قدردانی باید به قلب زبان و عمل باشد

کلمه قدردانی به معنای ابراز احترام، تشکر و ارادت به کسی است که برای ما یا دیگران کاری انجام داده یا لطفی کرده است، این واژه نشان‌دهنده توجه به زحمات، فداکاری‌ها و کارهایی است که دیگران برای ما انجام می‌دهند. قدردانی را می‌توان در قالب‌های مختلفی مثل کلمات‌، رفتارها و هدیه‌ها ابراز کرد؛ به‌طورکلی قدردانی نشان‌دهنده تشخیص و ارزش‌گذاری به عمل یک فرد دیگر است‌؛ برای مثال وقتی کسی به ما کمک می‌کند یا کاری برای ما انجام می‌دهد، ابراز قدردانی می‌تواند به شکل یک تشکر ساده یا حتی یک نامه باشد، قدردانی ازنظر اجتماعی هم اهمیت دارد؛ زیرا روابط انسانی را تقویت می‌کند و باعث می‌شود که افراد احساس ارزشمندی کنند از طرف دیگر احساس قدردانی در خود فرد نیز می‌تواند حس رضایت و خوشبختی را ایجاد کند.

شاعر می‌گوید: «شکر نعمت، نعمتت افزون کند، کفر نعمت از کفت بیرون کند.» این شعر این پیام را به ما می‌خواهد؛ بدهد که باید در تمام سطوح زندگی خود شکرگزار باشیم و همیشه پیرو گفتار‌ نیک، کردار نیک و پندار نیک باشیم و همه‌چیزهایی که یاد گرفتیم را در زندگی خودمان اجرا کنیم تا به بهتر زندگی کردن خودمان کمک کنیم، ما باید همیشه قدردان کنگره باشیم و زمان تاریکی وزندگی قبل از ورود به کنگره را بازندگی امروز خودمان بسنجیم تا تفاوت‌ها را متوجه شویم و شکرگزاری کنیم که این نعمت از ما گرفته نشود. باید قدردان آقای مهندس باشیم که با گذشتن از خودشان زندگی را به همه ما هدیه دادند، شاکر خداوند باشیم؛ برای وجود آقای مهندس و تمام زحماتی که برای ما می‌کشند و همچنین آموزش‌هایی که در محیط امن کنگره  به‌راحتی آموزش می‌گیریم.

این دستور جلسه می‌خواهد به ما این پیام را بدهد که برای تمام نعمت‌هایی که در این بعد از حیات در اختیارداریم، شکرگزار خداوند باشیم و قدر چیزهایی که در زندگی داریم را بدانیم و به آن‌ها اهمیت بدهیم؛ چراکه اگر قدردان نباشیم، آن نعمت از ما گرفته می‌شود، ما انسان‌ها تا وقتی نعمتی راداریم، قدر آن را نمی‌دانیم؛ اما وقتی آن را از دست می‌دهیم تازه می‌فهمیم، چه چیزی را ازدست‌داده‌ایم. از خداوند و تمام هستی سپاسگزاری کنیم؛ برای تمام نعمت‌هایی که اجازه استفاده از آن‌ها را به ما داده‌اند و بزرگ‌ترین نعمت‌ زندگی ما آشنایی با کنگره و مرد بزرگی به نام مهندس حسین دژاکام است. قدردانی کردن حس خوشبختی و احساس رضایت را به دنبال دارد؛ زیرا وقتی ما از کسی سپاس‌گزاری می‌کنیم درواقع به کار او احترام می‌گذاریم و این عمل حال هر دو طرف را خوب می‌کند و شخص مقابل هم درصدد جبران آن برمی‌آید و اینکه دائماً ادامه پیدا می‌کند و به یک ارزش تبدیل می‌شود.

ما در کنگره یاد گرفتیم که قدردانی باید به قلب، زبان و عمل باشد؛ باید از کسانی که برای آموزش ما راه را هموار می‌کنند، قدردانی کنیم؛ می‌توانیم، این کار را با مشارکت کردن در جلسات کارگاه انجام دهیم و یا در جشن‌ها با دادن پاکت و یا حتی نوشتن یک دلنوشته به‌صورت عملی انجام دهیم که به آن‌ها بگوییم، زحمات شمارا می‌بینیم و سپاسگزار شما هستیم تا قلبی، زبانی و عملی قدردانی کرده باشیم. کنگره۶۰ در تمام سطوح به ما آموزش می‌دهد؛ مثلاً بخشیدن که از همان قانون یازدهم شروع می‌شود و به مراحل بالاتر مثل لژیون سردار، دنور، پهلوان و یا نشانی در بی‌نشانی ختم می‌شود، ما می‌توانیم با احترام گذاشتن به حرمت‌های کنگره و جایگاه‌ها از آن‌ها قدردانی کنیم. وقتی‌که نظم و انضباط را سرلوحه کار خودمان قرار می‌دهیم و در کنگره رعایت می‌کنیم؛ یعنی قدردانی کردن از کنگره و وقتی به راهنما، ایجنت و مرزبان احترام می‌گذاریم، این هم یک نوع قدردانی است.

راه‌های قدردانی بسیار متنوع هستند و بسته به موقعیت فرد متقابل و نوع رابطه می‌تواند، متفاوت باشد. در ادامه مؤثرترین روش‌های قدردانی را در چند دسته ساده و کاربردی برای شما ارائه می‌دهم:
قدردانی کلامی: مثل گفتن جملات ساده و صمیمانه
قدردانی نوشتاری: پیام یا نامه کوتاه، نوشتن یک یادداشت یا دست‌نویس یا ارسال کارت تشکر برای مناسبت‌ها
قدرانی رفتاری: انجام کارهای کوچک در مقابل زحمات دیگران، کمک کردن بدون درخواست، جبران لطف با عملی متناسب
هدیه دادن: با هدیه‌های کوچک و نمادین مثل گل، کتاب، شکلات
قدردانی عمومی: تشکر کردن در جمع، احترام و برخورد مثبت، نشان دادن احترام در رفتار، لحن برخورد، حفظ ادب و مهربانی حتی در اختلاف‌نظرها
قدردانی با عمل درازمدت: پایبندی به قول‌ها، حمایت مداوم و وفاداری و اعتمادسازی.

نویسنده: راهنما همسفر زهرا
رابط خبری: همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر ستاره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ویراستار: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر اکرم نگهبان سایت

همسفران نمایندگی اردستان