار را بادلمان به یدک می‌کشیم و مرحله سوم سپاسگزاری عملی است که سعی در جبران لطف آن مهربانی را در عمل و دنیای مادی داریم که این خود بالاترین مرحله ی تشکر و سپاسگزاریست