یادگیری یا معرکه‌گیری؛ فاصله‌ای که سرنوشت درمان را تعیین می‌کند

سومین جلسه از دوره نوزدهم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره‌۶۰، ویژه مسافران و همسفران نمایندگی ملایر، با استادی راهنما مسافر مجتبی، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر رضا، با دستور‌جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری » روز پنجشنبه ۰۶ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، مجتبی هستم، یک مسافر. خدا را شاکرم که امروز توفیق پیدا کردم در این جایگاه قرار بگیرم و آموزش بگیرم. از همه کسانی که کمک کردند تا من بتوانم به رهایی برسم، تشکر می‌کنم. شاید ما به زبان، بارها تشکر و قدردانی کنیم، اما واقعاً اگر لطف و اذن خداوند نبود، هیچ‌کدام از این جایگاه‌ها را نمی‌توانستیم تجربه کنیم. خواست ما تنها یک بخش از مسیر است و تقدیر و فرمان الهی بخش دیگر آن؛ و ما انسان‌های خوشبختی هستیم که این جایگاه‌ها را تجربه می‌کنیم.

در مورد موضوع جلسه؛ رابطه یادگیری و معرکه‌گیری. یکی از نکاتی که همیشه در کنگره درباره آن صحبت می‌شود، این است که وقتی فرد وارد کنگره می‌شود و می‌خواهد درمان اعتیاد را آغاز کند، شرط اول این است که اولویت اولش درمان باشد و کنگره را با همه آنچه هست، بپذیرد. کسی که از همان ابتدا دسته‌بندی می‌کند و می‌گوید «این قسمت را دوست دارم، آن قسمت را دوست ندارم» یا «این کار به درد من نمی‌خورد»، در واقع هنوز پذیرش کامل پیدا نکرده است. اما چرا بحث معرکه‌گیری مطرح می‌شود؟ به نظر من مهم‌ترین عاملی که انسان را از هدف اصلی‌اش دور می‌کند، همین موضوع معرکه‌گیری است؛ یا همان حاشیه‌هایی که بارها درباره آن صحبت شده است. هر چیزی که ما را به سمت هدفمان—درمان و تعادل سوق بدهد، یادگیری است و هر چیزی که ما را از هدف دور کند، معرکه‌گیری.

یک نکته مهم این است که خیلی وقت‌ها ما وسط معرکه هستیم اما خودمان خبر نداریم. وقتی صحبت از معرکه‌گیری می‌شود، همه انگشت اشاره را به سمت دیگران می‌گیرند، اما کمتر کسی به خودش نگاه می‌کند. یکی از دلایل ورود ما به این موضوع این است که زمانی که وارد کنگره می‌شویم، دانسته‌ها و داشته‌های قبلی‌مان را پشت در نمی‌گذاریم. آقای مهندس بارها فرموده‌اند: «وقتی وارد کنگره می‌شوید، هرچه دارید پشت در بگذارید.» خیلی وقت‌ها ما این جمله را به زبان می‌گوییم، اما در عمل با تمام داشته‌ها وارد می‌شویم و روی صندلی‌ها می‌نشینیم. همین باعث می‌شود خود را صاحب‌نظر بدانیم، ضعف‌ها را ببینیم، از مرزبان، راهنما، خدمتگزار و حتی صحبت‌های آقای مهندس ایراد بگیریم. این یعنی شخص هنوز خالی‌خالی وارد نشده و همین نقطه شروع معرکه‌گیری است.

گاهی معرکه‌گیری فقط در ذهن اتفاق می‌افتد و به زبان نمی‌آید؛ یعنی در ذهن، راهنما، مرزبان یا روش درمان را قضاوت می‌کنیم، اما چیزی نمی‌گوییم. در این حالت، شخص فقط به خودش آسیب می‌زند و نتیجه‌اش این است که در نهایت از کنگره می‌رود. کسی که وارد حاشیه می‌شود و معرکه‌گیری می‌کند، حالش خوب نیست و همیشه در پی این است که تقصیر را گردن دیگران بیندازد؛ دنبال دلیل می‌گردد تا بگوید «اگر من حالم خوب نیست، به خاطر فلانی یا فلان‌جا است.» اگر دقت کرده باشید، بیشتر کسانی که از کنگره رفته‌اند، درگیر همین موضوع شده‌اند.

بخش خطرناک‌تر زمانی است که فردی خودش وارد حاشیه می‌شود و بعد تلاش می‌کند دیگران را هم با خود همراه کند. این افراد نه‌تنها به خودشان آسیب می‌زنند، بلکه دیگران را نیز وارد این بازی می‌کنند. در جلسات راهنمایی که با حضور ایجنت برگزار می‌شود، تقریباً تمام مشکلات شعبه، لژیون و جایگاه‌های خدمتی ریشه در همین مسائل حاشیه‌ای دارد؛ اینکه مرزبان در کار راهنما دخالت می‌کند، راهنما در کار مرزبان دخالت می‌کند و… . بسیاری از آسیب‌هایی که نمایندگی ملایر خورده و حتی الآن هم می‌خورد، به همین دلیل است.

اگر یادمان باشد که برای چه هدفی وارد کنگره شدیم، خیلی از این مشکلات پیش نمی‌آید. گاهی فکر می‌کنیم اگر ایرادها را ببینیم، آدم زرنگی هستیم، اما حقیقت این است که اگر بدی درون انسان از بین رفته باشد، اصلاً بدی‌ها را نمی‌بیند. کسی که مدام حاشیه‌ها را تشخیص می‌دهد، مشکل درون خودش است. وقتی می‌گویم «فلانی در حاشیه است»، معمولاً خودم وسط حاشیه هستم و خبر ندارم. گاهی هم انتخاب الگو اشتباه است. کنگره روش الگویی دارد، اما انتخاب الگو بسیار حساس است. خیلی وقت‌ها نیروهای منفی در قالب یک خدمتگزار یا فردی با ظاهر مناسب، وارد می‌شوند و ما را به حاشیه می‌کشانند. باید دقت کنیم الگوهایمان چه کسانی هستند.

از کجا بفهمیم فردی در حاشیه است؟ بسیار ساده: هر صحبت یا رفتاری که خلاف قوانین و حرمت‌های کنگره باشد، نشانه حاشیه است. اگر کسی پیشنهاد ارتباط خارج از کنگره را بدهد، این نشانه حاشیه است و باید از او دوری کرد. در انتخاب راهنما نیز باید بسیار دقت کنیم. در کنگره باید با کسانی نشست‌وبرخاست کنیم که در مسیر هستند، درست خدمت می‌کنند و انسان‌های قابل اعتمادی‌اند. اگر همین چند نکته رعایت شود، از مسائل حاشیه‌ای دور می‌مانیم و به هدف اصلی‌مان نزدیک‌تر می‌شویم.

هرهفته یک‌شنبه ساعت ۱۵:۳۰ لژیون جونز برگزارمی‌گردد.

عکاس و تایپ: مسافر ابراهیم لژیون چهارم
تنظیم و ارسال: راهنما مسافر بهمن
مسافران نمایندگی ملایر