ازآنجاییکه مصرف قرص و داروهای روانگردان اثرات بسیار مخربی روی سیستم اعصاب مرکزی، سیستم ایکس و سایر قسمتهای جسم میگذارد، لذا قطع ناگهانی یا کاهش آنها بیش از مقدار ۲۰٪ در هر پله، میتواند خطرناک باشد. در بسیاری از مراکزی که مصرفکنندگان مواد مخدر یا معتادان را بهصورت شبانهروزی نگهداری میکنند، دیده شده که مصرفکنندگان با قطع ناگهانی یا عدم دسترسی به قرص، دچار اغتشاش شعور در حد بالا شده یا دست به خودکشی زدهاند.
مصرف قرص و داروهای روانگردان باعث ایجاد توهماتی میشود که ممکن است بر اثر آن شخص صدا یا تصاویر عجیبوغریب ببیند؛ البته برای او کاملاً واقعی است؛ درنتیجه درک صحیحی از مکان، زمان و اطرافیان ندارد و لازم است راهنمایان در برخورد با این افراد این نکته را مدنظر داشته باشند، البته این عوارض برای کسانی که در مقدار زیاد و به مدت طولانی قرص مصرف کردهاند، بهوجود میآید و افرادی که مقدار و مدت کم مصرف میکنند، معمولاً دچار این حالات نمیشوند.
امروزه مصرفکنندگان مواد مخدر که برای درمان خود به اکثر کلینیکها یا مراکز بیمارستانی مراجعه میکنند، اولین واژهای که برای درمان اعتیاد خود میشنوند، واژه «سمزدایی» است. در حال حاضر علم پزشکی درمان بیماری اعتیاد در سراسر دنیا، معتقدند بیماری اعتیاد مسمومیت مزمن ناشی از مصرف مواد مخدر است و برای درمان آن ابتدا بایستی بیمار سمزدایی شده تا اثرات مواد مخدر یا سم از جسم بیمار خارج و پاکسازی شود؛ سپس مراحل بعدی درمان یا درمان نگهدارنده، طی شود. این نظریه از سوی کنگره۶۰ کاملاً مردود است. کنگره۶۰ معتقد است، بیماری اعتیاد مسمومیت مزمن نیست؛ بلکه جایگزینی مزمن است.
عمل سمزدایی داروهای مخصوص خود را دارد که در اصطلاح پزشکی به آنها آنتاگونیست گفته میشود و مهمترین آنها نالوکسان و نالترکسون است. آنتاگونیست؛ یعنی موادی که گیرندههای اپیوییدی را اشغال میکنند؛ اما آنرا فعال نمیکنند، به عبارتی آنها را بلوکه میکنند. آنتاگونیستها از تغییراتی که در ساختمان مولکولی داروهای آگونیست ایجاد میشود، ساخته میشوند. آگونیست به موادی گفته میشود که گیرندههای افیونی را اشغال و فعال میکنند.
برای مثال متادون یک داروی آگونیست است؛ زیرا از ترکیبات تریاک ساخته شده و موافق مواد افیونی است. نالورفین که یک داروی آنتاگونیست است از تغییراتی که بر روی مرفین انجام میشود، ساخته میشود. نالترکسون نیز از تغییر بر روی داروی به نام اکسیمرفن به دست میآید. نالترکسون برای اولین بار در سال ۱۹۶۳ ساخته شد. داروهای آنتاگونیست مستقیماً روی مواد مخدر و اثرات آنها تأثیری ندارند؛ بلکه از طريق اتصال به گیرندههای عصبی و از جذب یا اتصال مواد افیونی یا نظیر آن به گیرندههای عصبی نظیر (مو) جلوگیری میکنند. در این حالت، هر مقدار مواد مخدر وارد بدن شود، هیچگونه تأثیری روی فرد نخواهد داشت یا خیلی ساده بگوییم، هرقدر شخص مواد مصرف کند، نشئه نمیشود.
این گفته که نالترکسون باعث ایجاد تنفر نسبت به مواد مخدر میشود، حقیقت ندارد. نالترکسون هرگز چنین کاری نمیکند. تنها تأثیر آن این است که شخص مصرفکننده اطمینان دارد که هرقدر مواد مصرف کند، نشئه نمیشود. از سوی دیگر، همزمانی مصرف نالترکسون و مواد مخدر، میتواند خطرناک و منجر به مرگ شود.
اطمینان از نشئه نشدن و همچنین ترس از مصرف مواد همزمان با نالترکسون، باعث میشود موقتاً کمی از میل به مصرف مواد در شخص کاهش یابد و این کاهش میل، از اثرات فارماکولوژیک نالترکسون نیست. این مسئله بهعنوان یک عامل مهم، در درمان اعتیاد و عدم مصرف مواد مخدر مطرح نیست؛ زیرا هر زمان که مصرف نالترکسون قطع شود، دوباره میل به مصرف وجود خواهد داشت،؛ حتی بهمراتب بیشتر از قبل.
زمانی که اثر نالترکسون در بدن وجود دارد، اگر شخص مواد مصرف کند، به دلیل عدم جذب مخدر توسط گیرندهها، سطح مرفین در خون بالا رفته میتواند منجر به وضعیت خطرناک شود. کنگره۶۰ معتقد است درمان اعتیاد زمانی انجام میشود که ساختارهای تخریبشده جسم بهوسیله اعتیاد (سیستم ایکس) راهاندازی کامل شده و به همراه آن روان و دیدگاههای شخص یا جهانبینی او نیز به تعادل برسند. زمانی که شخص به درمان رسید، نسبت به مواد مخدر هیچگونه عشق و یا نفرتی ندارد؛ زیرا نفرت داشتن نسبت به مواد مخدر، نشاندهنده یک عشق سرکوب شده است.
نالترکسون همانگونه که از اتصال مواد افیونی و مواد مشابه آن به گیرندهها جلوگیری میکند از جذب مخدرهای طبیعی تولیدشده در بدن نیز جلوگیری میکند و در زمان مصرف نالترکسون، شخص دائماً در حال خماری مزمن است. تفاوت نالوکسان با نالترکسون این است که نالوکسان به شکل آمپول و تزریقی استفاده میشود و طول عمر آن در بدن کوتاه است؛ اما نالترکسون کپسول خوراکی است و ماندگاری آن در بدن طولانی بوده و اثرات آن تا ۷۲ ساعت پس از آخرین مصرف وجود دارد.
نالترکسون، اخیراً برای اعتیاد به الکل یا الکلیسم نیز استفاده میشود و از طریق مسدود کردن گیرندهها، باعث میشود مصرف الکل نیز اثری بر روی جسم نداشته باشد. از کاربردهای مفید نالوکسان یا نالترکسون میتوان به استفاده از آنها در زمان مصرف بیشازحد مواد مخدر (بهاصطلاح اوردوز) که میتواند منجر به مرگ شود، اشاره کرد. در این حالت برای کاهش و یا از بین بردن اثر مواد مخدر، نالوکسان و یا نالترکسون میتواند بسیار مفید و نجاتبخش باشد. با توجه به مطالب بیانشده، اگر شخصی که نالترکسون مصرف میکند، بخواهد با استفاده از متد DST و داروی OT اعتیاد خود را درمان کند؛ باید مدت سه روز از آخرین مصرف نالترکسون گذشته باشد.
منبع:
جزوه راهنما و راهنمایی در کنگره۶۰
نویسنده: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون نوزدهم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون نوزدهم)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر بهجت (لژیون ششم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
154