تغییر صفت، یک‌باره اتفاق نمی‌افتد

چهارمین جلسه از دوره بیست‌و‌چهارم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران آقا، نمایندگی پرستار، به استادی راهنمای محترم همسفر علی‌اکبر، نگهبانی موقت همسفر مرتضی و دبیری موقت همسفر محمدامین، با دستور جلسه «وادی دهم: صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است» پنج‌شنبه سیزدهم آبان‌ماه  ۱۴۰۴، ساعت ۱۴ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان، علی‌اکبر هستم، همسفر.
خدا را شاکرم که امروز این فرصت را به من داد تا در خدمت شما باشم و خدمتی کرده باشم.
دستور جلسه، «وادی دهم» و تأثیر آن بر من؛ عنوان وادی این مفهوم را مطرح می‌کند که «صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است». وقتی صحبت از «صفت» می‌شود، به یک صفت خاص اشاره نمی‌کند؛ هر صفت و ویژگی‌ای می‌تواند باشد. می‌گوید: صفت گذشته در انسان صادق نیست. ویژگی‌ای که دیروز داشتم، امروز در من صدق نمی‌کند و ویژگی‌ای که امروز دارم، فردا در من تغییر خواهد کرد. چرا؟ چون جاری است. هم انسان جاری است و هم جهان هستی.
در واقع این وادی، همان‌طور که همه می‌دانید، هم به من هشدار می‌دهد و هم امید می‌بخشد. هشدار می‌دهد که اگر در وضعیت خوبی قرار دارم و صفت مثبت و ویژگی خوبی دارم، این برای من دائمی نیست و برعکس آن، اگر ویژگی بدی دارم، مشکلی دارم یا مسئله‌ای دارم، این نیز همیشگی نیست. این صفت می‌تواند هر چیزی باشد؛ می‌تواند بیماری باشد. امروز بیمارم، فردا می‌توانم درمان‌یافته باشم. امروز مصرف‌کننده‌ام، در سفر اول هستم فردا می‌توانم در سفر دوم باشم. امروز فقیرم، فردا می‌توانم ثروتمند باشم. منظورم از «فردا»، زمان آینده است، نه صرفاً روز بعد. یا هر صفت و ویژگی دیگری.
ولی نکته‌ای که به نظر من می‌رسد این است: چه زمانی این اتفاق می‌افتد؟ شرط اصلی برای اجرای چنین قانونی در جهان هستی چیست؟ من فکر می‌کنم یکی از مهم‌ترین شرط‌ها، وجود «اضداد» است. یعنی هر چیزی باید ضد خود را داشته باشد. تا زمانی که اضداد نباشند، این وادی در زندگی اجرا نمی‌شود. تا زمانی که شب و روز، مثبت و منفی، چاقی و لاغری، خوبی و بدی، راستی و دروغ نباشند، این «صفت گذشته» چه تفاوتی برای من دارد که امروز چه صفتی دارم و فردا چه صفتی خواهم داشت؟ اگر اضداد نباشند، هیچ معنایی ندارد. پس در پرتو اضداد است که این وادی معنا و مفهوم خود را پیدا می‌کند.
اما مسئله دیگری که وجود دارد و آقای مهندس نیز در صحبت‌هایشان به آن اشاره کرده‌اند این است که تغییر صفت، یک‌باره اتفاق نمی‌افتد. نمی‌توان گفت: «من از فلانی بدم می‌آید، از فردا می‌خواهم دوستش داشته باشم» یا «امروز بسیار بی‌نظمم، از فردا منظم می‌شوم و همه چیز خوب خواهد شد» یا «امروز بی‌ادبم، فردا کاملاً فردی مؤدب و با شخصیت می‌شوم». خیر، این‌گونه نیست.

این وادی به من می‌گوید که اگر می‌خواهم صفتم را تغییر دهم، یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باید در نظر بگیرم، پارامتر «زمان» است. هر چیزی به زمان خاص خود نیاز دارد. گندم برای رشد به ۹ ماه زمان نیاز دارد. یک درخت گردو به ۱۰ سال زمان نیاز دارد. و من، علی‌اکبر، اگر بخواهم خودم را اصلاح کنم و انسان صالحی شوم، شاید عمر این چرخۀ حیاتم حتی برای این تغییر کافی نباشد.
در پایان، به پیامی که در ابتدای وادی آمده اشاره می‌کنم. در این پیام جمله‌ای بسیار زیبا وجود دارد که می‌گوید: «آنان که مجذوب رحمت الهی می‌شوند، به ارتقا می‌رسند و آنان که به سُرچرانی مشغولند، نصیبی ندارند.» یعنی این وادی یک دوراهی را سر راهم قرار می‌دهد و می‌گوید: اگر مجذوب رحمت الهی شوی و در مسیر صراط مستقیم حرکت کنی، رشد می‌کنی و ارتقا می‌یابی؛ اما اگر نه، و به سُرچرانی مشغول باشی یعنی همان مسیر غلط گذشته را تکرار کنی نصیبی نخواهی داشت و به نتیجه‌ای نمی‌رسی. آن صفت گذشته هرگز اصلاح نخواهد شد.
و من، علی‌اکبر، به نوبۀ خودم می‌دانم که دقیقاً ایراد کارم کجاست. می‌دانم مشکلم کجاست و دردم کجاست. همه می‌دانند و من نیز می‌دانم. فقط کافی است بتوانم به درون خود توجه کنم و به درون خود نگاه کنم.
از اینکه به صحبت‌هایم گوش دادید، صمیمانه سپاسگزارم.

تایپ، ویراستاری و بارگذاری: خدمت‌گزاران سایت همسفران آقا، شعبه پرستار