آبادانی و تغییر از درون ذهن شروع می‌شود

دوازدهمین جلسه از دوره پنجم از جلسات لژیون سردار با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکه‌گیری» به استادی راهنما همسفر شادی و نگهبانی راهنمای تازه‌واردین پهلوان همسفر سمیه و دبیری همسفر مهین روز سه‌شنبه ۴ آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۵ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خداوند بزرگ را هزاران بار شکر می‌کنم که فرصت شد امروز روی این صندلی آموزش بگیرم و خدمت کنم. از پیام لژیون سردار مدد می‌گیرم؛ «اگر بنایی آباد باشد، اما ساکنین آن خراب باشند کم‌کم رو به ویرانی می‌رود، ساکنین آباد بناهای خراب را تبدیل به آبادانی می‌کنند.» شرط اصلی برای آبادانی یا ویرانی تغییر است. چه می‌شود که انسان در مسیر تغییر قرار می‌گیرد؟ ما باید بپذیریم که برای آموزش و خدمت پا به حیات نهاده‌ایم. اولین شرط برای تغییر این است که پذیرش داشته باشم. من بپذیرم که در درونم یک‌سری کاستی‌ها وجود دارد و در این بعد آن‌ها را تغییر دهم آن هم از طریق آموزش صحیح و سپس تبدیل شوم. احساس نیاز در من شکل بگیرد؛ آب کم جوی تشنگی آور به دست؛ پس انسان طالب یادگیری می‌شود، قالب آموزش و دانستن می‌شود.

معرکه‌گیری نقطه مقابل یادگیری است و با آن در تضاد است، زمانی‌که در نقطه معرکه‌گیری قرار می‌گیرند به جای این‌که گوش کنند، صحبت می‌کنند؛ به جای این‌که عمل کنند، دعا می‌کنند و به جای این‌که سازندگی ایجاد کنند، تخریب ایجاد می‌کنند. این افراد در مسیر تغییر قرار گرفته‌اند، اما تغییر در جهت منفی و تبدیل به ساکنین خراب شده‌اند؛ بناهای آباد را ویران می‌کنند. خیلی سخت نیست که ببینیم جز کدام دسته از افراد هستیم، اگر آموزش‌ها را به صورت جدی پیگیر باشیم ناخودآگاه ذره‌ذره به ساکنین آباد تبدیل می‌شویم. نیازی به اثبات نیست؛ پرودگار عالم و رنج دست می‌داند، انسانی که در معرض یادگیری قرار می‌گیرد نیازی به هیاهو ندارد، نیاز به فریاد زدن ندارد؛ آن کس که باید ببیند، می‌بیند و رنج دست گواه بر این است که شخص در مسیر است.

لژیون سردار در کنگره نماد و سمبل بخشش است. انسانی در مسیر یادگیری قرار می‌گیرد که باید از داشته‌های خودش در اختیار دیگران قرار دهد، پس اگر یادگیری به عمل ختم نشود می‌شود معرکه‌گیری؛ یعنی یک‌سری اطلاعات را انباشته کرده‌ایم و اگر در مسیر خدمت قرار نگیریم در ذهن خودمان دچار حاشیه می‌شویم. حتی آبادانی و تغییر از درون ذهن من شروع می‌شود و در بیرون انعکاس پیدا می‌کند. نیاز نیست دچار معرکه‌گیری شویم و نمایشی را اجرا کنیم. انسان معرکه‌گیر شاید بتواند برای لحظه‌ای حقیقت را پنهان کند، بر روی آن ماسک بگذارد ولی آن را نمی‌تواند گم کند و در پایان امر آنچه که باید جلوه‌گر باشد حقیقت است که تجلی پیدا می‌کند.

تایپیست: همسفر فروزان رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون دوم)
عکاس: همسفر زینت رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون دوم)
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون سوم) نگهبان ‌سایت
همسفران نمایندگی رودهن