گفت و گو

انگشت اشاره‌ای به‌نام راهنما

منبع: نمایندگی کوروش آذرپور- همسفران
چهار شنبه 12 آذر 1404

تعداد بازدید از این مطلب : 118

هنگامی‌که از علم و خدمت در کنگره۶۰ سخن به میان می‌آید، ضمیر ناخودآگاه انسان به‌سوی رب، مربی و نماد بیرونی آن یعنی راهنمایان سوق پیدا می‌کند. زوج خدمتگزار کنگره۶۰ مسافر حامد و همسفر راحیل از راهنمایان نمایندگی کوروش آذرپور هستند که اعضاء کنگره۶۰، عشق و مهربانی‌هایشان را به واقع لمس کرده‌اند.

توجه شما را به مصاحبه صمیمی با مسافر حامد و همسفر راحیل، زوج خدمتگزار نمایندگی کوروش آذرپور که تجربه رهایی از اعتیاد را به عهده راهنمایی به دیگران تبدیل کرده‌اند، جلب می‌نماییم.

همسفر راحیل و مسافر حامد با آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیشه و هرویین وارد کنگره۶۰ شدند. به روش DST و شربت OT با راهنمایی مسافر محمد و همسفر فاطیما، ۱۰ ماه و ۱۴ روز سفر کردند. در حال حاضر ۶ سال و ۱ ماه است که با دستان پرتوان آقای مهندس آزاد و رها هستند.

مسافر حامد در جایگاه‌های OT، دبیر و نگهبان کارگاه‌ آموزشی، دبیر لژیون سردار،
عضو لژیون مالی، مرزبانی خدمت کرده و در حال حاضر افتخار خدمت در جایگاه راهنمای DST را دارا هستند‌. همسفر راحیل نیز در جایگاه‌های دبیر و نگهبان کارگاه آموزشی، مسئول صوتی، عضو لژیون سردار خدمت کرده و در حال حاضر با افتخار در جایگاه راهنمای تازه‌واردین خدمت می‌کنند.

چه انگیزه‌ای موجب شد تا به کنگره۶۰ روی آورید و اولین آشنایی شما با این مجموعه چگونه رقم خورد؟

راهنما مسافر حامد:

با توجه به مشکلاتی که در آن زمان (سال ۱۳۹۷) داشتم و وضعیت مالی‌ام که به ورشکستگی کشیده بود، انگیزه اولیه‌ام برای ورود به کنگره‌۶۰، کاهش هزینه‌های ناشی از مصرف بود. در ذهنم این فکر بود که مصرف را کم کنم؛ اما کم‌کم جرقه‌ای که باید در وجودم زده می‌شد تا از یک جرقه به روشنایی برسم، زده شد. اولین آشنایی‌ام با کنگره۶۰ به سال ۱۳۹۲ برمی‌گردد، زمانی‌که یکی از آشنایانم در کنگره‌۶۰ سفر می‌کرد و من آشنایی نسبی با این فضا پیدا کردم.

چه عاملی باعث شد؛ پس از کسب رهایی، در کنگره۶۰ ماندگار شوید و پذیرای مسئولیت‌های مختلف، از جمله راهنمایی باشید؟

راهنما مسافر حامد:

حقیقت ماجرا این بود که من در ابتدا قصد ماندن نداشتم. در سفر اول، تنها در فکر رهایی بودم تا از دام اعتیاد رها شوم و می‌خواستم خسارت‌های مالی‌ را که به خود و خانواده‌ام وارد کرده بودم، جبران کنم؛ اما با توصیه راهنمایم که تأکید کرد یک‌سال پس از سفر اول حضور در کنگره۶۰ الزامی است، در کنگره۶۰ ماندم و از خدمت‌های پایه‌ای شروع کردم: نگهبانی نظم، چیدن صندلی و … . بعد از مدتی احساس کردم هر روز حالم بهتر می‌شود، هم از نظر جسمی و روانی و هم از لحاظ مادی و معنوی. پذیرش مسئولیت‌ها باعث شد خودم را بهتر بشناسم و هرچه پیش‌تر می‌رفتم، بندها و قفل‌هایی که گویی به من چسبیده بود، یکی‌یکی باز می‌شد و سبک‌تر می‌شدم. برایم همه این مسئولیت‌ها حکم جبران همان خسارت‌ها را داشت. روزی که وارد کنگره۶۰ شدم، بسیاری زحمت کشیدند تا من طعم رهایی را بچشم. از نگهبان نظم گرفته تا تک‌تک اعضایی که خدمت می‌کردند و راهنمایان گران‌قدری که حضور داشتند. اکنون لطف خدا شامل حالم شده و در جایگاه راهنمایی خدمت می‌کنم. این جایگاه به من کمک کرده خود را بیش‌تر بشناسم، گره‌های زندگی‌ام را باز کنم و بفهمم که راهنما چیزی نیست، جز یک «انگشت اشاره».

