شکرگزاری یعنی ارزش چیزهایی که داری را بدانی

واژه قدردانی از دو کلمه قدر به معنی اندازه و دانی به معنی دانستن تشکیل‌شده است. با دانستن اندازه‌ها رسیدن به تعادل نیز امکان‌پذیر خواهد بود.

قدردانی یکی از صفات انسانی است و انسان‌های قدردان کوچک‌ترین نعمت‌ها را دیده و هیچ‌گاه ناامید نمی‌شوند؛ حالشان همیشه خوب است و بودن در کنار آن‌ها به انسان حس امیدواری و نشاط می‌دهد. وجود این صفت در انسان مانند سایر صفات انسانی به میزان جهان‌بینی بستگی دارد؛ به عبارتی شکرگزار بودن یک نگاه خاص لازم دارد.

در نمازهای یومیه و نیز ابتدا کلام‌الله شریف می‌خوانیم به نام خداوند بخشنده مهربان که سپاسگزاری از خداوند را می‌آموزیم؛ بنابراین قدردانی که در کتاب آسمانی ذکرشده را نیز باید در زندگی‌مان رعایت کنیم.

انسان‌ها بعضی‌اوقات درگیر نسيان شده و شکرگزاری را فراموش می‌کنند؛ درصورتی‌که با شکرگزاری و قدردانی، درون خودمان هورمون‌های شادی و نشاط تولیدشده و خمر درونی‌مان فعال می‌شود که می‌توان آن را به دیگران نیز منتقل کرد.

در جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰، قدردانی یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های آموزش جهان‌بینی است و نقش بسزایی در فرآیند درمان و تغییر نگرش اعضا ایفا می‌کند؛ همچنین قدردانی از خداوند و هستی، به‌عنوان یک اصل اساسی مورد تأکید قرار می‌گیرد تا با دیدگاهی مثبت‌ به زندگی از داشته‌های خود لذت ببریم. قدردانی اعضا از یکدیگر نیز، حس همکاری و همدلی را در گروه تقویت کرده که این امر حمایت یکدیگر در مسیر آموزشی و درمان را به‌دنبال دارد.

یکی دیگر از جنبه‌های شکرگزاری که اولین قدم در این زمینه نیز محسوب می‌شود، قدردانی از خودمان است؛ به‌بیان‌دیگر با آموزش‌های جهان‌بینی کنگره۶۰، متوجه می‌شویم که بایستی به خود و تلاش‌هایمان احترام بگذاریم؛ زیرا این امر باعث افزایش اعتمادبه‌نفس و لذت بردن از مسیر درمان می‌شود. رعایت قوانین، حرمت‌ها و نظم، فرمان‌بردار بودن و اجرایی کردن آموزش‌ها در سفر اول و خدمت کردن در سفر دوم درواقع قدردانی از خودمان است؛ زیرا انجام این امور باعث حرکت ما به سمت درمان و حال خوب و به‌نوعی دوست داشتن خود ما است. همین دوست داشتن و قدردانی کردن از خود، زمینه دوست داشتن و دیدن دیگران و نیز قدردانی کردن از آن‌ها می‌شود.

ازنظر بنیانِ کنگره۶۰ «شکرگزاری یعنی بازپرداخت بدهی بابت خدمات و نعمت‌هایی که به من داده‌شده است.» ایشان می‌فرمایند: «شکرگزاری یعنی ارزش چیزهایی که داری بدانی؛ ارزش داشتن خانواده، فرزند سالم و حتی ارزش تکه نانی که برای خوردن به‌ دستم می‌رسد بدانم و ببینم که چه‌ کسانی زحمت کشیدند تا همین یک‌تکه نان در دسترس من قرار گیرد. شکرگزاری نیروها را تقویت می‌کند و انسان‌ها را در جایگاه خودشان قرار می‌دهد. در پیشگاه خداوند انسان‌ها همواره در یکی از این سه گروه قرار دارند: عده‌ای که ناامید و ناسپاس بوده و دائم از زمین و آسمان طلبکار هستند. این گروه مردود شده و به انواع و اقسام بیماری‌ها دچار می‌شوند. گروهی دیگر هستند که باوجود مشکلات بسیار، صبر می‌کنند که این دسته از افراد در امتحانات قبول می‌شوند؛ اما گروه سوم انسان‌های شکرگزار هستند که همه شاگرداول می‌شوند.

هرکس برای ما کاری انجام می‌دهد باید شکرگزاری کنیم. من باید از رب خود تشکر کنم و اولین مربی‌های ما پدر و مادرمان هستند؛ همچنین تمام معلمان ما رب ما هستند. باید در نظر بگیریم که احترام همه را حفظ کنیم و هرکس به ما یک پیاله چایی می‌دهد از او قدردانی کنیم.»

در کنگره تمام اعضا شکرگزاری را می‌آموزند. جشن‌هایی مانند جشن گلریزان باعث احداث دانشگاه بزرگ خوارزمی شده است. اگر این جشن‌ها برگزار نمی‌شد، ما هیچ زمان نمی‌توانستیم به چنین جایگاهی دست پیدا کنیم. این جشن‌ها بیانگر این است که چگونه باید از کسانی که به ما کمک کردند، سپاسگزاری کنیم! اگر قدر آنچه به ما داده‌شده را بدانیم، به‌طورقطع سپاسگزاری خود را به بهترین شکل انجام خواهیم داد.

با توجه به مطالب گفته‌شده نتیجه می‌گیریم که قدردانی در کنگره۶۰ با انجام خدمت صادقانه و باید در هر سه قسمت خدمت علمی، خدمت جانی و خدمت مالی باشد و با شکل‌گیری این مثلث می‌توان گفت قدردان سیستمی هستیم که آرامش، آسایش و صلح را برای ما به ارمغان می‌آورد. من در این مکان آموختم تشکر کردن، زبانی، قلبی و عملی است. ازاین‌جهت همواره قدردانی باید در کلام، در قلب و در اعمال من جاری شود. به شکرانه درمان مسافر و آرامشی که در زندگی دارم، سعی کردم با انجام خدمت مالی و علمی، از نعمت‌هایی که به من داده‌شده قدردانی کنم. امیدوار هستم در همه حال به این حلقه متصل بمانم و قدردان آن باشم.

منابع: سی‌دی «چگونه شکرگزاری کنیم»
نویسنده و ویرایش: راهنما همسفر آسیه (لژیون یازدهم)
عکاس: راهنما تازه‌واردین همسفر فاطمه
ارسال: همسفر زکیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)