فهمیدن و دانستن نصیب هرکسی نمی‌شود

دهمین جلسه از دوره شانزدهم کارگاه‌های آموزش خصوصی همسفران آقا، نمایندگی شادآباد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر حسن، نگهبانی همسفر سجاد و دبیری همسفر قربانعلی، با دستور جلسه «هفته بنیان» پنجشنبه 20 آذرماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

در آغاز خداوند را شاکرم که با بارندگی دیروز حال و هوایمان عوض شد و امروز این فرصت را پیدا کردم که در خدمت دوستان باشم. همچنین از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که این جایگاه را به بنده سپردند.
موضوع جلسه امروز «بنیان کنگره ۶۰» است. آقای مهندس همیشه تأکید کرده‌اند که ایشان بنیان‌گذار نیستند بلکه «بنیان» کنگره‌اند؛ یعنی ریشه و خالق یک ساختار عظیم و دانشمند. ایشان روش DST را پایه گذاشتند؛ ابتدا برای درمان اعتیاد، سپس درمان سیگار و در ادامه درمان چاقی یا همان لژیون جونز.
ورود من به کنگره به اوایل سال ۱۳۹۳ بازمی‌گردد. آن زمان جلسات سه روز در هفته برگزار می‌شد و هر دو هفته یک‌بار آقای مهندس در شعبه حضور پیدا می‌کردند و استاد جلسه بودند. آموزش، تذکر، رسیدگی و حتی رهایی‌ها را خود ایشان انجام می‌دادند. در آن دوران بزرگانی مانند آقای خان، آقای خدامی و آقای سهیلی نیز همراه ایشان بودند.
در آن سال‌ها همسفران آقا در لژیون مسافران می‌نشستند تا اینکه به‌مرور گروه همسفران آقا شکل گرفت. آقای رضا قلی پور از نخستین پایه‌گذاران این گروه و اولین ایجنت آن در شعبه شادآباد بود. باوجود تمام این عزیزان، باید اذعان کرد که آقای مهندس در همه جایگاه‌ها نخستین نفر بوده‌اند؛ اولین مسافر، اولین همسفر، اولین مرزبان و اولین راهنما.
اگر امروز کنگره به این نقطه رسیده، نتیجه مدیریت و نگاه عمیق بنیان است. مهم‌ترین اصل، نظم و انضباط بود. آقای مهندس پارها گفته‌اند که طی نزدیک به سه دهه، حتی یک روز هم بدون استحمام نبوده‌اند؛ حتی در دوره‌هایی که بازداشت‌شده‌اند. این مثال نماد نظم ایشان است.
اصل مهم دیگر صبر و استقامت خانواده آقای مهندس و همراهان کنگره بود. ایستادگی آنان در دشوارترین سال‌ها باعث شد امروز ما در این فضای آرام و شکوفا قرار بگیریم. همچنین مهندس همیشه یاد داده‌اند که باید از خودمان انتظار داشته باشیم و کمک را از خود آغاز کنیم. ایشان هیچ‌گاه کمک مالی غیر از خودمان از جایی دریافت نکردند و تأکید داشتند که «کسی که به نان گدایی عادت کند، دیگر شخم نمی‌زند.» بسیاری از دوستان و همسر‌شان، در تاریک‌ترین روزها همراه کنگره بودند. در این مسیر تلاش‌های دکتر امین نیز نقش مهمی داشته است.
اما وظیفه ما چیست؟ دیگران کاشتند و ما ثمرش را خوردیم؛ اکنون نوبت ماست که بکاریم تا آیندگان بهره‌مند شوند. باید ثابت‌قدم بمانیم تا کنگره همچنان گسترش یابد. هیچ تضمینی نیست که فرزندان یا نوه‌های ما گرفتار اعتیاد نشوند؛ بنابراین ادامه این مسیر برای حفظ جامعه و خانواده‌های خود ما ضروری است.
همیشه وقتی همسفران را می‌بینم، به حالشان غبطه می‌خورم. ما مسافران برای نجات خود آمدیم؛ اما همسفران برای عشق و خانواده‌شان قدم گذاشتند و این بسیار ارزشمند است. همان‌طور که مهندس در سی‌دی «معبد» می‌گوید: «فهمیدن و دانستن نصیب هرکسی نمی‌شود.» این نعمت نصیب ما شده و باید قدردان آن باشیم. در پایان از توجه شما سپاسگزارم.

تایپ و ویراستاری: همسفر احسان

سایت همسفران آقا نمایندگی شادآباد