گروه خانواده_شکرگزاری حالم را خوب می‌کند

همسفر آرزو:
در کنگره، قدردانی را این‌گونه می‌آموزم که پیش از هر چیز شاکر خداوند باشم؛ زیرا او راه روشن را به من نشان داد. شکرگزاری حال مرا نیکو می‌کند و سبب می‌شود زحمات عزیزانی را که در کنگره خدمت می‌کنند، ببینم و ارزش بگذارم. 

قدردانی یعنی سپاس از کسانی که با آموزش‌های درست و صحیح، مرا یاری کردند تا راه درست را انتخاب کنم و به حال خوش برسم؛ از بنیان کنگره ۶۰ جناب مهندس دژاکام و خانواده‌ی محترم ایشان، دیده‌بان‌ها، ایجنت‌ها و راهنمایان که همگی شایسته‌ی سپاسگزاری‌اند. 

من در زندگی‌ام دریافته‌ام که چیزهای ارزشمند بسیاری را در کنگره ۶۰ آموخته‌ام، و این به دلیل بستری است که برای آموزش و بهره‌گیری فراهم شده است. تا امروز نیز آموزش‌های صحیح و بی‌منت راهنمای عزیزم نجات‌بخش زندگی‌ام بوده است؛ همه‌ی این‌ها جای شکرگزاری دارد و باید به‌طور شایسته قدردانشان بود. 

قدردانی تنها در کلام نیست؛ باید در گفتار، پندار و کردار نمود پیدا کند. اگر من به موقع در جلسات حضور یابم، نظم و انضباط را رعایت کنم و احترام ایجنت، مرزبان و راهنمایان را حفظ نمایم، در حقیقت بخشی از قدردانی خود را به عمل آورده‌ام.

نویسنده: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم)

رابط: همسفر رومینا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوم)

عکتس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فرزانه (لژیون اول)

ویرایش و ارسال: همسفر لیلا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دزفول