در کنگره باید نشان دهیم که دردمان را به درس تبدیل کردیم

جلسه هفتم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بروجن به استادی همسفر لادن، نگهبانی همسفر زینب و دبیری همسفر الهام با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه امروز در مورد قدر‌دانی است به نظر من در هر موردی که شناخت کامل داشته باشیم می‌توانیم قدردان روح و روان خود باشیم؛ باید به یاد بیاوریم اولین قدمی که برداشتیم و اولین باری که وارد این مسیر شدیم آن حال خوبی که امروز داریم، در ابتدا نداشتیم. در این مسیر هدیه‌های بسیاری به ما داده شد که باید قدرشان را بدانیم.

قدردانی تنها به زبان کافی نیست؛ باید در عمل نشان داده شود. وقتی حال خوش و روزهای خوب را تجربه می‌کنیم، باید بدانیم این حاصل دست‌هایی است که ما را به بالا کشیدند و کسانی جز راهنماهایمان، مهندس حسین دژاکام و تمام خدمتگزاران کنگره نیستند؛ بنابراین باید تشکر کنیم. 

راه‌های تشکر متعدد است؛ زبان که البته کافی نیست، احترام گذاشتن، به‌موقع آمدن، نظم و انضباط داشتن. فهمیدن این‌که این مسیر را کسانی پیش‌تر طی کرده‌اند، سختی‌ها را گذرانده‌اند، مشکلات را هموار کرده‌اند و سنگ‌ها را از جلوی راه برداشته‌اند تا ما امروز به این حال خوش برسیم.

در جلسات و لژیون‌ها به ما می‌گویند گوش دهید؛ باید بادل و جان گوش دهیم. می‌گویند سی‌دی بنویسید؛ باید بنویسیم. به‌موقع بیاییم و دستورات را اجرا کنیم؛ این‌ها قدردانی واقعی است. وقتی قدردانی در عمل بیاید زیباست؛ در رفتارمان مشخص می‌شود و در شادی و خوش‌ رفتاری‌مان دیده می‌شود. مثل دبیر ریاضی که وقتی شاگردش بالاترین نمره را می‌گیرد لذت می‌برد؛ راهنما هم وقتی می‌بیند رهجو دستورات را به‌خوبی اجرا می‌کند، خوشحال می‌شود.

قدردانی فقط زبان و کارهای ظاهری نیست؛ باید حال خوب خود را به چرخه سیستم برگردانیم؛ چراکه این سیستم از ابتدا زحمات بسیاری کشیده است. هفته گذشته در مورد بنیان صحبت شد و دیدیم چه سختی‌ها کشیده شد تا این جایگاه برای ما تشکیل شود و چه نمایندگی‌هایی ایجاد شد تا ما امروز راحت بنشینیم و لذت ببریم.

به‌جای شکایت از درد دست یا گردن یا کمبود وقت، باید دستورات را به‌خوبی انجام دهیم و به نیمه‌ پر لیوان توجه کنیم. باید به حال خوب و لذت‌هایی که می‌بریم، توجه کنیم، به راهنمای خود ارزش دهیم. راهنماها هم روزی تازه‌وارد بودند، چیزی نمی‌دانستند؛ اما با تلاش و کوشش خود نور مسیر ما شدند. وقتی ما هم نور مسیر دیگران شویم، یعنی قدردانی کرده‌ایم.

در کنگره باید نشان دهیم که دردمان را به درس تبدیل کرده‌ایم و بهترین سرمایه را به دست آورده‌ایم؛ آن سرمایه حال خوب و آرامش است. شکرگزاری به زبان نیست؛ بلکه در عمل، شخصیت و تغییر رفتارمان است. وقتی تغییر رفتار داشته باشیم و اطرافیان آن را ببینند این خود قدردانی است.

قدردانی حال خوب را هم به ما و هم به اطرافیانمان می‌دهد. من در روز پنجشنبه درس بزرگی گرفتم؛ قرار بود دخترم در قسمت سایت انگلیسی خدمت کند. وقتی برف آمد و هوا خراب شد، خواستم پیامک بدهم که به کنگره نیاید؛ اما چشمم به راهنمایم افتاد و خجالت کشیدم. دیدم ایشان باوجود شرایط سخت از راه دور آمده‌اند. مگر ایشان خانواده و دغدغه ندارند؟ پس من باید بیشتر قدر بدانم.

در ادامه جلسه مراسم تجلیل از راهنما همسفر زهره توسط ایجنت همسفر فروغ انجام گرفت. ضمن عرض خدا قوت به راهنما همسفر زهره در ادامه مسیر آرزوی موفقیت و سربلندی در سایر جایگاه‌های خدمتی برایشان از خداوند خواستاریم.

مرزبانان کشیک: همسفر طیبه و مسافر حسین
تایپیست: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
عکاس، ویرایش و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بروجن