عشق و محبت

جلسه چهارم از دوره چهاردهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی چرمهین ویژه مسافران با استادی مسافر حمیدرضا، نگهبانی مسافر اصغر و دبیری مسافر سلیمان با دستور " در کنگره 60 چگونه قدردانی کنیم؟ " یک‌شنبه 23 آذر 1404 ساعت 17 آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان حمیدرضا هستم یک مسافر، دستور جلسه امروز در کنگره ۶۰ موضوع «چگونه قدردانی کنیم» است.
وقتی به زمان قبل از مصرف خود برمی‌گردم، می‌بینم که جسم سالمی داشتم و هنوز وارد تاریکی نشده بودم؛ اما قدردانی را نیاموخته بودم. همین ناسپاسی باعث شد در اعماق تاریکی فرو بروم. لطف خداوند شامل حال من شد و با آمدن به کنگره از تاریکی بیرون آمدم و حال خوش نصیبم گردید.
اکنون که در کنگره نشسته‌ام و روشنایی‌ها را تجربه می‌کنم، آیا باید دوباره ناسپاسی کنم؟ اگر چنین کنم، بار دیگر به تاریکی بازخواهم گشت.
شکرگزاری یعنی همین که نفس می‌کشم، سالم هستم، ورزش می‌کنم، در کنار خانواده‌ام هستم و از امکاناتی که دوست دارم بهره می‌برم؛ یعنی قدردان باشم. این روزها وقتی از خانه بیرون می‌روم و می‌بینم که می‌توانم نفس بکشم، از خداوند سپاسگزاری می‌کنم.
خداوندا! از اینکه یک روز دیگر زنده هستم و فرصت نفس‌کشیدن و استفاده از نعمات هستی را دارم، از تو سپاسگزارم.
کسانی که در سفر اول قرار دارند، اگر به فرمان راهنما گوش ندهند و حرف مرزبان را نادیده بگیرند، مرتکب ناسپاسی می‌شوند و این موجب بازگشت آنان به تاریکی خواهد شد. در سفر دوم نیز همین روند ادامه دارد؛ اگر ناسپاسی کنیم، نتیجه‌اش سقوط است.
پس باید قدردان این نعمتی باشیم که خداوند به ما داده است.
من حمید، اگر امروز در این مکان مقدس حضور دارم، به خاطر لطف خداوند و سپاسگزاری از اوست. چیزی که در مدت حضورم در کنگره یاد گرفته‌ام، این است که فرصت و زمان بسیار کوتاه است؛ اگر به این مکان نمی‌آمدم، سالیان سال در تاریکی باقی می‌ماندم و هیچ یک از این آموزش‌ها را فرا نمی‌گرفتم.
بنابراین نباید این حال خوش و سلامتی را با لذت‌ها و هوس‌های زودگذر خراب کنم.
در بیرون از کنگره بسیاری از افراد درگیرند؛ چه با مواد مخدر، چه با مشکلات مالی و مسائل دیگر. دلیل همه این گرفتاری‌ها، ناسپاسی انسان‌هاست.
بهشتی که خداوند به ما عطا کرده، همین کنگره است؛ جایی که با گوشت و پوست و استخوان آن را لمس می‌کنیم و عشق بلاعوض دریافت می‌کنیم.
در بیرون از کنگره اگر کسی به تو سلام کند، مطمئن باش که فردا نقشه‌ای برای تو دارد؛ اگر منفعتی در میان نباشد، آن سلام هم نخواهد بود. اما در کنگره، همه چیز از روی عشق و محبت و بدون چشم‌داشت است.
برداشت من در این سال‌ها از کنگره این است که بهشت خداوند همین‌جاست. انسان اشرف مخلوقات است؛ موجودی که با دو پا می‌تواند همزمان بخورد، بنویسد و گوش دهد. آیا غیر از انسان، آفریده‌ای از خداوند را می‌شناسید که بتواند همه این کارها را در یک زمان انجام دهد؟
پس برای قدردانی از خداوند باید در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم. شکرگزاری از چیزهای کوچک آغاز می‌شود؛
مثلاً سر وقت در کنگره حاضر شدن، یا سر وقت مصرف کردن دارو یعنی شکرگزاری.
در کنگره، همه چیز برای ما فراهم شده است: هم از نظر مالی، هم از نظر عشق و محبت؛ تنها کافی است که با حضور و دل سپاسگزار، آن را دریافت کنیم.

تایپ : مسافر اسماعیل لژیون پنجم

ارسال : مسافر عسگر