به‌عنوان یک راهنما، چگونه بین تعهدات خدماتی خود در کنگره۶۰ و امور زندگی شخصی تعادل برقرار می‌کنید؟

راهنما مسافر حامد:

سؤال بسیار خوبی مطرح کردید. در سفر دوم، آقای مهندس یک مثلث ترسیم کردند که سه ضلع آن کار، خانواده و کنگره۶۰ است. برای ماندگاری در کنگره۶۰، باید بین این سه ضلع مهم تعادل برقرار باشد. جمله‌ای در کتاب الهی وجود دارد که می‌فرماید: بخواهید تا به شما داده شود. من هم همواره از قدرت مطلق می‌خواستم که بتوانم در کنگره۶۰ بمانم و اکنون نیز از خداوند می‌خواهم که همیشه بتوانم در کنگره۶۰ نفس بکشم؛ البته وجود یک همسفر کنگره‌ای نیز در تداوم این مسیر بسیار نقش مهمی دارد.

به‌نظر شما، آیا فردی که از بند اعتیاد رها شده است، ضرورتی دارد در کنگره۶۰ باقی بماند؟ لطفاً دیدگاه خود را با استدلال بیان فرمایید.

راهنما مسافر حامد:

کنگره۶۰ در اصل یک مکان فیزیکی نیست، یک تفکر است. یک مسئله‌ای که خیلی مهم است و هر روز سر جلسات در نوشتارها خوانده می‌شود، بعد از قطع مصرف یا رهایی آقای مهندس یک‌سال رهجو را الزام به ماندن کردند. یک‌سال بعد از رهایی در کنگره۶۰ ماندن واجب است؛ ولی بعد از آن هر شخصی بنا به اولویت‌های کار، خانواده و کنگره۶۰، می‌تواند تصمیم بگیرد، بماند یا نباشد
و یک موضوع دیگر، خیلی از اعضای کنگره۶۰ را می‌شناسم که این‌ها شاید از فیزیک کنگره۶۰ فاصله دارند و نمی‌آیند یا کم‌تر می‌آیند؛ ولی حالشان خیلی خوب است؛ چون تفکرات آن‌ها کنگره‌ای است و کنگره‌ای زندگی می‌کنند. یک پرانتز باز کنم، این حرف دلم است (کسی‌که در کنگره۶۰ از صبح خدمت می‌کند تا شب و از نگاه ظاهر واقعاً به‌قول خودمان خدمت‌گزار است؛ ولی در خانه هنوز با فرزندان و همسر خود مشکل دارد و نمی‌داند چگونه رفتار کند، اصلاً از کنگره۶۰ چیزی را متوجه نشده است).

ورود همسفر شما به کنگره۶۰، به درخواست مستقیم شما بود یا تغییرات رفتاری شما باعث جذب ایشان به این مجموعه شد؟

راهنما مسافر حامد:

همسفرم با درخواست راهنما وارد کنگره۶۰ شد. در آن زمان، به‌دلیل افکار افیونی که داشتم، خودم دوست نداشتم که او به کنگره۶۰ بیاید؛ اما با دستور راهنمایم که به من گفت: تو نیاز داری همسفرت بیاید و آموزش ببیند تا بال پروازت شود، این موضوع را به همسفرم منتقل کردم و ایشان وارد کنگره۶۰ شدند. یکی از مهم‌ترین عوامل تداوم خدمت من در این چند سال، حضور و حمایت همسفرم بوده است. من به این جمله اعتقاد دارم که هرچه بخش همسفران در هر شعبه قوی‌تر باشد، رهایی‌ها زیباتر و باکیفیت‌تر خواهد بود. امیدوارم روزی برسد که تمامی مسافران به همراه همسفرانشان در کنگره‌۶۰ شرکت کنند و از این اقیانوس آرامش و آموزش بهره‌مند شوند.

با توجه به دستور‌ جلسه وادی دهم، دیدگاه شما نسبت به صفات گذشته‌تان چه میزان دچار تحول و تغییر شده است؟

راهنما مسافر حامد:

اصفات یا صفات از والاترین درجه الهی تا منفی‌ترین صفت‌های شیطانی، در درون انسان موجود است. انسان است که با قدرت اختیار خود تعیین می‌کند به کدام جهت حرکت کند. برای رسیدن به تکامل و در نهایت تعالی، باید صفات خوب را تقویت و صفات منفی را به صفات مثبت تبدیل کرد. من برای تغییر برخی از صفات گذشته‌ام، اولین قدم را رهجو بودن و آموزش‌پذیری قرار دادم و سپس با اجرایی کردن آن‌ها توانستم تا حدودی برخی را دگرگون کنم. در وادی دهم، کلید واژه‌ای وجود دارد که آقای مهندس اشاره می‌کنند: گیرنده و فرستنده باید موجشان تنظیم شود. به‌نظر من، وقتی بتوان انرژی را در مسیر درست خرج کرد، به‌طور خودکار حس‌های ما بهبود می‌یابند و در مسیر درست، اطلاعات را به ما منتقل خواهند کرد.