درهای رحمت

به نام قدرت مطلق الله
نویسنده مقاله: راهنما مسافر عبدالله
موضوع مقاله: در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می‌کنیم؟
آموزش‌های کنگره ۶۰ در جهت این است که «صور آشکار» من با «صور پنهان» من یکی شود؛ یعنی هر آنچه در ظاهر هست، در باطن من نیز همان باشد. به بیان دیگر، کنگره از من می‌خواهد آموزش‌هایی را که در این فضا می‌آموزم، در بیرون از کنگره نیز اجرا کنم. من در کنگره ۶۰ فردی منظم، باانضباط و درستکار هستم، دروغ نمی‌گویم و اصول را رعایت می‌کنم؛ اما کنگره از من می‌خواهد این رفتارهای درست فقط محدود به این مکان نباشد و در زندگی بیرون نیز جاری شود تا صور آشکار و پنهان من یکی گردد.

هرچه این دو صور از یکدیگر فاصله داشته باشند، آرامش من کمتر خواهد بود؛ زیرا در این حالت دچار دوگانگی می‌شوم. نفاق یعنی انسان دوچهره باشد؛ در ظاهر یک‌گونه رفتار کند و در باطن گونه‌ای دیگر. جهان‌بینی کنگره ۶۰ به من می‌آموزد که این دوگانگی را از بین ببرم و آموزش‌ها را به‌صورت کاربردی در بیرون از کنگره به اجرا درآورم.

دستور جلسه این است که «در کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم»، اما آقای مهندس تأکید می‌کنند که مهم‌تر از آن، این است که «بیرون از کنگره چگونه قدردانی می‌کنیم». در کنگره همه بلد هستیم قدردانی کنیم، اما قدردانی واقعی فقط به زبان یا حس محدود نمی‌شود. قدردانی سه ضلع دارد: حسی، زبانی و عملی. اگر فقط به دو ضلع اول بسنده کنیم، کافی نیست؛ باید در عمل نیز آن را نشان دهیم. در کنگره ۶۰، عمل با «پاکت» معنا پیدا می‌کند. پاکت یک تمثیل است؛ یعنی من باید یاد بگیرم بیرون از اینجا نیز آموزش‌های کنگره را اجرا کنم. من آموخته‌ام وقتی سوار تاکسی می‌شوم، با اینکه راننده دستمزد خود را دریافت کرده است، باز هم از او تشکر کنم.

خداوند در قرآن می‌فرماید: «اِنَّ الانسانَ لِرَبِّهِ لَکَنود»
یعنی انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است. ناسپاسی نسبت به خداوند یعنی پنهان کردن خوبی‌ها و نعمت‌ها. این صفت بیشتر در انسان‌هایی دیده می‌شود که در حس‌های منفی گرفتار هستند.انسان‌هایی که در صراط مستقیم قرار دارند، سپاسگزار خداوند هستند و هیچ‌گاه ناسپاسی نمی‌کنند؛ بلکه همواره شکرگزار و قدردان‌اند. شعر معروفی می‌گوید؛

شکر نعمت، نعمتت افزون کند ، کفر نعمت، از کفت بیرون کند

با شکرگزاری و قدردانی نسبت به خداوند، شرایطی فراهم می‌کنیم تا نعمت‌های او به سمت ما جاری شود. وقتی از مرزبان قدردانی می‌کنیم ـ چه به‌صورت حسی، زبانی یا عملی ـ در واقع کاری می‌کنیم که او با انگیزه و توان بیشتری خدمت کند. در جشن همسفر نیز به هر سه شکل قدردانی می‌کنیم؛ زیرا می‌خواهیم نشان دهیم که حضور همسفر در کنار ما چقدر ارزشمند است. وقتی این کار را انجام می‌دهم، همسفر من متوجه می‌شود که من انسانی قدردان هستم و همین موضوع باعث می‌شود او با دلگرمی بیشتری در این مسیر مرا یاری کند.

در ادامه شعر، آنجا که می‌گوید «کفر نعمت از کفت بیرون کند»، به این معناست که اگر نعمت‌هایی را که در اختیار تو قرار داده شده نادیده بگیری و بابت آن‌ها قدردانی نکنی، آن نعمت‌ها به‌تدریج از تو گرفته خواهند شد. ان‌شاءالله همه ما یاد بگیریم آموزش‌های کنگره ۶۰ را نه‌تنها در این فضا، بلکه در بیرون از کنگره نیز به‌صورت عملی و کاربردی اجرا کنیم.

تایپ و تنظیم: همسفر امیرحسین لژیون دوم

با تشکر سایت نمایندگی بوئین زهرا